ابراهيم علي آبادي

بسياري از ما در اين روزهاي گرم، معمولا با خودمان يك بطري پلاستيكي آب خنك و حتي يخ‌زده به همراه داريم، بطري كه آن‌را يك‌بار خريده‌ايم و سپس از آن چندين‌باراستفاده مي‌كنيم. و بدتر از همه براي اين‌كه آب براي مدت طولاني خنك بماند، بطري را در فريزر هم مي‌گذاريم.

تما ظروف پلاستيك يك‌بار مصرف، براي بدن مضرند. زيرا همه آن‌ها در خود ذرات ميكروپلاستيكي دارند كه با هر بار مصرف آن‌ها را آزاد مي‌كنند. ميكروپلاستيك‌ها به راحتي وارد جريان خودن شده و ما را دچار مشكلات و بيماري‌هاي مختلف مي‌كنند.

بلا و مشكل مهم عصر حاضر، ميكروپلاستيك‌ها هستند؛ موادي فوق‌العاده کوچکي که در نزديکي سطح بستر يا بر روي ساحل درياها و اقيانوس‌ها وجود دارند و تقريبا تمام آب‌ها و خاك و جانداران را آلوده كرده‌اند. دانشمندان حتي اخيرا در برف‌هايي كه در قطب مي‌بارد نيز ذرات ميكرپلاستيك شناسايي كرده‌اند.

نكته مهم ديگر اين است كه وقتي اين ظروف در دماي زياد يا خيلي پايين قرار مي‌گيرند ميكرپلاستيك بيشتري از خود آزاد مي‌كنند كه با خوردن و يا نوشيدن در اين ظروف بسيار گرم يا بسيار سرد، بدن آسيب بيشتري مي‌بيند.

اين روزها ديگر استفاده از ظروف يك‌بار مصرف نشانه پاكيزگي نيست؛ به‌خصوص براي ما كه برخي از شهروندان‌مان اين ظروف را پس از استفاده در شهرو طبيعت رها مي‌كنند و در مجموع هم هنوز اهميت جداسازي زباله‌ها از مبداء و مثلا منازل هنوز براي مردم جا نيفتاده است.

در برخي كشورهاي توسعه يافته توليد و استفاده از اين ظروف ممنوع اعلام شده است. برخي كشورها نيز تلاش مي‌كنند اين ظروف را به گونه‌اي بازيافت كنند كه ديگر استفاده خوراكي نداشته باشد و لوازم ديگري از آن‌ها مي‌سازند. حتي چين كه بزرگ‌ترين وارد و بازيافت‌كننده زباله در سطح جهاني است در مورد پلاستيك، تنها مواردي را قبول مي‌كند 99.5 درصد خلوص داشته باشد. در نتيجه اغلب مواد پلاستيكي حتي از مرز چين هم عبور نمي‌كنند و روي دست كشورها مانده‌اند و هم‌چنان در حال آلوده كردن آب و خاك و حتي هوا هستند.