مصاحبه ی زیر تلخیصی است از گفتگوی دوساعته ی ما با ایشان:
چی شد که ذوق شاعری در شما شکوفا شد؟
-این برمی گردد به زمانی که من 14سال بیشتر نداشتم و شعری برای مادر سرودم.من در دبیرستان ادب رشته ی اقتصاد درس می خواندم و از آن زمان با تشویق برادرم به صورت جدی تری سرودن شعر را ادامه دادم تا اینکه بعد از دیپلم وارد انجمن های ادبی اصفهان شدم (حدود سال69)وشش ماه عروض و قافیه تمرین کردم و اولین شعرم در سال 70 این بود:
در آینه ها سراب می بینم
یک جام پر التهاب می بینم
در پشت سکوت سبز فرداها
اندیشه ی شعر ناب می بینم
از سال 71 احساس کردم زبان شعری من با شعرای آن دوره ی اصفهان متفاوت است و این در حالی بود که تمامی انجمن ها و شعرا با سرودن این نوع شعر مخالف بودند ولی شهرام محمدی (آذرخش)که البته خودش در انجمن کمال متفاوت تر از دیگران شعر می سرود در سرودن شعر به زبان نو به من خیلی کمک کرد.آن زمان در انجمن کمال سعید بیابانکی –زیبا طاهریان –مسعود سالاری و امین شیرزادی کرمانشاهی هم شعرشان با خیلی ها متفاوت بود.
علت مخالفت با این نوع شعر در دهه ی 70 چی بود؟
در شهر اصفهان زبان شعری دوره ی صفویه غالب بود و چون من مدافع شعر جوان و غزل نو بودم در سال82 در اکثر انجمن های ادبی اصفهان حضور داشتم که شعرا هم بالاخره با این نوع شعر کنار آمدند و البته من برای اثبات این نوع زبان شعر در سبک اصفهانی چند سالی زحمت کشیدم و خیلی کنایه ها را متحمل شدم.
در آن زمان چه کسانی مثل شما فکر می کردند؟
-ببینید قبل از من شعرایی مثل بهمن رافعی-خسرو احتشامی و شهرام محمدی (آذرخش) در زمان خودشان جزوشعرای آوانگارد بودند ولی همزمان با من سیامک جهانبخش و ابراهیم اسماعیلی اراضی بود ند که ابراهیم  بعدها به تهران مهاجرت کرد.همچنین محمدسعید میرزایی هم شاعر کرمانشاهی بود که او هم برای اثبات شعر خودش به کرج مهاجرت کرد.البته می دانید افرادی که در مرکز(تهران)فعالیت می کنند بیشتر و بهتر دیده می شوند و در اصفهان هم جایگاه پیدا کردن در هنر سخت است!
زبان شعری شما چی بود که با خیلی از شعرا متفاوت بود؟
-به نظر من شعر مثل قبل بعد رسانه ای ندارد و بعد از دوران مشروطه شعر دیگر گفتن شعار و روایت تاریخی نیست-در شعر مهم نیست شما چه میگویید مهم این است که چگونه  میگویید ، برای من فرم و ساختار شعر از محتوای شعر مهم تر است در شعر باید نگاه سنتی شکسته شود و زاویه ی دید ما تغییر پیدا کند شما میتوانید عرفان و فلسفه را با بیان تازه در شعر امروز بیاورید.
در مورد حضورتان در رسانه ها و جشنواره ها بگویید:
یکی از غزلهایم در سال 73 در مجله ی حوزه ی هنری چاپ شد
کدام غزل؟
مردی که وعده داشت با خویش فرداشب
تنگ غروبی گفت :می آید آیا شب
لبریز از آشوب می رفت و می آمد
می گفت هی می گفت می آید آیا شب........
یکی از غزلهایم هم در کتاب صد غزل معاصر ایران منتشر شده.که به این صورت است:
شد خیره به آخرین تکان ماهی
آرام تکان خورد دهان ماهی
رویای کمی نیست برای گربه
در سطل زباله استخوان ماهی
من در سال 74 مقام اول شعر دانشجویی کشور را در بروجرد کسب کردم.درسال 78در نخستین همایش غزل معاصر ایران در رشت شرکت کردم.از طرف آموزش و پرورش هم در همایش ((خورشید آفرینش))در شهر قم شرکت کردم.12سال داور شعر مسابقات فرهنگی هنری دانش آموزان ناحیه4 و استان بودم.در همین ناحیه4هم در کانونهای بعثت و شهید بهشتی بارها آموزش شعر داشتم که نتیجه ی آن رتبه های اول کشوری برای همین ناحیه بوده است همچنین عضو شورای شعر قلمستان و حوزه ی هنری هم هستم..
الان هم کلاس شعر دارین؟
-بله-حدود15ساله که پنج شنبه ها بعد از ظهر در بنیاد شهید اصفهان کلاس آموزش شعر دارم.در دانشگاه سمیه نجف اباد هم به دانشجویان شعر را آموزش میدهم که خیلی از انها در مسابقات کشوری حائز رتبه های برتر می شوند.
آثار منتشر شده شما  چیست؟
یکی از کلاغها کم شد(سال82)-که در سال 83 به عنوان  کتاب سال شعر استان اصفهان انتخاب شد.
شیرسنگی خواجو وروی ساقه ی ترخون هم سال 1395منتشر شد.
دانش اموزان الان نسبت به دانش آموزان زمان خودتون چقدر فکرشون برای سرودن شعر تغییر کرده ؟

متاسفانه مولفین  کتابهای درسی ادبیات ما به زبان امروز و نو اشعار را انتخاب نمی کنند به همین علت محتوای کتب درسی ادبیات تغییر فکر ایجاد نمی کند پس می توانیم بگوییم زیاد تفاوتی بین دانش آموزان نیست ولی افکار و دغدغه های یک فرد میتواند روی زبان شعری عصر خودش تاثیر گذار باشد.

گفتگو از : مهران سلطانیان