صاحب‌خبر - این نگاهی به ماجراهای اصلی دوره 46ام کوپاآمه‌ریکا است که از دیروز شروع شده است. نیمار مصدوم است و غایب، ولی بزرگ‌ترین رقابت فوتبال آمریکای جنوبی همچنان جذاب خواهد بود. تاریخچه غنی کوپاآمه‌ریکا نخستین بار در سال 1916 برگزار شد. در ابتدا تقریبا هر سال یک دوره برگزار می‌شد و همین باعث شد که علاقه به این مسابقات افزایش یابد و استانداردهای آن بالا برود و در نهایت جام جهانی هم راه بیفتد. زمانی که اروگوئه در المپیک 1924 پاریس به راحتی قهرمان فوتبال شد، مشخص شد فوتبال توانسته سطحی بالاتر از المپیک پیدا کند. یک تورنمنت جدید نیاز بود تا مشخص شود چه تیمی بهتر از بقیه است. به این ترتیب بود که ایده جام جهانی زاده شد: نخستین دوره جام جهانی در سال 1930 برگزار شد و اروگوئه قهرمان آن شد. اما کوپاآمه‌ریکا برای آمریکای جنوبی یک معنای دیگر هم دارد. مسیر جام جهانی 2022 از همین‌جا آغاز می‌شود. تیم‌های ملی قاره از جام جهانی 2018 روسیه تاکنون تنها دیدارهای دوستانه برگزار کرده بودند اما این چند هفته در برزیل، چرخه جدیدی در تیم‌های ملی آغاز می‌شود. در رقابت‌های امسال کوپاآمه‌ریکا، مربیان و بازیکنان جدیدی حضور دارند. برخی از آنها جایگاه خود را به‌عنوان ستاره تثبیت می‌کنند و برخی ممکن است کنار بروند. فشار روی میزبان برخی از تیم‌ها برای کسب تجربه به کوپا می‌آیند اما میزبان هرگز نمی‌تواند این کار را انجام دهد. فشاری که برزیل در رقابت‌های این فصل به‌عنوان میزبان تجربه می‌کند کم‌سابقه بوده است. امسال، صدمین سالگرد نخستین قهرمانی آنها در کوپاآمه‌ریکا است. آنها پنج سال پیش در جام جهانی 2014 که میزبانش بودند، در نیمه‌نهایی شکست تحقیرآمیزی را برابر آلمان تجربه کردند. آنها همچنین در سه دوره اخیر کوپا، از مرحله یک‌چهارم‌نهایی عبور نکرده‌اند و در سه سال پیش هم در همان مرحله گروهی حذف شده‌اند. برزیل تاکنون هر بار میزبان کوپا بوده، قهرمان شده است. به این ترتیب تنها عملکرد قابل قبول برای آنها، قهرمانی در این مسابقات است. به همین دلیل است که تا این حد بازیکنان باتجربه در تیم حضور دارند. دنی آلوز برگشته و تیته تلاش بسیاری داشته که فرناندینیو هم در تیم حضور داشته باشد. حتی مصدومیت نیمار هم باعث شد ویلیان، دیگر بازیکن کهنه‌کار برزیل به تیم برگردد. تیته می‌داند که شغلش در خطر است و به همین دلیل سخت تلاش کرده توازن تیمش را حفظ کند. مدافعان کناری به جای آنکه مرتبا به پیش بتازند، احتمالا از عقب بازیسازی خواهند کرد. آرتور، بازیساز بارسلونا جانشین پائولینیو شده و خط میانی برزیل قرار است انسجام بیشتری پیدا کند و به فیلیپه کوتینیو امکان درخشش در بخش تهاجمی تیم را بدهد. گابریل ژسوس، مهاجم منچستر سیتی هم در زمان مناسبی به اوج رسیده است. او در ترکیب ثابت به جای روبرتو فیرمینو بازی خواهد کرد. ریچارلیسون، مهاجم اورتون هم روزهای درخشانی را در تیم ملی سپری کرده و داوید نرس که کمک کرد آژاکس به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برسد، بازیکن خوبی در خط حمله برزیل است. آزمون واقعی برای برزیل از مرحله حذفی آغاز می‌شود. عزم راسخ مسی تا همین چند وقت پیش، مشخص نبود مسی در کوپا بازی کند. او در دیدارهای دوستانه آرژانتین غایب بود. تیم آرژانتین در حالی پا به کوپا می‌گذارد که یک مربی بی‌تجربه دارد که مربی موقت تیم است. لیونل اسکالونی، مدافع راست سابق وستهم هدایت تیم آرژانتین را به عهده دارد. او در دوره بعد کوپاآمه‌ریکا که سال بعد به میزبانی مشترک آرژانتین و کلمبیا برگزار می‌شود هم احتمالا مربی تیم خواهد بود. اگر مسی در کوپا شرکت نمی‌کرد، عذرش موجه بود اما حضورش یک معنا دارد؛ او توانسته قهرمان جام جهانی جوانان و المپیک شود اما زمان برای او دارد به سر می‌رسد و او می‌خواهد با تیم ملی بزرگسالان هم یک قهرمانی کسب کند. بدیهی است به خاطر مسی بوده که سرخیو آگوئرو در تیم ملی است. اسکالونی نمی‌خواست این مهاجم منچستر سیتی را دعوت کند و مائورو ایکاردی از اینتر گزینه اصلی او بود اما مسی گفت که آگوئرو یکی از بهترین بازیکنان دنیا است و به این ترتیب خط حمله آرژانتین از مسی، آگوئرو و دی‌ماریا تشکیل خواهد شد. تغییرات گسترده دیگری هم در آرژانتین دیده می‌شود. از تیم جام جهانی 2018، تنها 9 نفر باقی مانده‌اند و تنها پنج نفر از کوپاآمه‌ریکا سه سال پیش در تیم حضور دارند اما مشخص نیست مشکلات ساختاری همیشگی آرژانتین حل شده باشد. پست دروازه‌بانی برای آرژانتین همچنان مشکل‌ساز است. امید بسیاری به رنزو ساراویا، مدافع راست تیم می‌رود که به پورتو پیوسته است. خوان فویث، بازیکن تاتنهام هم بازیکن آینده‌داری در مرکز خط دفاعی است. این کوپا می‌تواند آزمونی جدی برای این بازیکنان باشد. مراقب اروگوئه باشید آرژانتین با تردیدهایی روبه‌رو است اما اروگوئه بسیار باثبات‌تر است. اسکار تابارس در سال 2006 دوره دوم مربیگری خود در اروگوئه را آغاز کرد و از آن هنگام این تیم به جمع بزرگان برگشته است. آنها از نظر آماری، بهترین تیم آمریکای جنوبی در جام جهانی اخیر بودند و در پنج مسابقه چهار پیروزی کسب کردند. آنها نسلی آینده‌دار در خط میانی دارند که باعث شدند تابارس در تیم بماند. بازیکنان قدیمی مانند دیه‌گو گودین، لوییس سوارس و ادینسون کاوانی هم همچنان هستند اما پروژه فوق‌العاده موفق اروگوئه در رده زیر 20ساله‌ها باعث شده بازیکنان جدیدی به تیم برسند. خوسه ماریا خیمنس در خط دفاعی عالی است و ماکسی گومس، مهاجم تنومند اروگوئه هم اخیرا گل ملی اول خود را زده و مهاجمی برای آینده تیم است. اروگوئه بیش از هر تیم دیگری فاتح کوپا شده است. آنها 15 قهرمانی دارند، در حالی که آرژانتین 14 و برزیل 8 قهرمانی دارد. اروگوئه بارها میهمانی تیم میزبان را به هم زده است. آنها در سال 1950 در خاک برزیل فاتح جام جهانی شدند و در جام‌های جهانی 2010 و 2018 هم آفریقای جنوبی و روسیه میزبان را شکست دادند. آنها با تابارس هم توانستند آرژانتین و ونزوئلا، میزبان‌های کوپاآمه‌ریکا را حذف کنند. اگر فینال امسال بین برزیل و اروگوئه باشد، داور مسابقه باید حواسش را کامل جمع کند. کلمبیا و شیلی در مسیرهای متفاوت؟ شیلی قهرمان دو دوره پیش کوپا است. آنها در سال‌های 2015 و 2016، آرژانتین را در ضربات پنالتی بردند و قهرمان شدند. آنها حدود یک قرن صبر کردند تا قهرمانی به دست بیاورند، ولی ناگهان دو قهرمانی پیاپی کسب کردند اما سومین قهرمانی برایشان دور از دسترس است. آنها همان مشکلی را دارند که تیم‌های کوچک‌تر آمریکای جنوبی داشته‌اند: اینکه چطور می‌توان جانشینان یک نسل طلایی را پیدا کرد؟ بهترین تیم تاریخ شیلی از بازیکنانی تشکیل شد که همه با هم به اوج رسیدند. رینالدو روئدا، مربی آنها تلاش کرده تیم را بازسازی کند اما قفسه بازیکنان جدید برای او خالی بوده است. باشگاه‌های شیلی بسیار ضعیف شده‌اند چون بازیکنان بااستعداد دیگر در این کشور پیدا نمی‌شوند. روئدا همچنان به بازیکنان قدیمی اتکا دارد و 12 نفر از تیم او از کوپای قبلی آمده‌اند. تیمی که بیش از همه نیاز به بازسازی داشته، کمترین بازسازی را داشته است و اگر آرتورو ویدال و همبازی‌هایش عملکردی عالی داشته باشند، شگفتی بزرگی رقم می‌خورد. اما کلمبیا تیم خطرناکی به نظر می‌رسد. مربی آنها کارلوس کی‌روش است که یک فصل مربی رئال مادرید و دو دوره هم دستیار سر الکس فرگوسن در منچستر یونایتد بوده است. او مربی تیمی است که قدرت فیزیکی را با تکنیک ترکیب کرده و تماشای بازی‌های تیم او جذاب خواهد بود. خامس رودریگس به رقابت‌های بزرگ برگشته است. او می‌خواهد نشان دهد با وجود مشکلات اخیر، همچنان بازیکن بزرگی است. آماده غافلگیری باشید یکی از جالب‌ترین جنبه‌های کوپا، حضور دو تیم میهمان است که تعداد تیم‌ها را به عدد 12 رسانده است و باعث شده که سه گروه چهارتیمی تشکیل شوند. معمولا این میهمان‌ها از منطقه کونکاکاف می‌آمدند اما در این منطقه گلد کاپ برگزار می‌شود و تنها تیم‌هایی که آزاد بودند، تیم‌های آسیایی بودند. به این ترتیب ژاپن و قطر به این مسابقات دعوت شده‌اند. ژاپنی‌ها در سال 1999 در پاراگوئه در کوپاآمه‌ریکا شرکت کردند و در مرحله گروهی حذف شدند. آنها از آن هنگام بسیار رشد کرده‌اند اما تیمشان را حالا برای آزمون و خطا به برزیل می‌برند. اما قطر این مسابقات را دارای نقشی کلیدی در آماده‌سازی برای جام جهانی 2022 می‌بیند. آنها با شگفتی تمام فاتح جام ملت‌های آسیا شده‌اند. جام جهانی 2022 دیرتر آغاز می‌شود و رقابت‌های مقدماتی‌اش هم به همین دلیل دیرتر برگزار خواهد شد. ماراتن رقابت‌های مقدماتی آمریکای جنوبی که معمولا از اکتبر آغاز می‌شد، حالا به ماه مارس موکول شده است و به این ترتیب تیم‌ها عجله زیادی ندارند. بسیاری از تیم‌ها در مراحل اولیه آماده‌سازی هستند. آرژانتین مربی موقت دارد و سه تیم دیگر، بولیوی، کلمبیا و پاراگوئه، نخستین بازی‌شان با مربی جدید را تازه در ماه مارس انجام داده‌اند. این یعنی احتمال شگفتی وجود دارد. هشت تیم از 12 تیم حاضر به مرحله یک‌چهارم‌نهایی می‌رسند، جایی که اگر بازی‌ها مساوی شود، مستقیم به ضربات پنالتی می‌رود. به این ترتیب می‌توان بدون انجام کار خاصی، به جمع چهار تیم برتر راه یافت. کوپاآمه‌ریکا 2019 می‌تواند غافلگیرکننده باشد. منبع: بی بی سی∎​