به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان سومین روز از جشنواره تئاتر استان اصفهان با حاشیه‌هایی همراه بود، نمایش‌های این روز طبق معمول برنامه شامل سه نمایش «ناتمام»، «لطفاً گوریل خود را قورت بده» و «آنتولوژی صبح فرحناک یک چاقو» بود که سبک و سیاقی متفاوت نسبت به هم داشتند.
امروز یکی از روزهایی بود که در سالن فرشچیان شاهد کاری با متن طنز بودیم. این درحالی است که با وجود بازیگران طنز تئاتر اصفهان که البته کم هم نیستند و با در نظر گرفتن سابقه اجراهای طنز بسیار در اصفهان امسال تئاترهای طنز جشنواره تعداد قابل توجهی نداشتند.
موضوع تئاتر طنز اصفهان که از چند سال پیش دغدغه هنرمندان پیشکسوت اصفهانی بوده است حال معضلی است که اگر به موقع به آن رسیدگی نشود آینده‌ای نامعلوم در تاریخ فرهنگ و هنر اصفهان خواهد داشت.
در سال 93 اکبر دباغیان از پیشکسوتان تئاتر اصفهان در مصاحبه‌ای بیان کرد: اگر حمایت مسؤولان به سمت تئاتر نیاید، تئاتر کمدی اصفهان به تاریخ می‌پیوندد و این نکته‌ای است که اکنون که سه سال از آن زمان می‌گذرد و هنوز تغییرات چش‌گیری در این عرصه متوجه تئاتر اصفهان نشده است.
صحبت‌های حبیب رضا ارزانی مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان در اردیبهشت تئاتر اصفهان امسال مبنی بر اینکه باید تئاتر طنز در اصفهان احیا شود، نشان از تصمیم مسؤولان برای شروع این حرکت دارد.
تئاتر کمدی اصفهان هنرمندان بزرگی از جمله رضا ارحام صدر، ناصر فرهمند و نصرالله وحدت را به عرصه فرهنگ و هنر کشور تقدیم کرده است، این هنرمندان پا در مسیر گذاشتند و اکنون وظیفه جوانان هنرمند اصفهانی است که ادامه دهنده راهشان باشند و این زمینه پر ظرفیت را خالی نکنند.
شروع کننده تئاترهای روز سوم را پیمان کریمی برعهده داشت که با «ناتمام»، اثری به نویسندگی بهزاد آقا جمالی به روی صحنه نمایش رفت. این کار که در دو نوبت و مدت زمان 53 دقیقه میزبان نگاه تماشاگران صبح امروز جشنواره بود در سالن کوچک تالار هنر با کمی مشکلات به نمایش در آمد.
با وجود ظرفیت کم سالن بلیط‌هایی به تماشاگران فروخته شده بود که بیش از ظرفیت صندلی‌های این سالن کوچک به نظر می‌رسید. به شکلی که تعدادی از تماشاگران نوبت 11:30 در ردیف جلو با فاصله خیلی کم از صحنه روی زمین نشستند.
این موضوع علاوه بر شکل نازیبا و البته کمی نارضایتی تماشاگران موجب سخت شدن کار بازیگران نمایش می‌شد به طوری که برای یک اجرای خوب بازیگر مستلزم تمرکز بالایی بود که با توجه به رقابت‌هایی که در جشنواره امسال وجود دارد کمی بی عدالتی را برای این نمایش به همراه داشت.
در این نمایش نامه تماشاگر تا چند دقیقه هنوز از ماجرای داستان مطلع نبود ولی در ادامه به نقاط اوج نمایشنامه نزدیک می‌شدیم که تماشاگر را به وجد می‌آورد. دیالوگ‌های خنده‌دار نقش آقای غلامی که همسایه زوج جوانی در داستان بود گاهی تماشاگر را به خنده‌های طولانی وادار می‌کرد.
البته موضوع داستان طنز نبوده که در موارد خاص استفاده به جای از طنز موجب می‌شد تا تماشاگر خستگی شرایط نامناسب سالن را احساس نکند. و در پایان صحنه‌ای را به تصویر کشید که بعضی تماشاگران انتظار آن را نداشتند.
نظر تماشاگران نسبت به اجرا مساعد بوده و به گفته یکی از تماشاگران که قبلاً این اجرا را دیده بود قسمت‌هایی از این نمایشنامه حذف شده بود که از نظر وی اجرا طبق نمایشنامه کامل زیبا تر از این اجرا با تغییرات است.
از نظر تماشاگر دیگری نقطه قوت این نمایش تم زمینه صحنه و رنگبندی آن بود که با نورپردازی خوبی که انجام شده بود اجازه نمی‌داد تمرکز تماشاگر از صحنه نمایش برگردد.
*نمایش طنز، در پشت پرده اما روانشناسی!
تئاتر ساعت 17 تالار اصلی مجتمع استاد فرشچیان با نام «لطفاً گوریل خود را قورت بده» بود که الهام گرفته از نام کتاب «قورباغه‌ات را قورت بده» نوشته ﺑﺮاﯾﺎن ﺗﺮﯾﺴﯽ است، از دید تماشاگران یک نمایش طنز به حساب می‌آید.
کارگردانی این اجرا برعهده پویان عطایی و نمایشنامه آن به قلم نگار داستان پور هنری را به نمایش در آورد که اکثر زمان 50 دقیقه ای تئاتر را خنده به لب‌های تماشاگران نشاند.
در ابتدای این نمایش شاهد گوریلی بودیم که در رفتارهایش خوی حیوانی موج می‌زد و خانواده‌ای که بچه‌دار نمی‌شدند آن را برای نگهداری به نزد خود آورده بودند. از اواسط داستان اما تغییرات حالات زن و شوهر نشان دهنده تاثیراتی بود که آن گوریل بر آن‌ها می‌گذاشت و در پایان زمانی که گوریل را به کسب علم مشغول کردند تغییرات به اوج خود رسید و گویی جای این دو عوض شده بود.
شاهد صداها و رفتارهایی که از یک گوریل سر می‌زند توسط زوج جوان بودیم و در مقابل گوریل که حالا متمدن و روشن فکر شده بود به آن‌ها رفتار بدشان را گوشزد می‌کرد.
تماشاگران اما نظرات متفاوتی نسبت به این اجرا داشتند. برخی آن را زیبا و لذت بخش می‌دیدند برخی اما آن را در حد جشنواره نمی‌دیدند. از نظر یکی از تماشاگران با اینکه نمایش را خوب می‌دانست اما در حد جشنواره استانی نبود.
وی با اشاره به موضوع روانشانسی داستان گفت: نویسنده به دنبال بیان این مسئله بود که اگر به چیزی نمی‌رسی خودت را به آن شبیه می‌کنی.
عطایی کارگردان این نمایش در پایان پس از تشویق تماشاگران اجرای خود را به کوروش نریمانی تقدیم کرد. نریمانی که از نمایشنامه نویسان و کارگردانان شناخته شده تئاتر ایران است، پیش از این نمایش‌های متعددی چون «شب‌های آوینیون»، «والس مرده شوران»، «دون کاملیو»، «شوآیک»، «جن‌گیر»، «هتل پلازا» و «هیپوفیز» را به صحنه برده است.
نمایش سوم این روز در نوبت‌های 18:30 و 20 در سالن کوچک مجتمع استاد فرشچیان به روی صحنه رفت، این نمایش به نویسندگی رضا گشتاسب و کارگردانی کوروش شمس «آنتولوژی صبح فرحناک یک چاقو» نام داشت.
طبق پیش بینی انجام شده زمان تقریبی این نمایش 47 دقیقه برآورد شده بود اما نزدیک به 70 دقیقه به طول انجامید که موجب خستگی تماشاگران شد به طوری که در اواخر نمایش تعدادی از تماشاگران سالن را ترک کردند.
این نمایش که شامل چند بخش بود و هر بخش یکی از بازیگران روایتگری آن بخش را برعهده داشت. در ابتدای دیالوگ‌های بازیگران روایتگر این جمله تکرار می‌شد: من روایتگر این بخش هستم، شما که به من اعتماد دارید!
رؤیا قشقایی که در روز دوم جشنواره نقش همسر موسی را در تئاتر «بدخوابی» هومن حیدری اجرا می‌کرد در «آنتولوژی صبح فرحناک یک چاقو» کوروش شمس به ایفای نقش پرداخت. می‌توان قشقایی را یکی از پرکارترین بازیگران جشنواره بیست و هشتم نامید.
*من یک عمله تئاترم!
کوروش شمس کارگردان «آنتولوژی صبح فرحناک یک چاقو» در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان اظهار کرد: کار امروز را در حد گروه خودم نمی‌بینم. این نمایشنامه حذفیات زیادی داشت که البته جایگزین‌هایی هم داشت ولی موضوع این است که این نمایشنامه بدون حذفیاتی در تهران، کهکیلویه بویر احمد و حتی چندین شهر کوچک اجرا شده، چرا نباید در اصفهان بدون حذفیات به روی صحنه برود؟
وی با اشاره به کار نویسندگی در ایران و مشکلات این شغل ادامه داد: امر نویسندگی در ایران یک امر خاص است. شما باید یا به گفته حقایق بپردازی و تبعات آن را قبول کنی یا باید خنثی باشی.
شمس بیان داشت: من 30 سال در تئاتر مشغول به کار هستم. تئاتر ما یک تئاتر کم سواد، بی تکنیک و دچار سانسور است واین باعث می‌شود کسانی هم که قصد دارند علمی کار کنند با مشکلاتی مواجه شوند.
این کارگردان با تشکر از مسؤولان گفت: در طول تاریخ، تئاتر کم بودجه بوده و هست، همچنین در رابطه با سالن‌های تئاتر مسؤولان کار خود را انجام می‌دهند. مشکل تعداد سالن‌های ما نیست، ما کمبود سالن نداریم بلکه کمبود امکانات سالن داریم. شما در همین سالن شاهد هستید که امکانات اولیه که گرمایش سرمایش وجود ندارد، صندلی و نور مناسب ندارد.
وی با گفتن این جمله که من یک عمله تئاترم وتئاتر را بردوش می‌کشم گفت: از نظر من اصفهان با توجه به وسعت تاریخ اصفهان نیاز به تجربه و دید بازتری دارد.
انتهای پیام/63062/صا40
∎