مایه تاسف و تاثر است که بزرگی مانند داوود رشیدی که بدون شک اسطوره تئاتر و سینمای ماست از میان ما رفته است.او یادگار نسلی است که بهترین و ماندگارترین آثار سینمایی را برای کشور ما روی پرده سینما آورد. داوود رشیدی در خانواده‌ای با سطح و کلاس بالا متولد شد.پدرش کارمند عالی‌رتبه وزارت امور خارجه بود و خود او در خارج از کشور تحصیلات عالیه داشت زمانی که وارد ایران شد در تئاتر بسیار درخشید و دهه چهل تئاتر ایران را درخشان کرد.او زمانی که به سینما وارد شد توانست حضوری چشمگیر داشته باشد و در فیلم‌هایی که بازی کرد با اینکه نقش دوم را داشت اما گاهی از نقش اول هم بهتر دیده شد و مردم او را دوست داشتند و منتقدان بازی او را پسندیدند. متاسفانه در گذشته ما هنرمندان بزرگی را که به دلیل کهولت سن کم‌کار شده‌اند فراموش می‌کردیم اما امروز مردم نسبت به نسل ما هشیارتر شده‌اند و فراموش‌مان نمی‌کنند.در این مدت خوشبختانه دولت و مسئولان وزارت ارشاد از هنرمندان بزرگ حمایت می‌کنند و حداقل با آنها همدلی و همدردی انجام می‌دهند.در گذشته به این صورت نبود که برای درگذشت هنرمندان مراسم درخوری گرفته شود اما برای عباس کیارستمی مراسم آبرومندی برگزار شد و این نشان می‌دهد که معاونت سینمایی برای هنرمندان ارج و قرب قائل است و امیدوارم مراسمی که برای داوود رشیدی هم گرفته می‌شود در حد نام و شان و منزلت این هنرمند بزرگ باشد.در نهایت این مردم هستند که پشتیبان هنرمندان خواهند بود و در تمام این سال‌ها هم از امثال داوود رشیدی حمایت کردند و امثال او را فراموش نکردند.متاسفانه این روزها هنرمندان بزرگی را از دست می‌دهیم که البته این بخشی از چرخ روزگار است اما از دست دادن بزرگانی مانند داوود رشیدی ضایعه دردناکی است.در مدتی که ایشان فراموشی گرفته بودند قصد داشتم ایشان را ببینم اما فکر کردم که بهتر است همان تصویری که از داوود در ذهنم دارم را نگاه دارم.اما چیزی که می‌دانم این است که مردم عاشقانه او را دوست داشتند و نمی‌گذارند که نام و خاطره او هرگز پاک شود.در این مدت شاهد بودم که همسر ایشان عاشقانه مانند پروانه دور داوود می‌چرخید. در این برهه خاص که داوود را از دست داده‌ایم نباید از این سمبل عشق و رفاقت یعنی خانم احترام برومند غافل شویم که به راستی حق مطلب را در مورد داوود نازنین ادا کرد.همانطور که مردم باعث شدند که من به عشق آنها نفس بکشم و ما را گوشه قلب خود حفظ کنند، این باعث می‌شود که فکر کنم که امروز بالاترین گنجینه را دارم چون مردم مرا فراموش نکرده‌اند و فکر می‌کنم که داوود رشیدی هم همین حس را داشت.اینکه یک هنرمند زمانی که خانه نشین می‌شود همچنان در افکار عمومی باقی بماند بزرگ‌ترین دستاورد هنری او خواهد بود.اگر شما بهترین جوایز سینمایی و هنری را دریافت کنید اما پس از چند سال مردم شما را دیگر به یاد نیاورند، بدون شک دستاوردی به دست نیاورده‌اید.

* بازیگر سینما