عبدالله گنجی نوشت: رئیس جمهور محترم در همایش تبلیغاتی حقوق شهروندی گفت "والله پیامبر شنود نداشت."
فردای آن همه رسانه های همسو ضمن برجسته کردن آن، دهها مقاله و یاداشت و تحلیل در مذمت شنود نوشتند.
از جمله هنر های دکتر روحانی این است که به جای عوام، قدرت و عرضه سرکار گذاشتن نخبگان، روشنفکران و خواص را هم دارد.
ضمن اینکه چنین اظهارنظرهایی خود ایشان را هم گرفتار می کند.
اولین سئوالی که به ذهن مخاطب می رسد اینکه چه کسی شنود می گذارد؟ پاسخ این است که سیستم های امنیتی.این سئوال طرح می شود که:مگر بزرگترین تشکیلات امنیتی کشور ذیل نظر رئیس جمهور نیست؟ چرا در سلسله مراتب مساله را حل نمی کند و ترجیح می دهد از کف و سوت لذت ببرد؟
دوم اینکه پیامبر خیلی چیزهای دیگری را هم نداشت خب شما هم نداشته باشید چرا بر خلاف پیامبر عمل می فرمایید؟
به طول مثال :
پیامبر در محل کارش-مسجد-استخر شنای آنچنانی نداشت.
پیامبر وزرای میلیاردی نداشت
پیامبر وزرایش را از دانش آموختگان مکتب خودش انتخاب می کرد نه دانشگاه‌های (روم وایران) آمریکا و اروپا
پیامبر زندگی فراتر از مردم نداشت.
پیامبر هیچ موقع منتظر کمک و لطف بیگانگان برای اداره جامعه اسلامی نبود.
پیامبر به دعوت و صدور انقلاب خود باور داشت
پیامبر قبل از اقتصاد به فکر اصلاح بنیان‌های فرهنگی جامعه خویش بود....
چرا شعری را بگوییم که در قافیه اش گرفتار شویم.