به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، امسال برای دومین سال پیاپی پردیس سینمایی چارسو، به مدت یک هفته محفل علاقه‌مندان سینمای مستند می‌شود. یازدهمین دوره جشنواره سینما حقیقت، محلی برای عرضه 227 فیلم در دو بخش ملی و بین‌المللی است. پیش از شروع نمایش مستندها در پردیس سینمایی چارسو، این تصور وجود داشت که به دلیل حضور کمرنگ آثار مستندسازان بنام در بخش ملی جشنواره، استقبال مردم نسبت به دوره گذشته کمتر باشد؛ اما وقتی به سالن‌های شلوغ سینمایی پردیس سر می‌زنید و با مخاطبانی مواجه می‌شوید که گاهی تا انتهای نمایش در سالن نشسته‌اند، متوجه خواهید شد که یک جریان فعال و نوپا به حوزه مستندسازی کشور ورود کرده است، جریانی که مخاطب خود را می‌شناسد و با ورود جسورانه به حوزه‌های نزدیک به دنیای امروز آدم‌ها، تصویری نزدیک به واقعیت را مقابل دیدگان مخاطب قرار می‌دهد. بخشی از این جریان نوپا که در سال‌های اخیر به یک بالندگی در حوزه مستندسازی رسیده و امسال در جشنواره حضور جدی داشته است، مستندسازانی هستند که سال‌ها اتهام عزلت‌نشینی از جریان اصلی سینمای کشور را به دوش کشیده‌اند.
یکی از نقدهایی که به مستندسازان جریان فیلم عمار و برخی نهادهای انقلابی وارد می‌کردند این بود که فیلمسازان این جریان به بهانه نقد نهادهای دولتی، از جریان اصلی سینما دور افتادند و عرصه رقابت‌شان در محافل شخصی‌شده خودشان است. اما امسال در جشنواره سینما حقیقت شاهد آثاری از همین جریان نوپا هستیم که در سال‌های اخیر در حوزه‌های مختلف مستندسازی ورود کرده‌اند. شاید بتوان مستند «قائم‌مقام» را یکی از جنجالی‌ترین آثار این جریان دانست؛ مستندی که به‌خاطر پرداختی جسورانه به زندگی پرفراز و نشیب آیت‌ا... منتظری با استقبال مخاطبان این دوره از جشنواره مواجه شده است. امسال 80 فیلم در بخش مسابقه ملی جشنواره سینما حقیقت حضور دارند و با نگاهی به جدول اکران این آثار می‌بینیم که تنوع در پرداخت به سوژه‌ها یکی از ویژگی‌های مهم این دوره از جشنواره سینما حقیقت بوده است و شاهد حضور آثاری هستیم که از زاویه نگاه‌های مختلف به مسائل ورود کرده‌اند. آثاری که حاوی نقدهای اجتماعی جدی هستند.
با وجود این فضای رسانه‌ای به برجسته‌سازی آثاری علاقه‌مند است که به حواشی سیاسی و ژورنالیستی پرداخته و با کمک تصاویر آرشیوی تولید شده‌اند. بخش مهمی از این معضل همیشگی جشنواره سینما حقیقت به‌دلیل نحیف بودن ابزارهای رسانه‌ای جشنواره و البته گستره وسیع آثاری است که در طول یک هفته عرضه می‌شوند.
سینمای مستند تلاشی است برای نشان دادن تمام و کمال بخشی از یک جهان برای بخش دیگری از جهان؛ جهانی که مستندساز دریافت کرده، ساخته و پرداخته و در نقطه‌ای دیگر در جهان ذهنی مخاطبانش می‌پروراند. جشنواره سینما حقیقت در طول سال‌های برگزاری‌اش به اقتضای رشد مستندسازان در سال‌های اخیر، اهمیت ویژه‌ای یافته و از وجهی دیگر، جدی‌ترین عرصه برای رقابت و نهایتا بالندگی فضای مستندسازی در کشور شده است.