به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سرانجام بعد از فراز و نشیب‌های چهارماه اولیه سال ۱۳۶۷،۲۹ مردادماه همان سال آتش‌بس رسمی بین ایران و عراق آغاز شد. وضعیت عمومی تمام مناطق آرام و بدون حادثه گزارش شد.

در منطقه شرهانی، تدبیر لشکر ۷۷ خراسان از نیروی زمینی ارتش بر این قرار گرفت تا قبل از ۲۹ مرداد ماه ۱۳۶۷ و شروع آتش‌بس، با گردان تجدیدسازمان شده «۷۹۱ تکاور» که از «تیپ ۴۵» مأموریت گرفته بود؛ مواضعی را در غرب رودخانه دویرج در منطقه شرهانی اشغال کند. هرچند این اقدام قبل از شروع آتش‌بس صورت پذیرفت، ولی نیرو‌های عراقی مستقر در منطقه نسبت به نحوه استقرار یگان‌های ایران اعتراض داشته و اظهار داشتند که منطقه اشغال شده توسط ایران بعد از شروع آتش بس اشغال گردیده است. مذاکرات طرفین به نتیجه نرسید و علی‌رغم آمادگی سربازان و افسران برای یک درگیری شدید، به دلیل دستور اکید تیراندازی نکردن و جلوگیری از نقض آتش‌بس توسط ایران، نیرو‌های حاضر در منطقه به محاصره ده‌ها دستگاه تانک عراقی درآمده و آخرین اقدام عراق در جنگ به طور ناجوانمردانه صورت گرفت.

در نتیجه این عملیات، با به محاصره درآمدن نیرو‌های خودی، فرمانده ایرانی منطقه در حضور ناظران سازمان ملل جهت صحبت با طرف عراقی به مواضع عراقی‌ها مراجعه کرد که در آن محل بازداشت و سپس به اسارت درآمد و متعاقب آن ۷۰۰ نفر دیگر از نیرو‌های ۲۵۰۰ نفری حاضر در منطقه به اسارت نیرو‌های عراقی درآمدند.

در این عملیات با تدبیر فرمانده ایرانی که به اسارت دشمن درآمده بود با تماس به وسیله بی‌سیم با یگان‌های خودی و صدور پیام لازم حدود ۱۸۰۰ نفر از نیرو‌های ایرانی از رودخانه «دوبرج» عبور کرده و در ساحل شرقی مواضع پدافندی اتخاذ کردند و در نتیجه تعداد اسرا تقلیل یافت. به جز اسارت نیرو‌های ایرانی، تلفات و ضایعاتی در این عملیات به وجود نیامد.