این زمزمه از چند هفته قبل به گوش می‌رسید که مایکل بلومبرگ قصد دارد به صف نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری امریکا در حزب دموکرات بپیوندد تا اینکه در ۲۴ نوامبر بیانیه‌ای را در وب‌سایت رسمی خود منتشر کرد و بر این موضوع مهر تأیید زد. به این ترتیب، بلومبرگ نام خود را در فهرست نامزد‌های انتخاباتی حزب دموکرات ثبت کرده که تاکنون چندین دور مناظره داشتند، از جمله مناظره چهار شنبه گذشته و رأی‌دهندگان امریکایی باید بعد از این او را هم در کنار ۱۷ نامزد دیگر این ببینند. از طرف دیگر، اعلام نامزدی بلومبرگ به این معنا است که دونالد ترامپ با رقیبی از جنس خودش روبه‌رو شده، زیرا وجه مشترک هر دو داشتن میلیارد‌ها دلار ثروت است، اما روشن است که این وجه مشترک به تنهایی نمی‌تواند بلومبرگ را رو در روی ترامپ قرار بدهد تا چه برسد به اینکه بر او پیروز هم بشود.

اولین نکته مهم در ورود بلومبرگ به مبارزات انتخاباتی امریکا بی‌شک ثروت او است. او با بیش از ۵۴ میلیارد دلار تا ماه سپتامبر چهاردهمین فرد ثروتمند جهان و هشتمین ثروتمند امریکا بود و دست‌کم در شهر نیویورک ثروتمند‌ترین فرد حتی ثروتمند‌تر از شخص ترامپ است. او با تأسیس بنیاد بلومبرگ در سال ۱۹۸۱ امپراتوری خود را بنا کرد که شبکه و خبرگزاری بلومبرگ یکی از آن‌ها است و با ۱۲ سال سابقه شهرداری امریکا توانسته توانایی مدیریت بزرگ‌ترین کلانشهر دنیا را نشان بدهد. بلومبرگ که بر ثروت و سابقه کاری خود متکی است در بیانیه‌اش از قصد خود برای نجات امریکا از دست ترامپ گفته چرا که دیگر «تحمل اقدامات بی‌محابا و غیراخلاقی دونالد ترامپ را برای چهار سال دیگر» ندارد. او در بیانیه خود اشاره‌ای به ثروتش نکرده و تنها گفته که تجربیاتش در «تجارت، مدیریت و امور خیرخواهانه» باعث پیشتازی اش در انتخابات و پیروزی‌اش خواهد شد، اما گفته می‌شود که از همین حالا ۳۷ میلیون دلار برای کمپین دو هفته آینده خود کنار گذاشته است و روشن است که حاضر به پرداخت هر هزینه‌ای برای کنار زدن رقبای انتخاباتی خود خواهد شد. ترامپ با ادبیات خاص خود بلومبرگ را دست انداخته و اعلام کرده که دوست دارد برای رقابت با «مایکل کوچولو» روبه‌رو شود. در مقابل، استقبال هم‌حزبی‌های بلومبرگ یک دست نبوده بلکه بیانگر شکافی است که از مدت‌ها قبل بین دموکرات‌ها ایجاد شده بود و حتی نامزد‌های فعلی به نحوی دو سوی این شکاف را نمایندگی می‌کنند.

برنی سندرز، نماینده شاخص جناحی از حزب دموکرات است که مشهور به جناح چپ شده و بنابر دیدگاه این جناح از ورود بلومبرگ به رقابت انتخاباتی استقبال نکرده و گفته: «میلیاردر‌ها حق ندارند انتخابات را بخرند و به همین دلیل آقای بلومبرگ در این رقابت چندان پیش نخواهد رفت.»‌در مقابل، جو بایدن که به طیف سنتی و میانه‌رو حزب دموکرات تعلق دارد از اعلام نامزدی بلومبرگ استقبال کرد و گفت: «مایکل شخص قابل اطمینانی است، ببینیم چه اتفاقی رخ خواهد داد. من هیچ مشکلی ندارم، اگر او وارد رقابت انتخاباتی شود.»‌هرچند که بایدن به این نحو به بلومبرگ خوش‌آمد گفته، اما شکی نیست که وابستگی بلومبرگ به همین طیف سنتی و میانه‌رو حزب باعث می‌شود او بیش از هر کس دیگری رقیب جدی بایدن باشد و همچنان که ترامپ پیش‌بینی کرده، «حضور بلومبرگ در کارزار انتخاباتی دموکرات‌ها تنها به شانس جو بایدن آسیب خواهد زد.»‌به عبارت دیگر، بلومبرگ با آمدنش به کارزار انتخاباتی تنها شکاف موجود در حزب دموکرات را پررنگ‌تر کرده و سخنان سندرز هم تأییدی بر این نکته است و باعث می‌شود مبارزات درون‌حزبی دموکرات‌ها برای نخستین بار مبدل به یک مبارزه اساسی بر سر دو نگرش سوسیالیستی و کاپیتالیستی باشد. این اتفاق نه تنها در تاریخ حزب دموکرات یا قدیمی‌ترین حزب حال حاضر امریکا بی‌سابقه است بلکه می‌تواند برای تاریخ امریکا نیز سرنوشت‌ساز باشد، چرا که در صورت پیروزی سندرز یا الیزابت وارن بر دوگانه بایدن- بلومبرگ و شکست ترامپ در مرحله نهایی، امریکا برای نخستین بار رئیس‌جمهوری به طور کامل متفاوت از دیگر رؤسای جمهور گذشته خواهد داشت. باراک اوباما، رئیس‌جمهور پیشین امریکا، در هفدهم نوامبر نسبت به تقویت موضع چپ‌گرا‌ها در حزبش هشدار داده بود، اما به نظر می‌رسد که هشدار او کاری از پیش نبرده و مرحله مقدماتی انتخابات ریاست جمهوری امریکا با یک تصمیم اساسی و سرنوشت‌ساز در حزب دموکرات روبه‌رو شده است.