او معتقد است از سال ٨٦ از احمدینژاد انتقاد میکرده: «من پیشتر هم گفتم؛ از سال ٨٦ یکجور میگفتم؛ سال ٨٨ زیاد گفتم؛ بعد از آن باز هم گفتم». او از جریان جبهه پایداری که بیشترین حمایتها از احمدینژاد را داشتند، انتقادهای تندی میکند: «چرا آقایان جبهه پایداری رفتهاند و قایم شدهاند؟ چرا نمیآیند رسما از مردم عذرخواهی کنند؟ مگر همینها نبودند که در مجلس نهم ما را تکفیر میکردند؟ بدترین تهمتها، اتهامها و افتراها را به ما میزدند». جعفرزاده در ادامه چند نماینده پیشین مجلس نهم را مخاطب خود قرار داده و میگوید: «طرف سخن من آقای کوچکزاده است؛ طرف سخن من آقایان رسایی و نبویان هستند. مگر اینها نبودند که در مجلس با ما درگیر میشدند؟ وقتی علیه احمدینژاد نطق میکردیم، به ما حمله میکردند. الان چه شده؟ کدام حرف ما اشتباه درآمده؟».
او به انتقاداتش از حامیان سابق احمدینژاد ادامه داد و در روایتی از آنچه در مجلسهای گذشته دیده، میگوید: «من با چشمان خودم دیدم که در مجلس به کت او دست میکشیدند و دستشان را به خودشان میمالیدند. خب الان چرا شجاعانه عذرخواهی نمیکنند؟ بیایند بگویند در تشخیصمان اشتباه کردیم. از مقدسات برای او خرج کردند، الان به مردم چه بگوییم؟ آقایان پایداری ابتدا از امام زمان و بعد از مردم عذرخواهی کنند».
45302
نظر شما