فائزه عباسی- سال آخر مجلس دهم است و بعد از وزن کشی فراکسیون ها در صحن علنی خانه ملت بر سر ۱۲ کرسی هیات رئیسه شد حالا نوبت به رقابت برای به دست آوردن کرسی های بیشتر در هیات رئیسه کمیسیون ها رسیده است. در این میان به جز کمیسیون اصل ۹۰ که تکلیف ریاستش را صحن علنی مجلس مشخص می کند ماجرای کمیسسیون های ۱۳گانه همان داستان لابی ها است که سرنوشت بسیاری از کرسی ها را در ساختمان هرمی شکل بهارستان رقم می زند.

هرچند تجربه ثابت کرده است که معمولا هیات رئیسه کمیسیون ها شگفتی در سال آخر به دنبال نخواهند داشت اما از آنجا که مجلس دهم مجلس اتفاقات کم سابقه است هیچ بعید نیست در همین سال آخر هیات رئیسه کمیسیون های مهم پارلمان، نیز یکی  از همان بی سابقه ها را رقم بزنند. 

در انتخاباتی که تا این لحظه انجام شده است تکلیف ریاست چند کمیسیون مشخص شده است و روسای کمیسیون صنایع، شوراها، برنامه، بودجه و محاسبات، انرژی، عمران، قضایی و حقوقی و کشاورزی مشخص شدند. ریاست این کمیسیون ها در انتخابات امروز هیچ تغییری نکرده و همه روسای پیشین در جایگاه خود ابقا شده اند.{اینجا}

اما رقابت اصلی بر سر ریاست کمیسیون های امنیت، آموزش، فرهنگی و اجتماعی است که بازار لابی ها در آن داغ است. تکلیف کمیسیون های بهداشت و اقتصاد هم هنوز مشخص نشده است.

کمیسیون امنیت و سر درگمی امیدی ها

یک سال پیش دقیقا انتخابات هیات رئیسه کمیسیون امنیت ملی تبدیل به یکی از همان بی سابقه هایی شد که از آن می گوییم. علاءالدین بروجردی که ۱۴ سال بود بر کرسی ریاست این کمیسیون تکیه زده بود سال گذشته با هماهنگی میان اعضای فراکسیون امید و مستقلین به نام حشمت الله فلاحت پیشه رقم خورد. البته در میدان رقابت که در سال سوم مجلس توافقی بین اعضای فراکسیون امید صورت گرفت که در دوسال باقی مانده یک سال ریاست کمیسیون به عهده فلاحت پیشه باشد سال آخر سکانش را مصطفی کواکبیان به دست  بگیرد موضوعی که حتی بعضی از نمایندگان امیدی می گویند برای این مسئله نمایندگان با یک سند نوشته شده و امضا شده به کواکبیان تضمین داده اند که این اتفاق رخ خواهد داد و کسی برخلاف قرار و مدار عمل نخواهد کرد. اما در روزهای مانده به انتخابات هیات رئیسه کمیسیون امنیت این تردید وجود دارد که آیا بهتر نیست فلاحت پیشه که هم در این یک سال خوش درخشیده و هم تجربه لازم برای پیشبرد امور را به دست آورده است ریاست آخرین سال را هم به عهده بگیرد؟! هرچند این اختلاف نظر تا امروز به طور جدی میان اعضای فراکسیون امید مطرح شده است اما به دلیل همان تضمینی که در دستان کواکبیان وجود دارد هنوز مصطفی کواکبیان راضی نشده است تا به سود فلاحت پیشه از ریاست کمیسیون منصرف شود.

از سوی دیگر مجتبی ذالنوری نماینده قم گزینه ای است که از سوی فراکسیون اصولگرایان برای ریاست کمیسیون امنیت مطرح است و اتفاقا جناح راست این کمیسیون بر رئیس شدن ذالنوری هم اتفاق نظر دارند و هم اصرار. البته این را هم باید گفت که هرچند به نظر می رسد بروجردی چندان بدش نمی آید که بار دیگر به دوران ریاستش بر کمیسیون امنیت ملی برگردد اما همچنان درباره انتخابات هیات رئیسه اعلام نظری نکرده و است به نظر می رسد با جو رقابتی که وجود دارد ترجیح می دهد این یک سال هم از دایره ریاست کمبسیون به دور باشد.

دوگانه مطهری- مازنی در رقابت با پایداری

کمیسیون فرهنگی در مجلس نهم کاملا در دستان پایداری ها بود و وقتی مجلس دهم روی کار آمد تعداد آنها در این کمیسیون کاهش پیدا کرد. مسئله ای که باعث شد قدرت مانورشان در این کمیسیون کمتر شود اما با این وجود این پایداری ها بودند که برای دو سال توانستند ریاست کمیسیون را به عهده بگیرند و سال گذشته هم با یک رای لب مرز برای اولین بار ریاست کمیسیون فرهنگی به یک اصلاح طلب رسید. به طوری که سال اول جعفرپور و سال دوم پژمانفر بر کرسی ریاست تکیه زدند و سال گذشته نیز احمد مازنی با اختلاف یک رای توانست نام خود را در لیست رئیسان این کمیسیون ثبت کند. اما شنیده هایی که وجود دارد حکایت از یک انتخابات متفاوت دارد به طوری که علی مطهری قرار است وارد گود انتخابات هیات رئیسه کمیسیون فرهنگی شود و از سوی دیگر انطور که احسان قاضی زاده هاشمی به خبرآنلاین می گوید قرار است اصولگرایان بر روی گزینه جعفرپور ائتلاف کنند. در این میان باز دایره اختلاف در میان امیدی ها بر سر مطهری و مازنی است که به نظر می رسد به جبران آنچه در انتخابات هیات رئیسه اجلاسیه چهارم مجلس رخ داد امیدی ها به مطهری رای دهند ریاست را به نام مطهری بزنند.

چهره های جدید در کمیسیون اجتماعی 

کمیسیون اجتماعی نیز از آن دست کمیسیون هایی است که مانور فراکسیونی در آن مشاهده می شود اما واقعیت آن است که در طول این سه سال به جز چند چهره محدود کسی دیگر برای ریاست کمیسیون تلاشی نکرد و گزینه جدیدی معرفی نشد اما امسال از یک سو سلمان خدادادی با حواشی که در طول چندماه گذشته به دنبال داشت و حکمی که از سوی قوه قضائیه دریافت کرد بعید است شانسی برای ریاست داشته باشد؛ از سوی دیگر عبدالرضا عزیزی از چهره هایی است که نه محبوبیتی میان جریان های سیاسی دارد و نه در میان افکار عمومی جایگاه ویژه ای دارد مضاف بر آنکه چرخش های بین فراکسیونی او تا جایی که یک روز در فراکسیون امید می نشیند و فردا با مستقلین وارد معامله می شود امیدی ها هم دل خوشی از او ندارند. برای همین است که مسعود رضایی نماینده مردم شیراز و عضو فراکسیون امید به خبرآنلاین می گوید به دنبال معرفی گزینه ای برای ریاست کمیسیون اجتماعی هستیم. او می گوید از آنجا که ۸ امیدی در کمیسیون اجتماعی حضور دارند تصمیم آنها می تواند موثر باشد. محمدرضا بادامچی از گزینه هایی است که شنیده می شود فراکسیون امید می خواهد آن را به عنوان کاندیدای کمیسیون اجتماعی معرفی کند.

عارف و کمیسیون آموزش

کمیسیون آموزش یکی از حساس ترین و پر مناقشه ترین کمیسیون های مجلس است و این رقابت در مجلس دهم شکل پررنگ تری به خود گرفته است. سال گذشته عارف که معاون اولی ریاست جمهوری در دولت خاتمی در کارنامه دارد با محمدمهدی زاهدی که وزیر علوم محمود احمدی نژاد بود به رقابت با یکدیگر پرداختند که ریاست به نام عارف رقم خورد. اما اینکه آیا قرار است برای آخرین سال باز رقابت میان عارف و زاهدی رقم بخورد از همان ابهاماتی است که هنوز اما و اگرهایش مشخص نشده است.

بیرانوند نماینده مردم خرم آباد از امیدی های عضو کمیسیون آموزش است که به خبرآنلاین می گوید عارف حتما در انتخابات هیات رئیسه کمیسیون آموزش کاندید می شود اما زاهدی را نمی دانم قرار است بیایدیا خیر. از سوی دیگر قاسم احمدی لاشکی از اعضای دیگر کمیسیون آموزش معتقد است رقابت در آخرین انتخابات هیات رئیسه کمیسیون آموزش حتما دو قطبی خواهد بود. هرچند او به همین یک جمله اکتفا می کند اما به نظر می رسد این دو قطبی همان دو قطبی عارف- زاهدی خواهد بود.

۲۷۲۱۶