به گزارش خبرنگار شبستان، کامران پارسی‌نژاد، نویسنده و منتقد ادبی امروز در نشست تخصصی هفته پژوهش و هنر انقلاب در بخش داستان که در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار شد، گفت: هیچ‌گونه ارتباط منطقی بین ادبیات معاصر و دانشگاه وجود ندارد، اساتید ما همچنان درگیر ادبیات منظوم هستند. ما ادبیات داستانی را در گذشته داشتیم و خوب هم جلو رفتیم، ادبیات داستانی به دلیل شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی حاکم در ایران مغفول ماند و بیشتر به شعر توجه شد.
پارسی‌نژاد با بیان اینکه ادبیات داستانی می‌تواند امنیت ملی ما را تامین کند، عنوان کرد: ادبیات داستانی می تواند در ساختار و بافت جامعه تاثیرگذار باشد. یکی از ابزار قدرتمندی که در غرب از آن استفاده می شود، ادبیات داستانی است. ادبیات داستانی می تواند ساحت هستی را در دل خود بپروراند و ارزیابی کند. وقتی آمریکا می خواهد به عراق حمله کند یک سال قبل از حمله رمان های زیادی در مورد عراق، مسلمانان و سلاح های هسته ای عراق به بازار می آید. در حال حاضر جنگ، جنگ ادبیات و رسانه هاست.
وی با اشاره به اینکه دولتمردان ما توجهی به ادبیات داستانی ندارند، بیان کرد: در دل جوانان ما هنوز سعدی ها و بیهقی ها وجود دارند. استعدادها در تمام حوزه ها هستند، من معتقدم ما نسل برتریم زیرا با حداقل امکانات روی پای خود ایستادیم و جلو می رویم. در حوزه پژوهش دست ما خالی است. مشکل اصلی ما در ادبیات داستانی این است که از بالا سیستم نداریم. بروکراسی باعث شد غرب به قدرت برسد اما وقتی به ایران آمد ما را زمین زد، اگر بروکراسی در ادبیات را ایجاد می کردیم یک چهارچوب مدون ایجاد می شد هر کس در این عرصه وظیفه خود را می دانست به عنوان مثال پژوهشگر و مسئول فرهنگی می دانست که چه وظیفه ای دارد.
این نویسنده و منتقد ادبی با بیان اینکه ما در ادبیات نظریه پردازی نداریم، تصریح کرد: رشته های علوم انسانی پیوندی اندام وار با هم دارند. بین ادبیات و سیاست، تاریخ و دین پیوند و ارتباط وجود دارد. در غرب اگر کوچکترین نظریه ای مورد بی مهری قرار گیرد در جای دیگر از آن استفاده می کنند. ما پژوهشگری که به چهارچوب و الگوهای اصلی پژوهش دست یافته باشد، نداریم. متاسفانه نویسندگان ما حاضر نیستند پژوهشگر باشند، نویسندگان ما تاریخ نخواندند، داستان نویسی انقلاب و جنگ غرب زمین تا آسمان با داستان ما در این عرصه فرق دارد. نویسندگان ما فقط دنبال مسایل تکراری هستند. خیلی از نویسندگان در غرب جنگ جهانی دوم را پیش بینی کرده بودند زیرا آنها پژوهشگر بودند. یک جریان ادبی بزرگ با نخبه گرایی و حمایت دستگاه‌های دولتی شکل می گیرد.
پارسی‌نژاد خاطرنشان کرد: نویسندگان ما به زبان های دیگر اشراف ندارند و این نقص است. نویسنده باید با ادبیات روز جهان پیش رود. خیلی از نویسندگان آفریقایی و هندی آثار خود را به زبان انگلیسی می نویسند. متاسفانه ما هنوز نتوانستیم ادبیات و آثار ادبی خود را به جامعه غرب نشان دهیم. در کشورهای خارجی برای نویسندگان برنامه سفر ترتیب می دهند، متاسفانه ادبیات ما ادبیات سیاست زده است و ادبیات سیاست زده بیمار است. وقتی سیاست بخواهد بر هنر و ادبیات سایه بیفکند هنر و ادبیات فلج می شود. در داستان بینوایان یکی از نقاط اوج داستان کشیشی بود که لنگه دیگر شمعدان را دید، این برگرفته از حکایات ماست، غربی ها این فرهنگ را نداشتند. ما منابع لازم و کافی را داریم اما دستمان از آنها کوتاه است.
∎