شناسهٔ خبر: 33366287 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: ایرنا | لینک خبر

تحریم های بی ثمر آمریکا علیه ایران

تهران-ایرنا- آمریکا در دور جدید دشمنی خود با ایران، صنعت پتروشیمی کشورمان و شرکت‌ها و نهادهای مرتبط با این بخش را در لیست تحریم قرار داده است. در چنین شرایطی بسیاری از اهالی رسانه و تحلیلگران سیاسی معتقدند تحریم‌های جدید بیش از آنکه اثر واقعی داشته باشد اثرات روانی را به دنبال دارد.

صاحب‌خبر -

وزارت خزانه‌داری آمریکا روز جمعه در اقدامی خصمانه اعلام کرد که ۳۹ نهاد مرتبط با صنایع پتروشیمی ایران را در فهرست تحریم‌های خود قرار داده است. درحالی آمریکا این تصمیم را اتخاذ کرده که مسئولان ایرانی بر این باورند که تنوع محصولات و مقاصد صادراتی صنعت پتروشیمی باعث شده این صنعت مانند صنعت نفت‌خام تحریم‌پذیر نباشد.

به گزارش گروه نشریات خبری، بررسی امروز روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها و تارنماهای داخلی نشان می‌دهد که رسانه‌های هر دو طیف سیاسی با بیان ناکام ماندن تحریم های پتروشیمی، نوشتند: اخیراً دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا در بیانیه‌ای از تحریم هولدینگ خلیج‬ ‏فارس سخن گفته است، اقدامی که به باور بسیاری از صاحب‌‬ نظران، این نوع تحریم نمی‌تواند مانع فعالیت این صنعت شود.

رسانه های داخلی معتقدند حتی این بار که قرعه تحریم های آمریکا به نام صنعت پتروشیمی افتاده است، این تحریم‌ها احتمالاً تاثیر چندانی نخواهد گذاشت و رویای آمریکا درباره انزوا و فشار بر ایران تعبیر نخواهد شد.

رسانه‌های اصلاح طلب

عبارت‌های به کار رفته در اخبار و گزارش‌های رسانه‌های نزدیک به جریان اصلاح طلب عبارتند از: ایران با اینگونه تحریم‌ها بیگانه نیست و با یک مدیریت همه‌جانبه می‌توان شرایط پیش‏آمده را کنترل کرد؛ اقدام آمریکا هشداری است که کشورش شرکت‌هایی را در بخش پتروشیمی ایران و سایر بخش‌ها که به سپاه کمک مالی می‌کنند، هدف قرار خواهد داد؛ اقدام اخیر آمریکا در رابطه با شرکت‌های پتروشیمی ایران تنها روشی برای حفظ فشارهای سیاسی علیه ایران است؛ دولت آمریکا بر عکس ایران رفتار کرده و حالا باید پاسخگوی هنجارشکنی و بدعهدی‌های خود باشد؛ ژاپن کشوری است که بیشتر به آمریکا نزدیک است تا ایران؛ هر نوع اقدام در راستای تخریب و تضعیف قدرت دولت، چه خواسته و چه ناخواسته بازی در زمین دونالد ترامپ محسوب می‌شود؛ تحریم در آستانه سفر میانجی؛ گویا جریانی موازی درون تیم دولت ترامپ با هم در مورد ایران فکر می‌کنند، تصمیم می‌گیرند و عمل می‌کنند؛ عامل افزایش تنش میان ایران و آمریکا حضور افرادی مثل جان بولتون و مایک پمپئو در کابینه ترامپ است.

فشار سیاسی از مسیر پتروشیمی‌ها

ابتکار در صفحه نخست خود نوشت: بعد از خروج یکجانبه آمریکا از برجام و لغو معافیت‌های فروش نفت ایران این‌بار نوبت به صنعت پتروشیمی کشور رسید. اخیراً دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا در بیانیه‌ای از تحریم هولدینگ خلیج‏‬ فارس سخن گفته است، اقدامی که به باور بسیاری از صاحب‌نظران این نوع تحریم نمی‌تواند مانع فعالیت این صنعت شود. طبق این بیانیه ۳۹ شرکت پتروشیمی ایرانی، زیر‏مجموعه‌های آنها و همچنین نمایندگی‌های فروش این شرکت‌ها در خارج از ایران مشمول تحریم‌های آمریکا علیه اقتصاد ایران است. این وزارتخانه دلیل تحریم‌ها را ارتباط میان شرکت پتروشیمی خلیج‏فارس و سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران اعلام کرده است. در این میان کارشناسان معتقدند که ایران با اینگونه تحریم‌ها بیگانه نیست و با یک مدیریت همه‌جانبه می‌توان شرایط پیش‏آمده را کنترل کرد و امید داشت که تحریم‌های اخیر خللی در فعالیت این صنعت ایجاد نمی‌کند.

مجید پورکائد، عضو اتاق بازرگانی درخصوص اقدام جدید آمریکا علیه ایران به «ابتکار» گفت: نام شرکت‌هایی که در لیست تحریم آمده و زیرمجموعه هولدینگ خلیج‏‬ فارس هستند محدود به تعداد خاصی از شرکت‌های پتروشیمی است و اگر بخواهیم درصد میزان صادراتی که توسط هولدینگ صورت می‌گرفت را بررسی کنیم خواهیم دید که رقم بالایی را در بر نمی‌گیرد. اگر به لیست اسامی پتروشیمی‌ها دقت کنیم درمی‌یابیم که برخی از پتروشیمی‌ها شرکت‌هایی هستند که به باقی شرکت‌ها خدمات می‌دهند. ۱۰ شرکت نمایندگی‌هایی هستند که در خارج از کشور قرار دارند، ۱۵ شرکت دیگر خدماتی هستند و باقی آنکه حدود ۱۳ پتروشیمی است در بخش تولید فعالیت دارند و درصد بالایی از محصولاتی را تولید می‌کنند.

آرمان نوشت: به گفته وزیر دارایی آمریکا، هدف این کشور محدود کردن منابع مالی شرکت‌های پتروشیمی است. منوچین اعلام کرده اقدام آمریکا هشداری است که کشورش شرکت‌هایی را در بخش پتروشیمی ایران و سایر بخش‌ها که به سپاه کمک مالی می‌کنند، هدف قرار خواهد داد. مشاور امنیت ملی آمریکا به دنبال تحریم‌شدن بخشی از صنایع پتروشیمی ایران از سوی وزارت خزانه‌داری آمریکا ادعاهایی مبنی بر حمایت از تروریسم را علیه ایران تکرار کرد. جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا در پیامی توئیتری مدعی شد: ایران پولش را صرف «تأمین مالی و هدایت تروریسم» می‌کند که منجر به مشکلات جدی اقتصادی شده و بدتر می‌شوند. وی در ادامه با بیان اینکه رئیس‌جمهور ترامپ به ایران فرصتی برای یک آینده بهتر داده است، مدعی شد که اما اول این حکومت باید به آن‌چه «چهل سال حکم‌فرمایی ترور» می‌خواند، پایان دهد. اعمال این تحریم‌ها و حملات لفظی علیه ایران در شرایطی صورت گرفت که تحلیلگران از سفر نخست‌وزیر ژاپن به ایران برای میانجیگری و کاهش تنش‌ها میان تهران و واشنگتن خبر داده بودند.

روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: تحریم شرکت‌های پتروشیمی ایران بخشی از کمپین «فشار حداکثری علیه ایران» است که از سوی وزارت خزانه‌داری آمریکا هدایت می‌شود. تحریم‌های کنونی احتمالاً اثری بیش از تحریم‌های پیشین نخواهند داشت. در عین حال تحریم‌هایی که روز جمعه اعمال شده است، شرایطی را ایجاد می‌کند که افراد آمریکایی را از معامله یا ارتباط مالی با ۳۹ شرکت زیرمجموعه هلدینگ خلیج فارس منع می‌کند. این در حالی است که قبلاً افراد غیرآمریکایی تحت تاثیر تحریم‌ها، ارتباطشان با شرکت‌های پتروشیمی ایران محدود شده بود. در رابطه با نمایشی بودن تحریم‌های اخیر، یک مقام سابق وزارت خزانه‌داری آمریکا نیز به رویترز گفته است که تحریم‌های تازه اثر محدودی بر فعالیت شرکت‌های پتروشیمی ایران خواهد گذاشت زیرا پیش از این ارتباط اکثر شرکت‌های چند ملیتی با شرکت‌های پتروشیمی ایرانی دچار محدودیت شده بود. این مقام سابق که نام او فاش نشده همچنین تاکید کرده که اقدام اخیر آمریکا در رابطه با شرکت‌های پتروشیمی ایران تنها روشی برای حفظ فشارهای سیاسی علیه ایران است.

روابط ایران و آمریکا

نصرت‌الله تاجیک دیپلمات پیشین و سفیر اسبق ایران در اردن، درخصوص ابراز تمایل مقامات ارشد کاخ سفید برای مذاکره با ایران به «‌ابتکار» گفت: سخن مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا مبنی بر مذاکره بدون پیش‌شرط با ایران را می‌توان با دو رویکرد بدبینانه و خوش‌بینانه بررسی کرد. از آنجا که سیاست‌ها، اهداف، نیات و طراحی‌های آمریکا برای منطقه به طور عام و ایران به طور خاص، روشن، شفاف، سازنده و خیرخواهانه نیست لذا ممکن است با توجه به اعلام مقامات کشورمان مبنی بر عدم نیاز به مذاکره با آمریکا، پمپئو در صدد کسب وجاهت برای کشورش و اتخاذ ژست صلح‌خواهانه باشد! اما بر اساس رویکرد خوش‌بینانه این امر می‌تواند قدم خوبی باشد و اتخاذ چنین موضعی نشان می‌دهد که قرار است عقل و منطق بر اختلافات بین دو کشور سایه افکند. به‌خصوص اگر ریشه آن به تصحیح اطلاعات و تلقی مقامات آمریکایی از واقعیات جامعه ایرانی برگردد و نه اطلاعات نادرست و گول‌زننده عده‌ای که حاضرند حتی به قیمت تشدید تحریم‌های ناعادلانه و یکجانبه و تحمیل شرایط سخت بر مردم ایران، اطلاعات گمراه‌کننده را در اختیار آمریکایی‌ها قرار دهند. تلقی ترامپ و تیمش این است که با اعمال این تحریم‌ها مردم ایران به شورش علیه حکومت وادار می‌شوند.

به گزارش ایسنا، سید کمال‌الدین شهریاری نماینده دشتی و تنگستان در مجلس در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: ایران اسلامی در مقابل عهدشکنی‌ها، زیاده‌خواهی‌ها و تحریم‌های یک جانبه آمریکا ایستادگی می‌کند و نشانه‌های مثبت این مقاومت نیز هویدا شده است. ایران سال‌ها با گروه ۱+۵ مذاکره کرده است. دولت ایران به عنوان یکی از طرف‌های موافقت‌نامه‌های بین‌المللی همواره به تعهدات خود پایبند بوده است اما دولت آمریکا بر عکس ایران رفتار کرده و حالا باید پاسخگوی هنجارشکنی و بدعهدی‌های خود باشد.

میانجیگری ها میان ایران و آمریکا

آرمان در گزارشی نوشت: با توجه به تنشی که میان تهران-واشنگتن در منطقه خلیج فارس به‌وجود آمده واقعیت آن است که با توجه به آنکه خلیج فارس انبار انرژی دنیا محسوب شده و حداقل ۳۰ درصد انرژی مصرفی جهان در شرایط فعلی از خلیج فارس تامین می‌شود، بنابراین هرگونه خللی در این مسیر می‌تواند به اقتصاد جهان آسیب رساند. بنابراین تنش در این منطقه برای همه کشورهای جهان با اهمیت قلمداد می‌شود. به‌خصوص آنکه تنش احتمالی که در منطقه حادث شود تنشی است که آینده آن مبهم بوده و ممکن است گستره آن فراتر از منطقه خلیج فارس را درگیر کند. از این منظر برخی از کشورها همچون ژاپن، سوئیس، عراق و عمان اعلام میانجیگری کرده‌اند. همچنین ممکن است برخی از کشورهای دیگر در سطوح پایین‌تر چنین تقاضاهایی را مطرح کرده باشند. با این وجود برخی از این کشورها همانند عراق به دلیل آنکه آمریکایی‌ها نسبت به آنها بی‌اعتماد هستند شاید در پیشبرد پروسه میانجیگری نتوانند آن کارایی لازم را داشته باشند؛ چون از دید آمریکایی‌ها، عراق کشوری است که ممکن است به ایران نزدیک‌تر باشد تا آمریکا. کشوری همچون سوئیس می‌تواند کشور مهمی باشد که از قدیم‌الایام به عنوان کشوری بی‌طرف در عرصه بین‌المللی مطرح بوده ولی شاید خیلی از طرف ایران مورد استقبال قرار نگیرد؛ دقیقاً به همان دلیل که آمریکایی‌ها به عراق می‌نگرند. عمان شاید فاقد آن اعتباری باشد که ژاپن در عرصه بین‌المللی دارد. ژاپن کشوری است که بیشتر به آمریکا نزدیک است تا ایران، با این حال چون یک کشور آسیایی است و چون از هرگونه تنش در منطقه خلیج فارس آسیب می‌بیند، می‌تواند میانجی قابل قبولی از سوی ایران باشد.

روزنامه اعتماد می نویسد: بغداد به دلیل میزبانی از نیروهای امریکایی از یک سو و روابط گسترده اقتصادی و عمیق سیاسی با تهران بیش از سایر کشورهای همسایه ایران نگران تشدید سطح تنش میان تهران و واشنگتن است. عراقی‌ها در چند هفته اخیر با اعلام نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لیست گروه‌های تروریستی خارجی در امریکا و به تبع آن قرار گرفتن نام نیروهای فرماندهی غربی آسیا (سنتکام) در لیست گروه‌های تروریستی خارجی ایران تلاش گسترده‌ای را برای کنترل سطح تنش میان این دو کشور به کار گرفته‌اند. برخی از منابع عراقی از پیام رسانی مایک پمپئو، وزیر خارجه امریکا به تهران با واسطه‌گری عراق خبر داده‌اند. پیامی که گفته می‌شود حاوی تاکید امریکایی‌ها بر عدم تمایل به جنگ با ایران بوده است. هر چند که بعدها مقام‌های امریکایی و ایرانی هرگونه پیام‌رسانی به یکدیگر را تکذیب کردند اما به نظر می‌رسد که عراقی‌ها فهم خود از نیت واشنگتن برای عدم درگیری نظامی با تهران را به ایرانی‌ها منتقل کرده باشند.

روزنامه همدلی درباره سفر فرشینزو آبه نخست وزیر ژاپن به ایران، می نویسد: اگر چه نمی‌توان برای توکیو در کاهش تنش میان – واشنگتن سهمی قایل شد، اما بر خلاف این پندار و تصور اندکی که برای نقش‌یابی توکیو در مناسبات نظام بین‌الملل می‌رود، امیدها به نقش ژاپن در کاهش تنش تهران- واشنگتن افزایش یافته است. ژاپن ایفای چنین نقشی را مرهون جایگاه و نقش تاریخ‌ساز نسل جدید رهبران خود در ساختار نظام بین‌الملل است. ژاپن امروزی دیگر ژاپن شکست خورده جنگ جهانی اول نیست، به واقع ژاپن پس از حادثه هیروشیما و ناکازاکی و البته به مدد دکترین یوشیدا به تدریج و البته پیوسته خود را از حاشیه نقش‌یابی‌های تحولات نظام بین‌الملل به متن آن قرار داد. در این میان شیزوآبه از جمله رهبران نسل جدید ژاپن است که خود را میراث‌دار یوشیدا می‌داند. همین ویژگی هم اینک سبب شده است که او از حوزه آسیای خاوری به نقش‌یابی و نقش‌آفرینی در کاهش تنش تهران- واشنگتن برآید و خود را آماده سفر برای رایزنی با مقامات تهران کند. البته چنین نقشی فقط به توکیو واگذار نشده است، بلکه در کنار توکیو، بازیگران دیگری چون: مسقط، برلین، برن، بغداد، دوحه، اتحادیه اروپا و حتی اسلام‌آباد نیز در کاهش تنش تهران- واشنگتن به تکاپو افتاده‌اند. اما به نظر می‌رسد نقش ژاپن در این میان کاراتر و موثر از سایر نقش واسطه‌ای بازیگران دیگر باشد.

به گزارش فرارو محمد صالح صادقیان، مدیر مرکز عربی مطالعات در ایران، در توئیتی نوشت: «به نظر می‌رسد میانجیگری بین تهران و واشنگتن در حال پدیدار شدن است؛ سوئیس و ژاپن روی این خط هستند. چهارشنبه آینده نخست وزیر ژاپن در تهران است.. گفته می‌شود ترامپ با نوشتن نامه ویژه‌ای به آیت الله خامنه‌ای موافقت کرده است، تا این نامه توسط نخست وزیر ژاپن به رهبر برسد.. تهران همچنان بر روی رفع تحریم‌ها پیش از هر مذاکره‌ای و بازگشت آمریکا به توافق هسته ای، اصرار می‌ورزد.»

لزوم حفظ وحدت در مقابل آمریکا

روزنامه آرمان نوشت: در شرایط فعلی که دولت درگیر تقابل و جنگ مستقیم سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با آمریکا است، هر نوع اقدام در راستای تخریب و تضعیف قدرت دولت، چه خواسته و چه ناخواسته بازی در زمین دونالد ترامپ محسوب می‌شود. ما منکر مشکلات و چالش‌های موجود در عرصه اقتصاد کشور نیستیم و می‌دانیم مردم در زندگی روزمره خود با چه مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند اما برای عبور از این چالش‌ها به انسجام، وفاق ملی و همچنین افزایش توان کشور نیاز داریم. از طرفی برای شکل‌گیری یک مقاومت ملی در برابر ایالات متحده نیاز است تا مردم همدل و همراه با دولت و حاکمیت باشند.

مواضع متناقض آمریکا

به گزارش روزنامه آرمان، ایالات متحده مدتی است سیاست با پا پیش کشیدن و با دست پس زدن را در قبال ایران پیش گرفته و مقامات این کشور مواضع متناقضی در مورد ایران اتخاذ می‌کنند. روزی رئیس‌جمهور آمریکا از احتمال موفقیت ایران با رهبران کنونی حرف می‌زند و می‌گوید نیازی به تغییر رژیم در ایران نیست. روز دیگر اما ایرانی‌ها را «ملت تروریست» خطاب می‌کند و آن‌ها را از شرورترین ملت‌ها در جهان می‌خواند. مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده ابتدا ۱۲ شرط عجیب و غیرقابل قبول برای مذاکره با ایران پیشنهاد می‌دهد و روز دیگر به رسانه‌ها می‌گوید که واشنگتن آماده مذاکره بدون پیش شرط با ایران است.

شرق در گزارشی نوشت: تحریم در آستانه سفر میانجی؛ گویا جریانی موازی درون تیم دولت ترامپ با هم در مورد ایران فکر می‌کنند، تصمیم می‌گیرند و عمل می‌کنند. گروهی از مذاکره حرف می‌زنند، گروه دیگری از مناقشه نظامی. گروهی از آمدن میانجی استقبال می‌کنند و گروه دیگری اندکی قبل از آمدن میانجی علیه ایران تحریم وضع می‌کنند. برخی نیز در هر دو طیف بازی می‌کنند.

راهکار کاهش تنش ها

روزنامه شرق در یادداشتی نوشت: به نظر می‌رسد بهبود روابط با همسایگان، تنش و چالش با آمریکا را نیز می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد. به سخنی دیگر راه کاهش تنش با واشنگتن از پایتخت کشورهای منطقه می‌گذرد…. باید گفت که ما نیاز به طراحی گفتمان جدیدی در منطقه داریم، شاید خویشتن‌داری ایران بزرگ در مقابل کشورهای کوچک خلیج فارس و تحبیب آنها مؤثرتر از تقابل با اقدامات خصمانه آنها در مقابل ایران باشد. گزینش چنین مسیری نیاز به همدلی، انسجام و حمایت از دستگاه دیپلماسی به‌عنوان مجری سیاست خارجی نظام دارد. اگر بنا بر ادامه حملات و کارشکنی‌های داخلی علیه وزیر خارجه و دستگاه دیپلماسی باشد، نمی‌توان انتظار پیشرفت در این مسیر داشت. در این مسیر، سکوت مسئولان غیرمرتبط و اظهارات سنجیده افراد دخیل در سیاست خارجی، گره‌گشا خواهد بود.

بولتون عامل اصلی افزایش تنش میان ایران و آمریکا

جفری استیسی مشاور امنیت ملی و یکی از مقام‌های دولت اوباما در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی ایلنا، با اشاره به افزایش اختلاف‌ها میان تهران و واشنگتن عنوان کرد: عامل افزایش تنش میان ایران و آمریکا حضور افرادی مثل جان بولتون و مایک پمپئو در کابینه ترامپ است. لفاظی‌های جان بولتون علیه ایران می‌تواند در نهایت به درگیری نظامی میان ایران و آمریکا منجر شود. از طرفی اتهامات سعودی‌ها و مقام‌های کاخ سفید علیه ایران می‌تواند باعث درگیری نظامی در منطقه شود.

رسانه‌های اصولگرا

برخی از عبارت‌های به کار رفته در گزارش‌های رسانه‌های اصولگرا را در ادامه می‌خوانیم: پتروشیمی صنعتی تحریم‌پذیر نیست و تاب‌آوری بالایی دارد، اما باید خودمان را برای هر اتفاق و شرایطی آماده کنیم؛ همزمان تحلیل گران داخلی نیز بی تاثیر بودن این تحریم را تایید کردند؛ آمریکا هیچ تغییر رفتاری ندارد و در شکست سیاست تهدید و مذاکره به دنبال تاکتیک جدیدی برای استراتژی تقابل با ایران است؛ عقب‌نشینی پمپئو و ترامپ از شروط دوازده‌گانه خود و میانجی فرستادن به ایران از یک‌سو در حقیقت نخستین اعترافشان به تسلیم در برابر ملت ایران و قدرت و منطق جمهوری اسلامی است؛ و تغییر میدان به مسئله‌ی فشار-مذاکره-میانجی عملاً با چه عقل سیاسی سازگار است و در واقع کدام پازل را تکمیل می‌کند؟ پازل ترامپ یا ایران؟

شکست تحریم های پتروشیمی

به گزارش جوان، بهزاد محمدی، مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی در خصوص تحریم پتروشیمی گفت: از نظر ما پتروشیمی صنعتی تحریم‌پذیر نیست و تاب‌آوری بالایی دارد، اما باید خودمان را برای هر اتفاق و شرایطی آماده کنیم.

وی افزود: فروش محصولات پتروشیمی در مقابل فروش نفت شرایط متفاوتی دارد و به عنوان نمونه همچون نفت مبادی مشخص صادراتی و نفتکش‌های عظیم قابل ردیابی ندارد. پتروشیمی حداقل ۳۵۰ نوع محصول با صدها خریدار به ده‌ها مقصد صادراتی دارد و به همین دلیل انعطاف‌پذیری‌اش بالاست. به عبارتی صنعت پتروشیمی شرایط مختلفی در حمل زمینی و دریایی دارد و تنوع محصول و مشتری نمی‌گذارد، این صنعت تحریم‌پذیر باشد.

مدیرعامل اسبق شرکت ملی صنایع پتروشیمی عبدالحسین بیات در گفت‌وگو با «فارس» با اشاره به دوره پیش تحریم‌های پتروشیمی گفت: در آن دوره ایران محصولات پتروشیمی را به فروش می‌رساند، اما کمی سختی کار بیشتر شده بود؛ با این حال در آن شرایط نیز محصولات پتروشیمی ایران صادر می‌شد. امریکا هم می‌داند که صنعت پتروشیمی تحریم‌پذیر نیست.

در این زمینه روزنامه خراسان نوشت: خبرگزاری رویترز در گزارشی به نقل از مقامات و تحلیل گران بر نمادین و بی اثر بودن این تحریم ها اذعان کرد. «سوزان ملونی» عضو اندیشکده بروکینگز، تحریم‌های جدید را اقدامی «زائد» توصیف کرد که تعمدی با هدف القای این برداشت وضع شده که تعامل با کل اقتصاد ایران ممنوع است. او گفته «اثر خالص» این اقدام، نسبتاً ناچیز خواهد بود.همزمان تحلیل گران داخلی نیز بی تاثیر بودن این تحریم را تایید کردند. بیات مدیرعامل اسبق شرکت ملی پتروشیمی گفت: ماهیت پتروشیمی به گونه‌ای است که قابل تحریم نیست. شعری مقدم، دیگر مدیرعامل اسبق شرکت ملی پتروشیمی هم گفت: محصولات پتروشیمی ایران قابل شناسایی نیست.دیروز معامله گران بورس نیز، به این اقدام آمریکا بی توجه بودند به عنوان مثال نماد هلدینگ خلیج فارس، اگرچه در ساعات ابتدایی، منفی شروع شد اما به مرور فضای منطقی غالب شد و در دقایق پایانی، مثبت هم شد.

روابط ایران و آمریکا

سیاست روز در گزارشی نوشت: دولت آمریکا دوباره پیشنهاد مذاکره به ایران را مطرح کرد؛ این بار مایک پامپئو وزیر خارجه آمریکا که به سوئیس سفر کرده بود، در نشست خبری مشترک با وزیر خارجه این کشور اروپایی اعلام کرد که کاخ سفید خواهان مذاکره بدون پیش شرط با ایران است.پامپئو مدعی شد که آمریکا همچنان تلاش دارد تا سیاست‌های ایران را خنثی کند، اما برای نخستین بار است از گفت‌وگوی بدون پیش‌شرط با ایران سخن گفت. به عقیده بسیاری از تحلیلگران شاید چنین اظهاراتی از سوی وزیر خارجه آمریکا، مقدمه پیشنهادی در خلال سفر نخست وزیر ژاپن به ایران باشد.

سیاست روز همچنین در سرمقاله خود با عنوان «تحریم، تحقیر و خودبزرگ‌بینی» نوشت: آمریکا هیچ تغییر رفتاری ندارد و در شکست سیاست تهدید و مذاکره به دنبال تاکتیک جدیدی برای استراتژی تقابل با ایران است. مذاکره بدون پیش‌شرط همان تاکتیک جدید برای گرفتارسازی مسئولان ایران در اشتباه محاسباتی مذاکره است حال آنکه در عمل هیچ تغییری در ماهیت رفتاری آمریکا ایجاد نشده و همان سیاست‌های گذشته را دنبال می کند. رویکردی که راهکار مقابله با آن عدم گرفتار آمدن در اشتباه محاسباتی مذاکره و در نهایت اصرار بر اجرای مصوبه شورای عالی امنیت ملی مبنی بر تعلیق گام به گام تعهدات برجامی است که ضمن تحقق مطالبات مردم در مقابله با زیاده‌خواهی‌های طرف‌های مقابل، اراده ایران برای تحقق حقوقش به رخ جهانیان خواهد کشید.

ابوالفضل ظهره‌وند کارشناس مسائل سیاست خارجی در گفت‌وگو با الف، در خصوص اظهارات مقامات آمریکایی و مذاکره با ایران اظهار کرد: آمریکایی ها در حال حاضر با مشکلات بسیاری روبرو هستند، آن‌ها در ابتدا سعی کردند با اهرم فشار، مانور نظامی و تهدید جنگ که در واقع تهدید علیه خودشان بود، اقداماتی را علیه ایران انجام دهند تا شاید از این طریق بتواند ایران را به پای میز مذاکره بکشاند، اما وقتی با واکنش ایران مواجه شدند دریافت که اینگونه اقدامات به ضرر خودش است، لذا بحث مذاکره بدون پیش شرطی با ایران را مطرح کردند.

پیام رسان های ترامپ

روزنامه کیهان زیر عنوان نخست خود می نویسد: برخلاف فضاسازی کاذب رسانه‌های دولتی و زنجیره ای، مقامات ژاپن و آلمان برای میانجیگری و حفظ برجام و ارتقای روابط اقتصادی به ایران نمی‌آیند، بلکه اینها تنها در نقش «پیام‌رسان‌های ترامپ» به ایران سفر می‌کنند و هدف اصلی صرفاً دلالی برای پیاده‌سازی خواسته‌های زیاده‌خواهانه رئیس جمهور آمریکا است.
نقش این واسطه‌ها این است که به خیال خام خود با دادن وعده‌های نسیه، مسیر امتیازگیری یک‌طرفه آمریکا از ایران را هموار کنند. در حقیقت ژاپن و آلمان میانجی نیستند، بلکه با کلاه گشاد آمریکا می‌آیند.
پیش از این مقامات اروپایی و آمریکایی صراحتاً اعلام کرده بودند که به دنبال توافق تکمیلی با ایران هستند. توافقی که در آن محدودیت‌های برجامی ایران دائمی شده و موضوع موشکی و منطقه‌ای نیز به آن اضافه شود. پس هدف اصلی، تعمیم خسارت محض برجام به دیگر مولفه‌های قدرت‌ساز ایران است.

کیهان در یادداشت دیگری می نویسد: عقب‌نشینی پمپئو و ترامپ از شروط دوازده‌گانه خود و میانجی فرستادن به ایران از یک‌سو در حقیقت نخستین اعترافشان به تسلیم در برابر ملت ایران و قدرت و منطق جمهوری اسلامی است و از سوی دیگر نشان از وجود مشکلات فراوان در سیاست خارجی واشنگتن دارد که رهبر معظم انقلاب چند بار به آنها اشاره داشتند.

عدم عقب نشینی آمریکا

به گزارش تارنمای مشرق نیوز، عقب نشینی اخیر ترامپ از لفاظی های اخیر خود درباره ایران نباید به عنوان عقب نشینی کاخ سفید از سیاست فشار حداکثری بر تهران تعبیر شود. دلیل مهم تغییر لحن دولت ترامپ در قبال ایران را باید در واقعیتی چون فشار داخلی آمریکا بر وی دانست. آمریکائی ها با راه اندازی جنگ جدیدی در منطقه مخالف هستند. همچنین، مخالفت ها از سوی متحدان آمریکا که در صورت آغاز جنگ متحمل خسارت های زیادی می شوند از دیگر دلایل تغییر لحن ترامپ علیه ایران به شمار می رود.

مقاومت در برابر آمریکا

به گزارش جهان نیوز، محسن رضایی در برنامه تلویزیونی «نگاه یک» با تاکید بر اینکه این آمریکا است که با ما درگیر است، گفت: ما راهی را انتخاب کرده‌ایم و آمریکا مخالف این راه است. لذا با ما درگیر است و ما وادار می‌شویم که مقاومت کنیم؛ بنابراین راه ما راه مقاومت است. برای عبور کردن و جلو رفتن باید به مقاومت ادامه دهیم آمریکایی‌ها این پیشرفت و جلو رفتن را به ضرر خود می‌دانند زیرا شکل گیری یک قدرت بزرگ و مستقل در شمال خلیج فارس و کانون انرژی جهان برای آمریکا غیر قابل تحمل است.

افزایش فشار آمریکا

خبرگزاری تسنیم می نویسد: عملاً آنچه آمریکا از ابتدا با راهبرد فشار و مذاکره به دنبال آن بوده تحقق می‌یابد؛ یعنی ایران از مواضعش، به هر میزانی، کوتاه می‌آید و امتیازاتی به آمریکا می‌دهد و البته آمریکا احتمالاً باز هم به نقطه‌ی شروع منازعه اخیر برنمی‌گردد. «میدان بازی» یا «زمین نبرد» مهمترین فاکتور در تعیین پیروز و مغلوب یک منازعه است و آن طرفی که زمین بازی را تعیین می‌کند می‌تواند از پیش خود را پیروز یا مغلوب هم بداند. در بازی فشار-مذاکره-میانجی، عملاً بازی کاملاً در اختیار آمریکاست و در هر حالتی این ایران است که امتیازاتی واگذار کرده و از پیش بازنده محسوب می‌شود. در حالی که اساساً زمین بازی چیز دیگری است و بازی کردن در این زمین با هیچ عقل سیاسی همخوانی ندارد. میدان بازی اصلی آن است که علیرغم اینکه ایران به تمام تعهدات سنگینش در برجام عمل کرده، اما آمریکا نه تنها به هیچ تعهدی متعهد نبوده بلکه از برجام هم خارج شده و تحریم‌های جدید اعمال کرده و اروپا هم نه تنها آن را جبران نکرده بلکه در عمل به تحریم‌های آمریکا پیوسته است! لذا دعوای اصلی بر سر این است که آمریکا باید نه تنها اقداماتش را جبران کند و تحریم‌ها را بردارد بلکه به دلیل تمام این جنایت‌ها از ناحیه بین‌الملل تنبیه هم بشود؛ حال ترک این بازی -که ذیل استراتژی مقاومت کاملاً توجیه عقلانی دارد و در عمل نیز کارآمدتر از گزینه‌های دیگر بوده- و تغییر میدان به مسئله‌ی فشار-مذاکره-میانجی عملاً با چه عقل سیاسی سازگار است و در واقع کدام پازل را تکمیل می‌کند؟ پازل ترامپ یا ایران؟

گروه نشریات خبری

پژوهشم **۹۳۴۴**۱۰۲۵

نظر شما