به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، روز دوم جشنواره تئاتر استانی بیست و هشتم با اجرای یکی از نمایندگان شهر اصفهان برنامه خود را آغاز کرد.
در ابتدای برنامه اجراهای امروز «پنهان‌خانه پنج در» نوشته حسین کیانی و به کارگردانی احسان جانمی آغاز شد؛ این تئاتر که دو نوبت از اجراهای امروز را به خود اختصاص داده بود، در ساعت‌های 10 و 11:45 در سالن کوچک تالار هنر اصفهان در زمانی نزدیک به 65 دقیقه برای تماشاگران به نمایش درآمد.
یکی از تماشاگران، این اجرا را در خور جایزه دانست و موضوع نمایشنامه که حمله مغول به ایران بود را نقطه قوت تئاتر «پنهان‌خانه پنج در» عنوان کرد.
مجتمع فرهنگی استاد فرشچیان امروز در سالن اصلی میزبان تماشاگرانی بود که برای تماشای «بدخوابی» آمده بودند؛ این نمایش که به گفته کارگردان زمان 40 دقیقه‌ای از اجرا را به خود اختصاص داده بود، به نویسندگی و کارگردانی هومن حیدری به روی صحنه رفت؛ این تئاتر نماینده شهر اردستان بود که در ساعت 17 در یک نوبت به اجرا درآمد.
* هومن حیدری بازیگر و کارگردان «بدخوابی»
نمایش بدخوابی متشکل از هومن حیدری در نقش موسی بود که وی معلمی درگیر و دار روزهای اول جنگ تحمیلی است که با مشکلاتی پس از رها کردن خانه و کاشانه‌اش برایش به وجود می‌آید؛ علاوه بر ایفای نقش اول نمایش، کارگردانی این نمایش نیز بر عهده هومن حیدری بود.
رویا قشقایی در نقش همسر موسی با لهجه خوزستانی خود فقط در بخش اول ایفای نقش کرد؛ امیر هرندی که در قسمت دوم بر روی صحنه آمد، نقش غریبه‌ای را داشت که در طول اجرای بخش دوم مشخص شد که از آشناهای موسی است.
از نظر یکی از تماشاگران جوان که تا این لحظه همه اجراها را تماشا کرده بود، پرده اول نمایش طولانی بود و اگر تعدادی از دیالوگ‌های این قسمت حذف می‌شد هم تفاوتی در کیفیت کار نداشت.
وی همچنین بیان کرد: استفاده از تجهیزات بلااستفاده در طراحی دکور موجب شلوغی آن شده بود و همچنین باور پذیری پرده آخر یکی از نقاط قوت این اجرا بود.
از نظر یکی دیگر از تماشاگران این نمایش شانس برنده شدن جایزه در جشنواره را نداشت؛ او با در نظر گرفتن تئاترهای نسبتا خوب نوبت صبح در روز اول و دوم، این تئاتر را قابل مقایسه با آن‌ها ندانست.
* «بدخوابی» در مورد جنگ اما با نگاه متفاوت است
هومن حیدری در مصاحبه با خبرنگار فارس در اصفهان اظهار کرد: طرح اولیه این متن را یکی از دوستان من به نام علی دل‌پیشه نوشت که نگاه جدید و متفاوتی به جنگ تحمیلی داشت؛ شما در این نمایشنامه آثاری از تیر و تفنگ و ترکش نمی‌بینید ولی کل داستان در مورد جنگ است و این نگاهی است که کمتر در سینما و تئاتر ما به آن پرداخته شده است.
وی در مورد اجرای امروز بیان کرد: تماشاگران خود یک رسانه هستند و زمانی که پس از اجرا به من مراجعه می‌کنند و در مورد کار صحبت می‌کنند، بازخوردها از اجرا برای ما محرز می‌شود که بازخوردها نسبت به اجرای امروز خوب بود.
کارگردان نمایش «بدخوابی» عنوان کرد: دکور و موسیقی کار برای بعضی افراد مهم است ولی برای من نکته حائز اهمیت اجرا و نمایشنامه است.
وی با اشاره به پرده اول تئاترش گفت: در بخش اول کدهایی داده شد که در پرده دوم از آن‌ها پرده‌برداری شد و برای تماشاگر دلیل دیالوگ‌های بخش اول مشخص می‌شود.
حیدری ادامه داد: بعضی صحنه‌ها دو بار تکرار می‌شد؛ یک‌بار با صدای بلند و عصبانیت و یک‌بار با آرامش که این‌ها واقعیت‌هایی است که در زندگی موسی اتفاق افتاده بود.
وی با پرداختن به جزئیات اجرا به نورپردازی صحنه اشاره کرد: در قسمتی از نمایشنامه که در زمان حال اتفاق می‌افتد، صحنه نمایش روشن و پرنور و در پرده اول که در زمان گذشته است؛ نور کم صحنه و خاکی و آلوده بودن آن به خوبی این تغییر زمان را در مخاطب به تصویر می‌کشد.
* در اردستان کمبود امکانات داریم
این کارگردان درباره علاقه‌اش به تئاتر تصریح کرد: از 16 سالگی و از تئاتری که عمویم کارگردانی می‌کرد، وارد این عرصه شدم و اما در مورد وضعیت تئاتر در شهر اردستان باید بگویم، باوجود تلاش مسؤولان، کمبود امکانات داریم.
هومن حیدری در پایان با اشاره به اینکه امسال پرکارتر از 10 سال اخیر بوده است، ابراز امیدواری کرد: امیدوارم سال آینده به جای 9 اجرا شاهد 15 اجرا و بیشتر باشیم تا جشنواره باشور و هیجان بیشتری برگزار شود.
نمایش سوم «اسم من مژگانه، اینجا خونه منه» نام داشت که از حضور پرشور تماشاگران می‌توان فهمید که انتظارات از این نمایش زیاد است و این تعداد مخاطب پا به سالن تئاتر گذاشته است تا یک اجرای لذت‌بخش را شاهد باشد.
این تئاتر که یکی از نمایندگان شاهین‌شهر در جشنواره بیست و هشتم بود، در دو نوبت 18:30 و 20 و در هر نوبت به مدت 60 دقیقه چشمان تماشاگر را به صحنه نمایش می‌دوخت؛ این نمایش به نویسندگی هادی عسکری بود که البته کارگردانی آن را نیز خود این نویسنده جوان برعهده داشت.
کار هادی عسکری متشکل از 5 بازیگر شامل 3 بازیگر خانم در نقش‌های مادر و دختر خانواده و یکی از دخترهای فامیل که به خاطر قبولی در کنکور به شهر آمده و تا گرفتن خوابگاه در خانه این خانواده مهمان است که حضور وی موجب به وجود آمدن بعضی ناملایمات در این خانواده شد؛ همچنین دو مرد در نقش‌های پدر و پسر خانواده در این نمایش به ایفای نقش پرداختند.
* نمایش خوب «اسم من مژگانه، اینجا خونه منه» در روز دوم
این نمایشنامه نگاهی واقع‌گرایانه به یک خانواده با زندگی روزمره بود که با آمدن میهمان جدید، مرجان مادر خانواده را دچار برخی توهمات نسبت به شوهرش می‌کرد.
«اسم من مژگانه، اینجا خونه منه» از جمله کارهایی بود که تماشاگران را وادار می‌کرد تا بعد از نمایش چند دقیقه عوامل صحنه و بازیگران را تشویق کنند.
یکی از تماشاگران جوان پس از ابراز رضایت از اجرای بازیگران گفت: این ازجمله تئاترهایی بود که بدون توجه به نکات فنی کار، فقط از آن لذت بردم.
استفاده به جا از تکنیک شکست زمان در این نمایش باعث شد تا داستان بهتر مفهوم خود را به تماشاگر منتقل کند و البته نکته قابل توجه و جدیدی برای کسانی باشد که برای اولین بار به تماشای تئاتر می‌نشستند.
تماشاگری نقطه قوت این نمایش را متن آن بیان کرد و همچنین در انتخاب بازیگران به نظر وی رعایت اصول فنی لحاظ شده بود.
نظر یکی دیگر از تماشاگرانی که اغلب هم جوان بودند، این بود که کار هادی عسکری از جمله نمایش‌هایی است که حتما در جشنواره امسال کسب جایزه خواهد کرد.
* سالن‌های کوچک مشکلاتی را برای ورود مردم به سالن ایجاد کرده است
تعداد زیاد تماشاگرانی که پس از شروع نمایش و بسته شدن درهای سالن کوچک مجتمع استاد فرشچیان همچنان درخواست اجازه ورود به سالن را داشتند، کم نبود که علاوه بر علاقه تماشاگر به این اجرا نباید از این موضوع غافل شد که انتخاب این سالن برای این نمایش و البته نمایش روز قبل که در همین زمان برگزار شد اندکی جای تأمل بیشتری دارد.
همچنین یکی از مشکلاتی که اغلب تماشاگران ردیف‌های آخر سالن کوچک مجتمع استاد فرشچیان با آن روبه رو هستند، چینش نامناسب و شیب غیراستاندارد این سالن است؛ چراکه این معضل بعضی تماشاگران را از ابتدای شروع نمایش وادار می‌کند تا با وجود داشتن صندلی، ایستاده اجرا را تماشا کنند و حتی در بعضی ردیف‌های پایین‌تر، در برخی بخش‌های از اجرا مخاطب برای دیدن یک صحنه مجبور به ایستادن می‌شود.
حال که این تعداد از تماشاگران به این هنر برجسته کشورمان روی آورده‌اند و اکثراً با وجود همه تلاش مسؤولان و هنرمندان به اصطلاح مظلوم واقع شده‌اند، امید است که تلاش‌ها برای راه‌اندازی سالن‌های اختصاصی تئاتر، البته استاندارد و با تجهیزات کامل بیشتر شود تا رشد روزافزونی را در این عرصه شاهد باشیم.
انتهای پیام/63077/صا40
∎