رمزگشایی نرخ های اینترنت؛از حجم های گمراه کننده تا سرعت های غیرواقعی
صاحب‌خبر - اگر درباره اینترنت غیر حجمی سؤالی دارید، یا دوست دارید بدانید که با خرید تعرفه‌های غیر حجمی، در حقیقت چند گیگابایت حجم در اختیار شما قرار خواهد گرفت،در این مطلب با ما همراه شوید. الزام شرکت‌های ارائه‌دهنده اینترنت از سوی دولت برای تغییر تعرفه‌ها و جایگزین کردن سرویس‌های پیشین با تعرفه‌های موسوم به غیر حجمی، باعث شده است در چند هفته اخیر شاهد جنب و جوش در این شرکت‌ها باشیم. تصوری که کاربران از این طرح دارند «اینترنت نامحدود» است؛ درحالی‌که تعرفه‌های جدید نه با عنوان «نامحدود»، بلکه با عنوان «غیر حجمی» در اختیار کاربران قرار خواهد گرفت. درواقع حتی با گذر از ترافیک‌های منصفانه همچنان قادر به استفاده از اینترنت خواهید بود و به جای قطع شدن سرویس، با کندی نسبتا شدید سرعت مواجه خواهید شد که برای رفع آن، باید ترافیک جداگانه (هر گیگ بین‌الملل ۲ هزار تومان) خریداری کنید.البته درعمل کاربر ناچار به خرید حجم خواهد شد که این امر، عملا معنای غیر حجمی بودن را از بین خواهد برد. به گزارش زومیت،متأسفانه شیوه اجرایی و اعلام شدن تعرفه‌ها به قدری مبهم است که تعداد زیادی از کاربران هنوز آگاه نیستنددر تعرفه‌های جدید، درواقع چند گیگابایت حجم خریداری می‌کنند!اولین موضوع این است که جدول‌های ارائه‌شده توسط شرکت‌ها، همگی بر اساس ترافیک داخلی هستند،نه ترافیک اصلی! برای مثال جدول ارائه‌شده توسط شاتل را مثال می‌زنیم: کاربر با خرید طرح ۱۶ مگابیت ۳۲۰ گیگابایتی، تصور این را دارد که ۳۲۰ گیگابایت حجم در اختیارش قرار خواهد گرفت؛ درحالی‌که این حجم بر اساس ترافیک داخلی و با نرخ یک به ۲ ارائه شده است. به این معنا که فقط ۱۶۰ گیگابایت از۳۲۰ گیگابایت درج‌شده در جدول شاتل، مربوط به اینترنت بین‌الملل می‌شود. (این قانون با نسبت‌های مختلف در جداول شرکت‌های دیگر نیز برقرار است). اینترنت بین‌الملل چیست؟ اینترنت بین‌الملل یعنی تمامی اپلیکیشن‌ها و سایت‌های خارج از ایران مانند اینستاگرام، تلگرام، واتس اپ، یوتیوب، فیس بوک، گوگل، اپ‌استور، پلی‌استور،... و تقریبا هرآن چه در دنیای اینترنت به آن نیاز پیدا خواهید کرد. در مقابل ترافیک داخلی به سایت بانک‌ها، آپارات، کافه‌بازار، خبرگزاری‌ها و موارد مشابه خلاصه می‌شود. در واقع در طرح مذکور شاتل ،۳۲۰ گیگابایت ترافیک را تنها در صورتی در اختیار دارید که از سایت‌های داخلی استفاده کنید! اما اگر قصد استفاده از اینترنت بین‌الملل داشته باشید (که قطعا دارید) فقط یک دوم این عدد را در اختیار خواهید داشت. این میزان در هر شرکت متفاوت است. اعداد «اصلی» اعلام‌شده توسط های‌وب را تقسیم بر ۴، پیشگامان را تقسیم بر ۳ و باقی شرکت‌ها را تقسیم بر ۲کنید تا حجم بین‌الملل و خالصی که در اختیارتان قرار خواهد گرفت به دست آورید.بنابراین حجم اعلامی شرکت‌ها چندان به کار شما نخواهد آمد؛ چرا که بر اساس سقف اینترنت داخلی درج شده و فقط بخشی از آن برای اینترنت بین‌الملل قابل استفاده است. مسئله این است که وقتی مصرف اصلی کاربران، اینترنت بین‌الملل است، چرا جدول‌های ارائه‌شده توسط شرکت‌ها به‌جای ارائه مستقیم حجم اصلی، ترافیک را بر اساس سقف داخلی و با اعداد گمراه‌کننده چند برابری اعلام می‌کنند؟ در حالی که کاربران با تصور خرید ترافیک اعلام‌شده سرویس را سفارش می‌دهند،اما در عمل نصف، یک‌سوم یا حتی یک‌چهارم اعداد درج‌شده در اختیارشان قرار خواهد گرفت! بهتر نبودبه‌صورت کاملا شفاف از حجم بین‌الملل در جدول‌ها استفاده می‌شد؟همان طور که گفته شد،ترافیک اعلامی شرکت‌ها بر اساس سقف ترافیک داخلی است نه بر اساس سقف ترافیک بین‌الملل یا همان اینترنت آزاد! سرعت دانلود مورد دیگری که باعث ابهام کاربران شده، سرعت دانلود در سرویس‌های ارائه‌شده است.در تعرفه‌های غیر حجمی، تقریبا تمامی شرکت‌ها طرح های تشویقی را حذف کردند که در نتیجه، سرعت دانلود در سرویس‌های غیر حجمی شاید برای شماری از کاربران با قبل تفاوت داشته باشد. برای مثال، در تعرفه‌های غیر حجمی سرعت دانلود سرویس ۱۶ مگابیت در بهترین حالت ۲ مگابایت در ثانیه و سرعت دانلود سرویس ۵۱۲ کیلوبیت در بهترین حالت ۶۴کیلوبایت در ثانیه خواهد بود. باقی سرویس‌ها نیز به همین نسبت محاسبه خواهد شد. درواقع با توجه به این که سرعت انتقال اطلاعات در اینترنت با بیت در ثانیه بیان می‌شود، کاربران در زمان دانلود اعدادی به‌مراتب پایین‌تر را مشاهده می‌کنند. در تعرفه‌های جدید،با توجه به نحوه محاسبه سرعت دانلود،برای آن که سرعت بالایی در اختیار داشته باشید بایدحجم‌های بالا و گران‌تر را خریداری کنید.برای مثال یک کاربر کم‌مصرف که شاید نهایت استفاده اش ۲۰ گیگابایت باشد، محکوم به استفاده از سرعت یک مگابیت (سرعت دانلود حدودی۱۲۵ کیلوبایت در ثانیه) است. اگر سرعت بالاتری بخواهد، به ناچار باید با هزینه بیشتر، سرویس‌های بالاتری خریداری کند.در واقع کاربری که قبل از این طرح‌ها، با ۲۰ تا ۳۰هزار تومان در ماه نهایت سرعت را بر اساس کشش خط خود در اختیار داشت، از حالا باید گران‌ترین طرح موجود یعنی ۱۶ مگابیت ۸۰ هزار تومانی را خریداری کند تا نهایتا سرعت دانلود ۲ مگابایت در ثانیه در اختیار داشته باشد.درواقع اگر ترافیک را ملاک مقایسه با گذشته قرار دهیم، بله! قیمت‌ها کاهش پیدا کرده است و با همان قیمت یا کمتر، میزان ترافیک بسیار بیشتری در اختیار کاربر قرار خواهد گرفت. اما اگر سرعت را ملاک قرار دهیم، خیر! طرح جدید هزینه‌های کاربری راکه به دنبال سرعت بالا ست، چندین برابر افزیش خواهد داد.نکته دیگراین که به دلیل کیفیت نه‌چندان خوب زیرساخت مخابراتی، عملا بخش بزرگی از کاربران قادر به دریافت پهنای باند ۱۶ مگابیتی نیستند؛ از این‌رو کاربری که خط وی تنها قادر به دریافت پهنای باند ۴ مگابیتی باشد، در صورت خرید تعرفه ۱۶ مگابیتی، قادر نیست از تمام ظرفیت استفاده کند.∎