به گزارش نشریه فربس آمریکا، چین به منظور تأمین نیازهای نفتی رو به رشد خود در بازار جهانی نفت همواره به دنبال ایجاد قراردادهای نفتی بوده است.
آنگولا، گینه استوایی، نیجریه، جمهوری کنگو و سودان از جمله بزرگترین تأمین کنندگان آفریقایی نفت چین هستند و الجزایر، چاد، گابون، کنیا، لیبریا و لیبی از دیگر صادرکنندگان نفت این کشور به شمار می‌روند.
چین زمانی بزرگترین واردکننده نفت روسیه بود، اما در سال‌های اخیر تعداد قراردادهای انرژی منعقد شده با این کشور را کاهش داد و روسیه، عربستان سعودی را جایگزین آن کشور کرده است؛ خاورمیانه همچنان بیش از 50 درصد نیازهای نفتی چین را تأمین می‌کند.
پکن به منظور کاهش وابستگی نفتی چین به کشورهای خارجی، به شدت سعی می‌کند تا سطح ذخیره‌سازی‌های داخلی این کشور را افزایش دهد؛ اگرچه تولید نفت داخلی چین در حال کاهش است.
گزارش‌ها حاکی است که تولید روزانه نفت چین در سال گذشته میلادی به بیشترین میزان خود یعنی چهار میلیون و 300 هزار بشکه رسید و در همان میزان متوقف شد. واردات این کشور نیز در سال جاری میلادی 16 درصد افزایش یافت. واردات نفت چین هم اکنون از آمریکا، که روزی بزرگترین وارد کننده نفت خام در جهان بود پیشی گرفته است.
اگرچه سرعت رشد واردات این کشور می‌توانست کاهش یابد، اما پکن با توجه به افت قیمت نفت از فرصت استفاده کرده است و تلاش دارد حجم ذخایر نفتی راهبردی خود را، که هم اکنون در آستانه تکمیل ظرفیت است، پر کند.
وابستگی چین به واردات نفت در سال 2013 میلادی 60 درصد بوده اما اکنون از این میزان فراتر رفته است.