نمایش تراکتورسازی مقابل پرسپولیس با نمایش هفته گذشته این تیم مقابل نفت مسجدسلیمان 180 درجه تفاوت داشت. دلیل این تفاوت را تنها نباید در تماشاگرها و جو استادیوم خلاصه کرد. آن‌چه موجب شد تراکتورسازی به تیم بهتری تبدیل شود، حضور ستاره‌های خارجی در ترکیب این تیم بود. پس از جدایی آنتونی استوکس و لی اروین، نگرانی‌های زیادی در مورد جانشین‌های این نفرات در تبریز وجود داشت اما به نظر می‌رسد که این نگرانی‌ها، حالا دیگر کاملا برطرف شده‌اند. مصطفی دنیزلی با دو بازیکن خارجی، به استقبال دیدار با پرسپولیس رفت. میمبلا در خط هافبک، چشم‌ها را خیره کرد. او طوری فوتبال بازی می‌کرد که انگار برای سال‌ها با فضای فوتبال ایران آشنایی داشته است. این ستاره پرویی، یک فوتبالیست کامل به نظر می‌رسد. بازیکنی که هم خوب پاس می‌دهد، هم خوب دریبل می‌زند، هم جریان بازی را با کارهای تکنیکی به سود تیمش تغییر می‌دهد و هم از قدرت قابل توجهی برای شوت‌زنی برخوردار است. در جریان مسابقه با پرسپولیس، میمبلا بارها و بارها از سوی سکوهای هوادار تراکتور مورد تشویق قرار گرفت. او در کوتاه‌ترین زمان ممکن، جایی در قلب طرفداران تیم تبریزی پیدا کرد. کوین فورچونه نیز در جدال با تیم کالدرون، اولین بازی‌اش برای تراکتورسازی را انجام داد. او البته به اندازه میمبلا درخشان نبود اما وظایفش را در زمین به خوبی انجام داد. این دو نفر در کنار هم، ترکیبی فوق‌العاده برای تراکتور می‌سازند. باشگاه تبریزی البته به جز این دو بازیکن، مازولا و سوکیتا را نیز به عنوان دو خارجی دیگر در اختیار دارد. حالا دیگر تردیدها در مورد تراکتور برطرف شده و این تیم، پرمهره‌ترین تیم لیگ نوزدهم به شمار می‌رود. آنها با شور و هیجان زیادی فوتبال بازی می‌کنند و حضور دو بازیکن جدید، تحرک در فاز هجومی این تیم را بالا برده است.

شاید اگر فصل گذشته آنتونی استوکس ثبات بیشتری از خودش نشان می‌داد و در مقطعی از فصل، تیم را به حال خودش رها نمی‌کرد، تراکتور می‌توانست در پایان فصل، روی سکوی اول قرار بگیرد. تبریزی‌ها باید مراقب باشند که داستان استوکس، برای خارجی‌های تازه‌وارد این تیم تکرار نشود. پس از این نمایش فوق‌العاده از سوی میمبلا و فورچونه، حالا دیگر دنیزلی همه ابزارهای لازم برای رساندن تراکتور به اولین قهرمانی‌اش در تاریخ لیگ برتر را در اختیار دارد. به نظر نمی‌رسد هیچ تیمی در تبریز، حریف این تراکتور شود اما آنها برای رسیدن به جام قهرمانی، باید در دیدارهای خارج از خانه نیز صلابت زیادی از خودشان نشان بدهند. تراکتور از درون دروازه با رشید مظاهری تا نوک حمله، ستاره‌های جذایی در اختیار دارد که هر تیمی آرزوی داشتن‌شان را یدک می‌کشد. این تیم پس از تحمیل شکست به قهرمان سه دوره گذشته  فوتبال ایران، حالا برای کارهای بزرگ آماده می‌شود. آنها با این بازی خوب، انتظارها را از خودشان بالا برده‌اند و برای راضی نگه داشتن هوادارها، باید رقبای بعدی‌شان را نیز با همین کیفیت از میدان به در کنند. البته که برای حرف زدن از قهرمانی تراکتور هنوز خیلی زود است اما این تیم در زمین خودش، می‌تواند هر تیمی را زمین‌گیر کند.