هفدهم شهریور زادروز یکی از اولین منتقدان ادبیات کودک ایران است. ادبیات کودک در ایران عمری بیش از صد سال ندارد و نقد ادبیات کودک بسیار جوان‌تر از این است. می‌توان گفت هنوز هم معیارها و ملاک‌های علمی و روشمند خود را نیافته است و بیشتر نظریه‌های نقد ادبی در این عرصه، وام‌گرفته از نظریه‌پردازان دیگر ملل -به‌ویژه کشورهای غربی- است. فرخ صادقی در سال 1326 در شهر مراغه در خانواده‌ای فرهنگی به دنیا آمد. او از دوره جوانی به ادبیات - به‌ویژه ادبیات کودکان- علاقه‌مند بود. از سال 1351 با شورای کتاب کودک که از نخستین نهادهای فرهنگی غیردولتی در حوزه ادبیات کودکان است، همکاری می‌کرد. صادقی از راه خواندن پیوسته کتاب‌ها و مقاله‌های مربوط به کودکان، همواره در جریان رویدادهای ادبی قرار داشت و به همین سبب افزون بر نگارش داستان، کتاب‌های کودکان و نوجوانان را نقد می‌کرد. صادقی با پخش کتاب میان فرزندان خانواده‌های پیرامون خود، به ترویج کتاب‌خوانی نیز می‌پرداخت. او بیش از 30 کتاب و مقاله منتشر کرده که از جمله می‌توان به: «بنفشه‌زاران»، «کاکاسیا و سبزقبا»، «چرا می‌ترسیم؟»، «خرافات»، «مجموعه داستان‌های محلی برای کودکان»، «دو بررسی» و «گذری در چند و چون ادبیات کودکان» اشاره کرد. به‌یقین اگر فرخ صادقی در 35سالگی بر اثر تصادف رانندگی جان نباخته بود، امروز ما یکی از چهره‌های برجسته نقد ادبی در گستره ادبیات کودکان و نوجوانان را کنار خود داشتیم.