در گذشته تمام محدوده‌ای که امروزه به نام محله زهتابی می‌شناسیم زمین کشاورزی بود. بیشتر افرادی که در این محله زندگی می‌کردند از راه دامداری و کشاورزی روزگار می‌گذراندند.

جالب است بدانید هنوز هم در این محله گاراژهایی وجود دارد که از آن برای نگهداری دام زنده به‌ویژه گوسفند استفاده می‌شود. از حدود سال ۱۳۴۵ به بعد که بسیاری از زمین‌های این محدوده قطعه‌بندی و به بافت مسکونی تبدیل شد، زهتابی جزو اراضی کشاورزی جنوب روستای وصفنارد بود.

بخش‌هایی از زمین‌های اطراف روستای وصفنارد زمانی محل تمرکز کوره‌های آجرپزی بود و در این محله هم چند کوره آجرپزی وجود داشت که امروزه اثری از آنها بر جای نمانده است.

زمانی که هنوز این محله هویت مسکونی به خود نگرفته بود چند کارخانه زهتابی (روده تابی) با مشارکت کشور آلمان ساخته شد و نام محله زهتابی هم از همین کارخانه‌ها گرفته شد. آخرین کارخانه زهتابی در سال ۱۳۴۸ تعطیل شد.

بعداز تعطیل شدن کارخانه زهتابی و گاوداری‌های متعدد این محله، اهالی کم‌کم به کاشی‌پزی و موزاییک‌سازی روی آوردند، به‌طوری که امروزه بسیاری از گاراژهایی که زمانی محل پرورش دام بود، به نمایشگاه و فروشگاه کاشی و سرامیک تبدیل شده است. به همین خاطر امروزه در محله زهتابی به‌ویژه در خیابان زمزم بیش از هر چیز گاراژهایی جلب نظر می‌کند که به نمایشگاه کاشی و سرامیک یا تعمیرگاه خودرو تبدیل شده‌اند. در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی یک ارمنی در این محله به پرورش خوک مشغول بود و کوچه‌ای که او در آنجا کار پرورش خوک را انجام می‌داد تا مدت‌ها به خوک‌دانی معروف بود.