به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل آسوبان، برای تجزیه ی قوطی های کنسرو 90 سال، پلاستیک 700 سال، آلومینیوم 495 سال، شیشه 1000000 سال زمان لازم است این در حالی ست که شهروندان پایتخت روزانه و به تنهایی سه برابر استادیوم آزادی زباله پلاستیکی تولید می کنند.
اگر فرض کنیم که به طور متوسط سن افراد در زمان بچه دار شدن سی سال باشد به عبارت دیگر زمان لازم برای تغییر نسل را سی سال در نظر بگِریم،با رها کردن یک قوطی پلاستیکی در طبیعت میراثی برای هفت نسل (1- بچه 2- نوه 3- نتیجه 4- نبیره 5- ندیده 6- بچه ندیده 7- نوه ندیده) به جا گذاشته ایم!
به نظر شما، این چه رسمی است که ما مردم داریم؟ همیشه حق با ما است. عجیب نیست؟ چگونه است که من می ریزم و انتظار دارم که دیگران جمع کنند؟ من خراب می کنم و وظیفه ی دیگران است که بسازند من سهل انگاری می کنم وظیفه ی دیگری است که اصلاح و ترمیم کند.
این طرز تفکر یک معضل است که به وضوح می توان بین مردم بخصوص جوانان دید. این افراد بدون هیچ گونه احساس مسئولیتی به محیط زیست آسیب می زنند، زباله سازی می کنند، تنها با این تفکر که من می ریزم و وظیفه شهرداری است که جمع کند. این زباله ها علاوه بر اینکه آسیب های جدی به محیط زیست می زند باعث سخت تر شدن زندگی برای حیوانات هم می شوند.
ریخته شدن زباله ها داخل آب دریا شمار زیادی از آب زیان را خواهد کشت علاوه بر مخدوش کردن چهره ی شهر ها، بوی متعفن و نمای زشت. زباله ماهی ها را خواهد کشت!
بیایید به حقوق ماهی ها، پرندگان، سیمای شهر، درخت ها بیاید به قانون گیاهان احترام بگذاریم. موجودات دیگر هم زنده هستند و حق زندگی دارند با تولید بی رویه ی زباله حق زندگی را از همه خواهیم گرفت حتا خودمان بیاید به خودمان احترام بگذاریم.
" با پیوستن به پویش مردمی ((نه)) به ریختن زباله در کوهدشت، شهرمان را زیباتر کنیم."
