صاحب‌خبر - « وقت آن رسیده است که دوستان و طرفداران من در سرتاسر دنیا حقیقت را بدانند و امیدوارم که همه آشنایان، دوستان و پزشکانم در مبارزه با این بیماری مخوف به من ملحق شوند.»
فِردی مرکوری این اعلامیه را در 23 نوامبر 1991 در اختیار رسانه‌ها گذاشت و همگان را از بیماری ایدز خود که چندین سال با آن مبارزه می‌کرد، آگاه نمود. او آهنگساز، ترانه سرا و خواننده پر سر و صدای گروه کویین، از بی‌رقیب‌ترین خوانندگان سبک راک است که در قرن بیستم ظهور کرد و در حافظه دوستدارانش باقی ماند. حتی اگر مخاطب موسیقی راک نباشیم و عادتی به شنیدن ضرباهنگ‌های سنگین آن نداشته باشیم، با این همه اجراهای گیرای مرکوری توان راه یافتن به قلب و ذهن‌مان را خواهد داشت. بی‌گمان نوای کوبنده « show mosgo on» این توانایی را دارد که روزهایی را که در یاس و ناامیدی فرورفته است ناگهان به خیزش و تلاطم درآورد و پایانی باشد بر سکوت و انزوا.
فردی مرکوری تباری زنگباری داشت و پس از انقلاب زنگبار، در 17 سالگی با خانواده‌اش به لندن نقل مکان کرد. در آوریل 1970 مرکوری گروه «کویین» را با همراهی «برایان می» و «راجر تیلور» به راه انداخت.
مرکوری بسیاری از ترانه‌های مطرح گروه از جمله: بوهمی راپسودی، ملکه قاتل، نمایش را ادامه بده و.. را خود می‌سرود و تلاش می‌کرد از ترکیب سبک‌های مختلف برای جذابیت و پویایی آهنگ‌هایش استفاده کند. در آلبوم «بارسلونا»، مولفه‌هایی از اپرا و موسیقی پاپ با هم ترکیب شدند که نتیجه شگفت‌آوری داشت. از ویژگی‌های اصلی گروه کویین و بویژه فردی مرکوری، اجراهای زنده آنهاست. مرکوری در کنسرت‌هایش می‌توانست با شیوه یگانه اجرایش، چنان شعفی به مخاطبانش ببخشد که مثلا در کنسرت معروف Live Aid، همزمان 72 هزار تماشاگر با او همراهی کرده و آواز بخوانند. مرکوری پس از مرگش در بسیاری از نظرسنجی‌ها، لقب بهترین خواننده همه دوران‌ها و بسیاری عناوین دیگر را بدست آورد و آثارش به فروشی دوچندان دست یافت. با این همه، خاطره اجراهای محرک، جسورانه و پرشور او در کنسرت‌های زنده، هرگز از حافظه موسیقی راک و دوستداران گروه کویین، محو نخواهد شد.∎