به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل ازشهرضانیوز؛27 آذرماه روز شهادت آیت الله مفتح است که به عنوان روز وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاری شده است. وحدت این دو نهاد علمی از دوران پیش از انقلاب اسلامی از سوی امام خمینی(ره) مورد تأکید قرار گرفت و به همین دلیل در دوران بعد از پیروزی انقلاب، متولیان حوزه علم و فرهنگ کوشیدند تا با استفاده از همه امکانات موجود از جمله ابزار قانون گذاری و فرهنگسازی مناسب، در این زمینه اقدام کنند.

رهبر معظم انقلاب نیز از گذشته تا به امروز همراه بر ضرورت وحدت دو نهاد مهم علمی کشور یعنی حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها تأکید فرموده‌اند که نتیجه آن برگزاری همایشهای تخصصی، نگارش مقالات علمی و تدوین اسنادی در این زمینه بوده است.

به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت آیت الله مفتح و روز وحدت حوزه و دانشگاه با دکتر امیر حسین علی بیگی – رییس دانشگاه شهرضا گفت و گویی را انجام دادیم:

مهمترین دلایل وحدت حوزه و دانشگاه چیست؟

اینجانب 27 آذر روز وحدت حوزه و دانشگاه  را که  یادآور شهادت عالم ربانی شهید آیت الله مفتح که وحدت حوزه و دانشگاه همواره با نام و یاد ایشان عجین شده را گرامی می دارم .

وحدت و هماهنگی برای دستیابی به هدف و موفقیت لازم و ضروری است، در جامعه اسلامی ما نیز اقشار و اصناف آن باید از قانون وحدت به منظور همسویی با نظام هستی پیروی نمایند. در جامعه اسلامی حوزه و دانشگاه مراکز مولد علم ، دانش و معرفت و اقتدار نظام اسلامی هستند و با شروع انقلاب بر ضرورت وحدت بین آنها  توسط مسئولان عالی رتبه نظام بارها سفارش شده است.  می توان گفت از بهترین پیامدهای انقلاب اسلامی وحدت حوزه و دانشگاه است.

دشمنان نظام همواره در صدد نفوذ در مراکز فکری و اجرایی کشور هستند و حوزه و دانشگاه به عنوان بزرگترین مراکز فکری کشور، مهمترین اهداف دشمن برای تحقق این منظور بوده لذا وحدت و همکاری آنها برای مقابله با توطئه افکنی‌ها از ضرورت خاصی برخوردار است به همین دلیل حوزه و دانشگاه در مقابله با توطئه و دسیسه دشمنان رسالت بزرگی بر دوش دارند.

شناخت کامل دین از سوی دانشگاهیان و اقتدار علمی حوزویان توطئه دشمنان را به خودشان بر می گرداند. برای از بین بردن دسیسه های تفرقه انگیز دشمنان اسلام دو مغز متفکر جامعه یعنی حوزه و دانشگاه برای حفظ عزت و آزادی جامعه باید با هم اتحاد و وحدت داشته باشند و این وحدت از عوامل اساسی رشد و تعالی جامعه است.

آیا وحدت حوزه و دانشگاه به معنای نفی تفاوت آرا و سلایق مطرح شده در این دو نهاد علمی است؟

معنای وحدت این دو قشر این نیست که در جامعه از لحاظ سلیقه ها و طرز فکر و اندیشه تفاوتی  با هم نداشته باشد، بلکه منظور این است که این دو قشر با بهره گیری از عوامل وحدت و مشترکاتی که دارند در مقابل دشمنان اسلام و انقلاب متحد باشند و از اختلافات غیراصولی که باعث نفوذ بیگانگان در صفوف داخلی می شود پرهیز کنند و اختلاف عقاید و دیدگاه ها را با تبادل اندیشه و فکر حل نمایند و در برخورد و مقابله با توطئه های دشمنان وحدت و اتحاد موضوع داشته باشند.

این وحدت سبب نفوذ معنویت در محیط دانشگاه و پرورش دانشجویانی با تقوا  می شود که این نهادینه شدن معنویت سدی محکم در مقابل دسیسه ها و نفوذ بیگانگان و دشمنان اسلام و ایران است.

وحدت حوزه و دانشگاه و نفوذ مبانی حوزوی در دانشگاه‌ها می تواند در زمینه تربیت دینی نسل جوان و سبک زندگی معرفتی و اسلامی عملکرد خوبی داشته باشد در کل می توان گفت حفظ اقتدار علمی نظام مشروط به وحدت اصولی حوزه و دانشگاه است.

بهترین راهکار برای ایجاد وحدت حوزه و دانشگاه چیست؟

در زمینه وحدت حوزه و دانشگاه اگر چه تعامل خوبی ایجاد شده است اما کافی نیست زیرا ظرفیت ها بسیار است. در این زمینه می توان منویات مقام معظم رهبری در این زمینه را سرلوحه و راهکار عملی وحدت دانست.

از روحانیون به منظور ترویج فعالیت های قرآنی و مذهبی در محیط دانشگاه استفاده نمود. امروزه در دانشگاه ها مباحث علمی و تخصصی ارائه می شود اما جای تدریس عقاید، مهارت ها و مباحث اخلاقی، فقه و احکام البته به صورت جذاب برای دانشجویان کاملا پر نشده که حوزویان و طلاب می توانند این خلاً را پر کنند تحول در علوم اجتماعی و انسانی بر اساس دین و ارزش های والای انقلابی اسلامی راهکار مناسب دیگر جهت ایجاد وحدت است.

نسل جوان امروز به شادی نیاز دارد و این شادی باید در دانشگاه ها و در چارچوب دین اجرایی شود. راه اندازی کارگروه های فکری با موضوع وحدت حوزه و دانشگاه می تواند در ایجاد وحدت بیشتر در این زمینه مؤثر باشد. حضور اساتید مشترک در حوزه و دانشگاه نیز می تواند مرزبندی های میان این دو را از بین ببرد.

به نظر شما چه موانعی در مقابل تحقق کامل شعار وحدت حوزه و دانشگاه وجود دارد؟

به صورت تاریخی بین حوزه و دانشگاه در گذشته جدایی وجود داشته است رویکرد علمی متفاوت این دو قشر در مورد مسائل و موضوعات مشترک از عارضه ها و موانع تحقق این وحدت است. فضای مجازی هم می تواند یک تهدید جهت اتحاد حوزه و دانشگاه باشد که بایستی مورد توجه جدی قرار گیرد. البته به نوعی هم می تواند فرصت باشد در این زمینه.

عدم وجود کارهای مطالعاتی عمیق برای ایجاد این وحدت هم یک آسیب به حساب می آید. هدف های متفاوت حوزه و دانشگاه نیز یکی از موانع اصلی عدم وحدت می تواند باشد. لذا وحدت در اهداف باید بیش از پیش مورد توجه جدی این دو قشر قرار گیرد.

عدم شناخت دقیق خصوصیات و توانایی های حوزویان از دانشگاهیان و بر عکس هم می تواند آسیبی جدی در راه عدم اتحاد حوزه و دانشگاه باشد.

انتهای پیام/