چهارمين نمايشگاه پوشاک «ايران مد» در حالي به کارش پايان داد که گروهي از توليدکنندگان و شرکت‌کننده در آن معتقدند، مسوولان اين صنعت با بي‌توجهي به اين نمايشگاه نشان دادند که براي صنعت پوشاک ارزشي قائل نيستند. به گزارش ايسنا، صف بازديدکنندگاني که براي نمايشگاه‌هاي متفاوت آمده‌اند، بلند است، ماشين‌ها به فاصله چند دقيقه مي‌آيند و برخي بازديدکنندگان را به سمت نمايشگاه فرش ماشيني و برخي ديگر را به سمت نمايشگاه پوشاک و نساجي مي‌برند. از متصدي اطلاعات نمايشگاه بين‌المللي تهران آدرس سالن B 38 را مي‌گيرم و مي‌پرسم مي‌توانم پياده بروم؟ او جواب مي‌دهد: سالن خيلي دور است و نمي‌توانيد پياده برويد. بهتر است از وسيله حمل‌ونقل استفاده کنيد.

جنب‌وجوش در سالن نمايشگاه پوشاک زياد است، هر توليدکننده‌اي سعي کرده، بهترين ويترين را براي نمايش محصولاتش بزند، محصولاتي که شايد در اولين نگاه، متوجه نشويد ايراني هستند و آن‌ها را با پوشاک توليد کشورهاي ديگر اشتباه بگيريد، زيرا کيفيت خوبي دارند. داخل هر غرفه، پوستر «با افتخار ساخت ايران» نصب شده است، حتي يکي از غرفه‌ها براي پذيرايي از مهمان‌ها، از شکلات «با افتخار ساخت ايران» استفاده مي‌کند! سردر هر غرفه، تابلويي از برند توليدکننده نصب شده، لوگوهايي که معمولا به انگليسي طراحي شده‌اند و هيچ اِلمان ملي از يک برند فارسي زبان يا ايراني ندارند! اين در حالي است که بيشتر برندهاي ايراني فقط در داخل کشور شعبه دارند و کمتر محصولات خود را صادر مي‌کنند. سر و صداي برخي ماشين‌آلات چيني توليد پوشاک فضاي سالن را پر کرده و برخي پرسنل چيني شرکت مربوطه در حال آموزش دادن نحوه کار کردن دستگاه‌ها به متقاضيان هستند. يکي از کارشناسان ايراني در پاسخ به پرسشي مبني بر اين‌که ايران مي‌تواند مشابه اين دستگاه‌ها را توليد کند؟ مي‌گويد: ما حتي نمي‌توانيم يکي از سوزن‌هاي آن را توليد کنيم، چه برسد به دستگاه‌اش را.

شاهرخ جعفري - توليدکننده پوشاک - در گفت‌وگو با ايسنا، درباره چهارمين نمايشگاه پوشاک «ايران مد» توضيح مي‌دهد: برخلاف نمايشگاه سال‌هاي قبل، امسال مردم در اين نمايشگاه حضور ندارند. در دوره‌هاي قبل، تبليغات به‌شکل عمومي بود و برخي از مردم براي گرفتن اشانتيون از نمايشگاه ديدن مي‌کردند؛ اما امسال بيشتر، کارشناسان و فروشگاه‌داران در نمايشگاه حضور دارند و مردم را کمتر مي‌بينيم، زيرا تبليغات ما با سال‌هاي گذشته متفاوت شده است.

اين توليدکننده درباره فوايد اين نمايشگاه اظهار مي‌کند: در يک روز با چند مرکز فروش بزرگ ملاقات کردم تا به درخواست آن‌ها، شعبه‌هايي از برند خود را در مراکز تجاري‌شان برپا کنيم. در واقع ما در اين نمايشگاه، مراکز تجاري را رصد مي‌کنيم. او که جزو نسل سوم توليدکننده پوشاک است، درباره اين‌که چرا نمايشگاه پوشاک در اين سالن نمايشگاه بين‌المللي برگزار شده است؟ مي‌گويد: قائم‌مقام وزير صنعت، معدن و تجارت بعد از ديدن نمايشگاه، در گفت‌وگويي درباره کمبود فضا براي برپايي نمايشگاه پوشاک اظهار کرد که «اگر به ما گفته بوديد، فضاي بيشتري به اين نمايشگاه اختصاص مي‌داديم.» اين در حالي است که من شخصا براي رايزني و گرفتن فضاي بيشتر، يک سال در حال رفت‌وآمد بودم. جعفري بيان مي‌کند:‌ برخي توليدکنندگان به‌دليل فضاي کم حاضر نشدند در نمايشگاه شرکت کنند. بنابراين مجبور شديم همان فضا را در اختيار ماشين‌آلات قرار دهيم، از طرفي برخي گفتند چرا اين فضا را به ماشين‌آلات داده و به توليدکننده نداده‌ايد؟! وقتي خواستيم ماشين‌آلات به سالن ديگري منتقل شوند، گفتند که شکايت مي‌کنند. اصلا همه دعواها سر فضاي کم نمايشگاه بود. او مي‌افزايد: در يک سال گذشته، براي برگزاري اين نمايشگاه ضربه‌هاي بسياري خورديم و حتي اين ضربه‌ها گريبان توليد را هم گرفت. در طول نمايشگاه، زمان زيادي در حال مصاحبه با رسانه‌ها بودم در حالي که بايد از اين فضا به نفع توليد استفاده مي‌کردم.

مجيد افتخاري - از توليدکنندگان شرکت‌کننده در چهارمين نمايشگاه پوشاک ايران مد - نيز مي‌گويد: پوشاک، صنعتي است که در بسياري از کشورهاي دنيا، يک منبع اصلي درآمد محسوب مي‌شود و ما نيز بايد اين موضوع را در کشورمان بپذيريم؛ اما مسوولان ما چنين چيزي را اصلا نمي‌پذيرند و بيشتر به شکل شعاري، حرف از حمايت مي‌زنند.

او با بيان اين‌که نمونه بارز آن را مي‌توان در اين نمايشگاه ديد، ادامه مي‌دهد: نمايشگاه پوشاک افتتاح شده و بالاترين مقامي که از آن ديدن کرده، قائم‌مقام وزير صنعت بوده است. مگر مسوولان دولت از نمايشگاه کتاب يا صنايع ديگر ديدن نمي‌کنند؟! چرا وزير صنعت و معدن به ديدن نمايشگاه نساجي، ماشين‌آلات، فرش ماشيني و پوشاک که همگي در کنار هم برگزار شده‌اند، نيامده است؟ اين يعني وزير باور ندارد که پوشاک هم يک صنعت است. اين نمايشگاه، چهار روز برپا بوده و بعد از گذشت سه روز از آن، هنوز وزير نيامده است. اين در حالي است که پوشاک جزو صنعت‌هايي است که هزينه اشتغال در آن، بسيار پايين است. اين عضو اتحاديه توليد و صادرات پوشاک و نساجي بيان مي‌کند: اگر هزينه‌اي را که براي توسعه صنعت خودرو صرف کرده‌ايم، در صنعت پوشاک صرف مي‌کرديم چه اتفاقي مي‌افتاد؟ بايد اين نگاه تغيير کند و چشم‌اندازي براي آن تعريف شود.

افتخاري ادامه مي‌دهد: از يکي از اتحاديه‌هاي تهران تقاضا شد که پيامکي را مبني بر برگزاري نمايشگاه پوشاک براي اصنافش ارسال کند؛ اما مخالفت کرد و درباره توجيه کارش گفت: «توليدکننده‌هاي خارجي در اين نمايشگاه شرکت کرده‌اند و چون توليدکنندگان ايراني توانايي رقابت با آن‌ها را ندارند، اين وضعيت را مي‌بينند و روحيه‌شان تضعيف مي‌شود» در حالي که ما در اين نمايشگاه، توليدکنندگاني را داريم که به مراتب بهتر از ترک‌ها کار مي‌کنند. اين موضوع دردناک است. او درباره فوايد برگزاري چنين نمايشگاه‌هايي توضيح مي‌دهد: برگزاري نمايشگاه پوشاک مي‌تواند به حوزه برندسازي کمک کند. يک توليدکننده بايد کالاهايش را کجا به مخاطب نشان دهد؟ ما بين توليد و توزيع، حلقه ارتباطي مي‌خواهيم که اين حلقه وجود ندارد. توليدکننده بايد تبليغ کند که اين مبحث، بويژه در تلويزيون و بيلبوردها، بسيار گران است و توليدکننده‌ها نمي‌توانند اين کار را انجام دهند. مثلا صداوسيما براي مصاحبه با توليدکننده 30 تا 50 ميليون تومان مي‌خواهد. بنابراين توليدکننده مجبور است به چنين فضاهايي وارد شود تا خودش را عرضه کند. اگر بنياد ملي کارگروه مد و لباس در اين قضيه نبود و نشست خبري برگزار نمي‌کرد، شايد وضعيت به مراتب بدتر از اين بود. اين توليدکننده اضافه مي‌کند: من به معاون وزير گفتم که اگر قدمي براي حمايت از توليدکننده برداشتيد، توضيح دهيد. بيشتر صحبت‌ها به شکل شعارگونه است و هيچ اتفاقي نيفتاده است و من توليدکننده نمي‌توانم آن را حس کنم. توليدکننده بايد احساس کند که امروز بهتر از سال قبل کار مي‌کند، در حالي که در واقع به‌مراتب سخت‌تر کار مي‌کند.