به گزارش "ورزش سه"، از سال 1948 میلادی که چهاردهمین دوره بازی ها در شهر لندن انگلستان برگزار شد، وزنه برداری ایران پا به عرصه این رقابت ها گذاشت و طی 13 دوره ( با احتساب بازی های المپیک 2016 ریو) موفق به کسب 18 مدال ( شامل 7 طلا، 5 نقره، 6 برنز) شد. ذکر این نکته الزامی است که در سال های 1980 و 1984 ورزش ایران با تحریم بازی های المپیک ، عملاً نماینده ای در این مسابقات نداشت و همچنین در سال های 1988 (سئول)، 1992 (بارسلونا) و 1996 (آتلانتا) هیچ وزنه برداری از سوی کشورمان در کاروان اعزامی به چشم نمی خورد. در واقع میانگین مدال های کسب شده توسط وزنه برداران ایرانی در ادواری که به بازی ها اعزام شده اند، عدد 4/1 مدال را نشان می دهد.

المپیک ریو، یادآور المپیک سیدنی
با کسب 2 مدال طلا توسط کیانوش رستمی و سهراب مرادی در اوزان 85 و 94 کیلوگرم مسابقات وزنه برداری المپیک ریو، به تعبیری مسابقات وزنه برداری المپیک 2000 سیدنی برای ورزشدوستان ایرانی تداعی شد. در آن پیکارها نیز حسین رضازاده و حسین توکلی 2 مدال طلا برگردن آویختند و کوروش باقری چهارم شد. اما با مقایسه بودجه تعلق گرفته به فدراسیون های ورزشی، تعداد نفرات اعزامی هر رشته  به المپیک ریو و همچنین مرغوبیت مدال های به دست آمده، وزنه برداری را باید موفق ترین رشته کاروان ورزشی ایران در این دوره از بازی های المپیک برشمرد. ضمن اینکه رکورد حرکت یکضرب المپیک و جهان در دسته فوق سنگین وزن نیز توسط "بهداد سلیمی" در همین مسابقات شکسته شد.

نصیری، رضازاده، رستمی و نامجو در جمع موفق ترین ها
به لحاظ تعداد و مرغوبیت مدال های کسب شده توسط وزنه برداران ایرانی در ادوار مختلف المپیک ها، محمد نصیری با کسب یک طلا، یک نقره و یک برنز در المپیک های 1968 مکزیکوسیتی، 1972 مونیخ و 1976 مونترال در صدر قرار دارد. بعد از او به نام حسین رضازاده می رسیم که 2 مدال طلا در المپیک های 2000سیدنی و 2004 آتن به دست آورد. کیانوش رستمی دیگر پولادمردی است که 2 مدال از این آوردگاه به چنگ آورده است. او یک طلا و یک برنز (که بعدها به دلیل محرز شدن نتیجه آزمایش دوپینگ رقیبش، به مدال نقره تبدیل شد) در المپیک های 2012 لندن و 2016 ریودوژانیرو به نام خود ثبت کرد. مرحوم محمد نامجو یک نقره و یک برنز در المپیک های 1952 هلسینکی و 1956 ملبورن کسب کرد. حسین توکلی، بهداد سلیمی و سهراب مرادی هر کدام یک مدال طلا، به ترتیب در المپیک های 2000 سیدنی، 2012 لندن و 2016 ریو به دست آوردند. صاحبان مدال های نقره پرویز جلایر در المپیک 1968 مکزیکوسیتی، سجاد انوشیروانی و نواب نصیر شلال هر دو در المپیک 2012 لندن بوده اند. مدال های برنز را نیز مرحوم جعفر سلماسی در المپیک 1948 لندن، علی میرزایی در المپیک 1952 هلسینکی و اسماعیل علم خواه در المپیک 1960 رم برگردن آویختند.

بهترین و بدترین سابقه حضورها
به لحاظ بهترین عملکرد تیم های ملی وزنه برداری ایران در ادوار مختلف المپیک ها، سال های 2000 (سیدنی استرالیا) و 2016 (ریودوژانیروی برزیل) از حیث مرغوبیت مدال های کسب شده با 2 طلا و سال 2012 از نظر تعداد مدال کسب شده با 4 مدال (یک طلا، 2 نقره و یک برنز) را باید سال های موفق پولادمردان ایرانی در این عرصه دانست. اما سال 1964 در توکیو ژاپن با 4 وزنه بردار و سال 2008 در پکن چین با 3 وزنه بردار نتوانستیم هیچ مدالی به دست آوریم.

پرچمداران قوی پنجه کاروان ورزشی ایران
تاکنون 3 وزنه بردار افتخار پرچمداری کاروان ورزشی کشورمان در طول تاریخ برگزاری بازی های المپیک را برعهده داشته اند؛  محمود نامجو در سال های 1952 هلسینکی و 1956 ملبورن (2بار پیاپی)، جعفر سلماسی در المپیک 1960 رم و بهداد سلیمی در المپیک 2012 لندن. از این نظر، وزنه برداران جزو رکورد داران بیشترین پرچمداری کاروان ورزشی ایران در بازی های المپیک به شمار می آیند.