به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی رضایی اصفهانی، در ادامه مباحث فقه‌القرآن با اشاره به اقوال مختلف در مورد استماع و انصات در هنگام قرائت قرآن گفت: ابن آشور از مفسران معاصر اهل سنت در مورد ضرورت استماع آورده است که استماع، یعنی با دقت گوش دادن و فهم قرآن است.
وی افزود: وی تاکید کرده است که تعبیر «واستمعوا له» نشان می‌دهد که باید استماعی داشته باشید که متناسب با شان قرآن است و این تناسب یعنی فهم و تدبر در آیات قرآن کریم است و البته در کنار استماع، سکوت نیز لازم است.
رضایی اصفهانی عنوان کرد: برخی اقوال استماع را واجب مطلق، برخی واجب در نمازها، برخی واجب در هنگام نزول، برخی واجب در عمل به محتوا و برخی واجب در برخی نمازها مانند جمعه و فطر می‌دانند.
این مفسر و مترجم قرآن ادامه داد: دو دلیل برای سکوت در هنگام قرآن، از سوی مفسران و فقها بیان شده است؛ ایشان به آیه «وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ»(21 انشقاق) دلالت کرده و می‌گویند کمال خضوع در برابر قرآن این است که وقتی قرآن خوانده می‌شود باید سکوت کرده و با دقت به آن گوش داده شود.
وی اظهار کرد: تعبیر «لعلکم ترحمون» در آیه انصات و سکوت در هنگام قرائت از باب مقتضی و بیان حکمت است و نمی‌تواند دلیلی برای این مسئله ذکر شود که وجوب را نمی‌رساند.
نویسنده تفسیر مهر و مترجم قرآن کریم با اشاره به برخی روایات در تایید وجوب سکوت و استماع در هنگام قرائت قرآن به تفسیر عیاشی در این زمینه اشاره کرد و ادامه داد: تفسیر عیاشی به تعبیر علامه طباطبایی با وجود نواقصی که دارد جزء بهترین تفاسیر شیعه محسوب می‌شود؛ در این تفسیر از امام صادق(ع) روایت شده که سکوت در هنگام قرائت قرآن در نماز و غیر آن لازم است.
وی افزود: برخی مفسران در کنار دلایل قرآنی و روایی دلیل عقلی نیز آورده‌اند و آن اینکه عقل و ادب، اقتضاء می‌کند که انسان در هنگام قرائت قرآن، سکوت کرده و به آن گوش دهد و برخی نیز گفته‌اند اگر آیات قرآن و روایات هم در این مسئله نداشتیم باز هم عقل و ادب اقتضاء سکوت دارد.
وی تاکید کرد: ما در نزد بزرگان و مراجع و حتی والدین سکوت کرده و به حرف آنان گوش می‌دهیم؛ بنابراین وقتی نزد قرآن و پیامبر(ص) هستیم به مراتب اولی این کار جزء آداب است و اقتضاء دارد.