حجتالاسلام صدرالله اسماعیلزاده معاون پژوهش حوزه علمیه مازندران در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری فارس به جزئیات شهادت امام حسن عسگری اشارهای داشت و اظهار کرد: امام حسن عسکری (ع) در هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود، مدت امامت امام حسن عسکری علیه السلام ۶ سال بود که از سال ۲۵۴ هجری قمری شروع و در ۲۶۰ هجری قمری با شهادت آن حضرت پایان یافت.
وی افزود: امام حسن عسکری (ع) در طول زندگانی و به ویژه در دوران امامت خویش به واسطه مبارزه با طاغوتهای زمان در تبعید و زندان و تحت نظر خلفای وقت به سر میبرد و سرانجام در هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ و در ۲۸ سالگی در شهر سامراء و توسط احمد معتمد پانزدهمین خلیفه عباسی به طرز مرموز مسموم شده و به شهادت رسید.
اسماعیلزاده گفت: اوضاع سیاسی این دوران دستخوش حوادث خاصی شده بود و آن هم به قدرت رسیدن ترکان در دستگاه خلافت عباسی که نتیجه آن استقلال حکومتهای اسلامی از دستگاه خلافت شد.
این مسؤول یادآور شد: اوضاع نابسامان سیاسی منجر به شورشهای مختلف از سوی افراد و گروهها شد که نشان دهنده ضعف دستگاه خلافت است، در طول دوران امامت ایشان فعالیتهای مهمی صورت گرفت.
وی خاطرنشان کرد: در اثر فشارهای سیاسی و اختناق شدیدی که از سوی حکمرانان عباسی اعمال میشد، موضوع جانشینی بعد از حضرت عسکری (ع) در هالههای از ابهام قرار داشت.
اسماعیلزاده تصریح کرد: امام یازدهم در فرصتهای مناسب تلاش میکرد تا شیعیان را با جانشین خویش آشنا کرده و زمینه امامت حضرت ولیعصر (ع) را آماده کند و به این وسیله موضوع امامت حضرت مهدی (ع) برای پیروان آن حضرت مشخص شود.
معاون پژوهش حوزه علمیه استان مازندران عنوان کرد: غائب شدن امام و پیشوای هر قومی یک حادثه غیرطبیعی، شگفتآور و از طرفی باور کردن آن و تحمل مشکلات ناشی از آن برای نوع مردم دشوار بود، این کار در زمان امام عسکری(ع)جلوهء بیشتری یافت.
وی ادامه داد: آن حضرت با توجه به شرایط خاصّ زمان خویش، افکار عمومی به ویژه خواصّ شیعه را برای پذیرش غیبت آماده میساخت تا مبادا مردم با شنیدن غیبت کبری مهدی(عج) آن را انکار کنند.
اسماعیلزاده اضافه کرد: ( احمد بن اسحاق ) یکی از یاران خاص و گرانقدر امام یازدهم علیه السلام میگوید: به حضور امام عسکری(ع) رسیدم، میخواستم درباره امام بعد از او بپرسم، حضرت پیش از سؤال من فرمود: ( ای احمد بن اسحاق! ) خداوند از زمانی که آدم را آفرید تا روز قیامت،هرگز زمین را از «حجت»خالی نگذاشته و نمیگذارد.
این مسؤول یادآور شد: خداوند از برکت وجود«حجت»خود در زمین، بلا را از مردم جهان دفع میکند و باران را میفرستد و برکات نهفته در دل زمین را آشکار میسازد، عرض کردم؛ پیشوا و امام بعد از شما کیست؟ حضرت به سرعت برخاست و به اتاق دیگر رفت، طولی نکشید که برگشت.
وی افزود: در حالی که پسر بچّهای را که حدود سه سال داشت و رخسارش همچون ماه شب چهارده میدرخشید به دوش گرفته بود، فرمود: (احمد بن اسحاق !) اگر پیش خدا و امام محترم نبودی، این پسرم را به تو نشان نمیدادم، او همنام و هم کنیه رسول خدا است و زمین را پر از عدل و داد میکند.
اسماعیلزاده با اشاره به ادامه فرموده حضرت گفت؛ ایشان فرمودند او در میان امت من از نظر طول غیبت همچون «خضر» و «ذی القرنین» است، او غیبتی خواهد داشت که (در اثر طولانی بودن آن) بسیاری به شک خواهند افتاد و تنها کسانی که خداوند آنان را در اعتقاد به امامت او ثابت نگه داشته و توفیق دعا جهت تعجیل قیام و ظهور او را بخشیده، از گمراهی نجات مییابند.
معاون پژوهش حوزه علمیه استان مازندران گفت: این امام در زمینه تربیت شاگرد اهتمام خاصی داشت، آن حضرت شیعیان مخلص و انسانهای شایسته و با استعداد را برای تبلیغ معارف عالی اسلام و نشر و گسترش فرهنگ امامت که امتداد رسالت الهی است انتخاب کرده و تربیت میکرد و آنان را برای مقابله با هجمههای فرهنگی مخالفین و مناظرات علمی و گسترش احادیث اهل بیت (ع) آماده میکرد.
وی در پایان اعلام کرد: شیخ طوسی قدس سره نام ۱۰۳ نفر از اصحاب و شاگردان آن حضرت را ثبت کرده است، افزون بر آن با وجود تمام محدودیتها یک سلسله برنامههای سری سیاسی را نیز رهبری میکردند.
انتهای پیام/۸۶۰۴۸/ج
نظر شما