تعرض به جان و مال گردشگران از گردشگران داخلی گرفته تا خارجی، اقدامی علیه امنیت ملی یک کشور است و وقوع هرگونه اتفاقی برای توریستها بهدلیل عدم تامین امنیت، مسوولیتی بینالمللی برای کشور میزبان ایجاد میکند. در برخی از کشورهای صاحبنام عرصه گردشگری کماکان چنین مسائلی به عنوان یک معضل مطرح است؛ برای نمونه میتوان به برخی از کشورهای آسیای جنوب شرقی اشاره کرد که بهرغم محسناتی که در حوزه گردشگری و جذب گردشگر از آن برخوردارند، اما پلیس آن کشورها هنوز نتوانسته در تعاملی موثر با گردشگران قرار بگیرد. تعارض به اموال گردشگران در فرودگاه و در بخش بار یکی از این معضلات است که نگارنده نیز خود چنین تجربهای را از سرگذرانده است. این موضوع که شاید تعداد زیادی از مسافران ورودی به این کشورها نیز آن را تجربه کردهاند، به مرور زمان موجب خدشهدار شدن چهره گردشگری کشورهای مقصد شده و مانع تمایل گردشگران برای سفر دوباره به آن مقاصد میشود.
طبیعی است که مخدوش شدن چهره گردشگری یک منطقه در ذهن گردشگران نخستین پیامد این سهلانگاری است و کوتاهی پلیس در برخورد با آنان به عنوان مجری تامین امنیت خود موج تبلیغات منفی و زیرپوستی را علیه گردشگری یک کشور به دنبال خواهد داشت؛ تبلیغاتی که ناخواسته و در بعضی اوقات برنامهریزی نشده شکل میگیرد و به مرور پر رنگتر میشود. از آنجا که حفاظت از جان و مال گردشگران جزو اولویتهای اصلی هر کشور است، لزوم ایجاد پلیس ویژه برای گردشگران در مقاصد پر بازدید ضروری است. بدیهی است با تشکیل پلیس گردشگری میتوان از حقوق توریستهای داخلی و خارجی حفاظت کرد. رفتار پلیس نیز بر مبنای این وظایف شکل خواهد گرفت؛ وظایفی که پلیس را بهطور کامل موظف به تامین امنیت گردشگران در تمام مکانهای وابسته به گردشگری، از فرودگاهها گرفته تا سایتهای تفریحی و تاریخی، میکند. در همین زمینه برگزاری دورههای آموزشی لازم و بنیادی ویژه نیروهای پلیس در مباحثی همچون آشنایی با الگوهای رفتاری با گردشگران، راهنمایی آنان نسبت به قوانین حضور در کشور مقصد، اطلاعرسانی پیرامون مناطق شهری، خدمات و جاذبههای گردشگری، میتواند عاملی بازدارنده و پیشگیرانه نسبت به هرگونه کوتاهی رفتار نیروهای امنیتی در قبال گردشگران باشد.
علاوهبر تمام این موارد لازم است نیروهای پلیس در دو حوزه انتظامی و راهنمایی و رانندگی نیز به زبان انگلیسی تسلط داشته باشند تا بتوانند به گردشگرانی که به صورت شخصی وارد کشور میشوند و از حضور راهنما برخوردار نیستند، در مواقع نیاز و ضرورت خدماترسانی کنند. توجه به آنچه گفته شد و اجرایی کردن آن میتواند فضای فرهنگی جامعه را به فضایی ایدهآل برای گردشگران تبدیل کند و از آنجا که از نظر امنیتی نمیتوان قوانین جداگانهای را به صورت حمایتی و با اعمال تبعیض برای گردشگران خارجی وضع کرد، با تشکیل پلیس گردشگری میتوان به حمایت از گردشگران و حقوق آنان پرداخت.