به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، شیمی درمانی در حال حاضر رایج‌ترین شکل درمان سرطان است و این روش برای بیماران مبتلا به تومور مغزی منحصر به‌فرد است. زیرا اندام ظریف موجود در جمجمه توسط شبکه‌ای از عروق و بافت به نام سد خونی مغزی محافظت می‌شود و همین امر هر نوع مواد خارجی را از آن دور نگه می‌دارد. علاوه براین، اگر دارو‌های شیمی درمانی برای هدف قرار دادن تومور در دوز مناسبی اعمال نشود، می‌تواند آسیب قابل توجهی به بقیه بدن وارد کند.

این چالش سال‌هاست که دانشمندان را سردرگم کرده است، اما تیمی از محققان دانشکده پزشکی ییل و دانشگاه ملی پکن روش جدیدی را برای این مشکل ارائه داده است. این تیم در روش خود از نانوذرات کمک گرفته‌اند.

نانوذرات، ذراتی هستند که از طول موج نور مرئی کوچک‌ترند و تنها می‌توانند زیر میکروسکوپ‌های ویژه دیده شوند و توانایی این را دارند که از سد خونی- مغزی عبور کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند دارو‌های مورد نیاز را به مناطق هدفمند بدن منتقل کنند و عوارض جانبی آن را روی بقیه بدن کاهش دهند. اما نانوذراتی که قبلا برای نفوذ در مغز استفاده می‌شدند، بسیار پیچیده بودند و خیلی هم کارآمد نبودند.

محققان دانشکده پزشکی ییل و دانشگاه ملی پکن از یک نانوذره کربن مهندسی شده توسط دو لابراتوار استفاده کردند که هر دو دارو‌های شیمی درمانی برای عبور از سد خونی- مغزی تولید می‌کنند. گفتنی است که این نانوذره به طور باورنکردنی‌ای ساختار ساده‌ای دارد و فقط از یک ترکیب واحد درست شده است.

آن‌ها می‌گویند: این نانوذرات را به سبک ساخت موشک ساختیم. معمولا روی هر موشک یک دستگاه موقعیت‌یاب جهانی یا GPS تعبیه می‌شود تا بتواند مسیر خود را پیدا کند و به جای مورد نظر برسد. این نانوذره را نیز طوری طراحی کردیم که قادر به نفوذ به مغز و پیدا کردن تومور‌ها باشد.

آن‌ها برای این کار نانوذرات را با مولکولی که LAT۱ نام دارد، مهندسی کردند که در سد خونی مغزی و همچنین بسیاری از تومور‌ها وجود دارد، اما در بیشتر ارگان‌های طبیعی دیگر نیست. علاوه بر این، از آنجا که نانوذرات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که رفتاری شبیه به اسید‌های آمینه دارند، به راحتی می‌توانند به مغز نفوذ و از سد خونی مغزی عبور کنند.

به گفته محققان، این نانوذرات همچنین می‌توانند در رساندن دارو به بخش هاصی از مغز به کار بروند. همچنین می‌توانند در صورت تحریک شدن نور از خودشان تولید کنند که همین امر به جراحان کمک می‌کند محل تومور را پیدا کنند و با دقت بیشتری آن را بردارند.

محققان می‌گویند که هنوز راه طولانی‌ای برای استفاده از این نانوذرات در یک کلینیک وجود دارد و مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا این فناوری به کاربرد‌های بالینی تبدیل شود. اما این یافته راهگشای خوبی برای تولید نانوذراتی است که می‌توانند دارو را به بخش‌های مختلفی از مغز برسانند.