صاحب‌خبر - خبر سونیتا سراب پور/ فاز اول شبکه ملی اطلاعات که به گفته معاون اول رئیس جمهوری بزرگترین و استراتژیک‌ترین طرح دولت یازدهم است ابتدای هفته جاری و همزمان با آغاز هفته دولت افتتاح شد. در این مراسم از وزیر ارتباطات گرفته تا معاون وی، رئیس شورای عالی فضای مجازی و همچنین معاون اول رئیس جمهوری سعی کردند بارها روی این موضوع تأکید داشته باشند که برخلاف تبلیغات منتشر شده، شبکه ملی اطلاعات قرار نیست برای کاربران محدودیتی به دنبال داشته باشد یا حریم خصوصی آنها را به خطر بیندازد. اما همچنان توضیح کلی در خصوص جزئیات این شبکه باعث ابراز نگرانی بسیاری از مردم نسبت به حریم شخصی‌شان در این شبکه داخلی شده است. در مراسم رونمایی این شبکه، نصرالله جهانگرد، معاون وزیر ارتباطات و رئیس سازمان فناوری اطلاعات با بیان اینکه با کمک شبکه ملی اطلاعات کاربران به محتوا در بستر شبکه داخلی یا خارجی با کیفیت بهتر و با قیمت پایین‌تری دسترسی خواهند داشت، از داشتن هویت مشخص کاربران روی این شبکه سخن گفت و تصریح کرد: در شبکه ملی اطلاعات کلیه اتصال‌ها به شبکه چه از طریق ثابت و چه سیار کشور دارای هویت واحدی خواهند بود و اگر کاربری دارای شناسه نباشد، قابلیت سرویس دهی به او نیست. همین اظهارات و مخابره آنلاین آن از طریق شبکه‌های اجتماعی باعث بحث‌های زیادی در خصوص نا امن بودن شبکه ملی اطلاعات را مطرح کرد. نصرالله جهانگرد در گفت‌و‌گو با روزنامه ایران در واکنش به این نگرانی‌ها اعلام کرد که شناسایی کاربران در شبکه ملی اطلاعات به معنی به خطر افتادن حریم خصوصی افراد در این شبکه نیست. او در این خصوص گفت:«در همه جای دنیا بدون داشتن یک ID یا آدرس شناسایی نمی‌توان به شبکه‌ای متصل شد و ارتباط گرفت، در واقع در امریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و... هم همین‌طور است و هویت کاربران روی شبکه مشخص است. شناسایی هویت روی شبکه دیتا مانند شناسایی هویت کاربر روی شبکه سیار است.» وی در ادامه می‌افزاید: «برای مثال هر فردی که سیمکارت دارد آن سیمکارت به نام او در شبکه سیار ثبت شده است البته ممکن است که سیمکارت خود را به فرد دیگری بدهد اما اگر اتفاقی از طریق این سیمکارت رخ دهد فرد صاحب سیمکارت مسئول است. بنابراین نحوه شناسایی کاربران در شبکه دیتا هم مانند نحوه شناسایی کاربران روی شبکه ثابت یا سیار است.» جهانگرد تأکید می‌کند «داشتن ID کاربران روی شبکه ملی اطلاعات به معنی این نیست که ما کاربر را در شبکه ردیابی و به اطلاعات رد و بدل شده بین او با دیگران دسترسی داریم. در واقع ما کاری به اینکه چه دیتایی بین او با دیگران رد و بدل می‌شود نداریم و تنها اتصال او به شبکه، یک هویت مشخص خواهد داشت.»∎​