به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی دانشگاه علم و صنعت ایران، عبدالحمید نقره‌کار مبدع این نظریه بومی اسلامی در حوزه معماری گفت: رویکردهای معاصر غربی به عالم و آدم و فلسفه هنر و خلق آثار معماری مبتنی بر مکاتب بشری و بریده از وحی، دچار بحران در معرفت شناسی و شکاکیت و نسبی گرایی در مجموع مباحث علوم انسانی و از جمله معیارهای حسن شناسی و زیبایی شناسی شده است. 

وی افزود: نتیجه چنین رویکرد هایی پوچ گرایی و هرج و مرج (نیهیلیسم و آنارشیسم) در حوزه خلق آثار هنری و معماری است. 

دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت گفت: اما مکتب اسلام، مبتنی بر ( کلام الهی و سنت معصومین(س) به عنوان مکتبی جامع و مانع، خطا ناپذیر و تکاملی با دو بال حکمت نظری وحکمت عملی خود،هم اصول فرازمانی و فرامکانی (راهبردی- مفهومی) و هم (راهکارهای عملی) برای خلق آثاری شایسته انسان ارائه کرده است. 

نقره کار افزود: در این نظریه یک مصداق معمارانه که با الهام الهی توسط پیامبر او حضرت آدم(ع) ساخته شده است، مورد ارزیابی و تحلیل قرار می گیرد. 

وی گفت: همانطور که مفاهیم نظری اسلام یعنی (کلام الهی و سخنان معصومین(س) گزاره هایی حقیقی و جامع و مانع و خطاناپذیر تلقی می شوند، مصادیقی نیز که توسط معصومین (ع) ایجاد شده - نظیر خانه کعبه - به رغم نسبی و اعتباری بودن کالبد آنها که در عالم طبیعت تجلی یافته است، از بعد عناصری نظیر(ایده های هندسی- فضائی) و (نمایه ها -آرایه ها) که نیمه مجرد هستند، می توانند برای همه زمان ها، الهام بخش باشند. 

این نظریه در سه محور مورد ارزیابی قرار می گیرد:

1- مهمترین ویژگی های(تاریخی و محتوایی).

2- مهمترین ویژگی های(کالبدی و بیرونی).

3- مهمترین ویژگی های( فضایی_هندسی و درونی). 

با توجه به مفهوم حقیقی عبادت و جهت و غایت تکاملی انسان ها که از منظر اسلامی، امری فطری و غیر قابل تبدیل و تحویل است، در نتیجه گیری این نظریه و از منظر نگارنده، خانه کعبه سلول بنیادی تلقی شده که:

اولاً، با الهام از راهبردها و راهکارهای آن، مساجد اصیل دوران اسلامی از بعد (ایده های فضایی - هندسی، آرایه ها و نمادها) طراحی و ایجاد شده است.

ثانیاً، راهبردها و راهکارهای آن از ابعاد فوق معیارهایی برای ارزیابی مساجد شایسته و ناشایسته در اختیار ما می گذارد که مهمترین آنها سلسله مراتبی از بسترسازی در (سیر از کثرت به وحدت)، (از صورت به معنا)، (درونگرائی)، (سکون آفرینی)، (تمرکز گرائی)، (جهت قبله) و مناسب سازی فضا برای دو مؤلفه (سخنرانی و نماز جماعت) است. 

پیش اجلاسیه این نظریه آبان پارسال در دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار شده بود.