عموما احتمال بروز بيماري‌هاي ارتفاع در صورتي كه به ارتفاعات بيش از 2500 متر صعود كنيد وجود خواهد داشت . به طور مثال هنگام كوهنوردي و يا در ورزشكاراني كه جهت اسكي و يا ورزش‌هاي زمستاني به ارتفاعات صعود مي‌كنند.اين بيماري‌ها عبارتند از:
1- بيماري حاد ارتفاع كه علائم آن شامل سردرد، تهوع،خستگي، كاهش اشتها، اختلال خواب، اختلال در تعادل، تورم در ناحيه صورت، پا و دست‌ها مي‌باشد.
2- ادم ريوي ناشي از ارتفاع كه علائم آن شامل تنگي نفس، كبودي ناخن‌ها و لب و سرفه مي‌باشد.
3- ادم مغزي ناشي از ارتفاع كه علائم آن شامل، سردرد، اختلال هوشياري و اختلال در تعادل مي‌باشد.
در صورتي كه فرد سابقه ابتلا به هر يك از بيماري‌هاي ارتفاع را داشته باشد احتمال ابتلا مجدد به همان نوع و نيز ديگر انواع بالا مي‌رود، در چنين افرادي توصيه مي‌شودقبل از صعود به پزشك مراجعه نموده تا با استفاده از دارو و تنظيم برنامه صعود و برنامه غذايي توسط پزشك احتمال بيماري كاهش يابد.
در صورت ورزش و فعاليت بدني طولاني در ارتفاعات و يا صعود سريع نيز احتمال بيماري‌ها افزايش مي‌يابد لذا توصيه مي‌شود برنامه صعود ورزشكار تدريجي بوده و قبل از شروع هر نوع ورزش يا فعاليتي در ارتفاعات اجازه دهد بدن طي چند روز خود را با شرايط جديد تطبيق دهد.
- هنگام صعود به ارتفاعات از برنامه صعود تنظيم شده و تدريجي پيروي كنيد و به ازاي هر 300 متر يا 1000 پا صعود يك شب در ارتفاعات متوسط(1500 متر) اقامت داشته باشيد.
- عدم شروع فعاليت ورزشي تا تطابق كامل بدن با ارتفاع
- مصرف مايعات كافي و رژيم غذايي پر كربوهيدرات در حين صعود را فراموش نكنيد.
- استفاده از استازولاميد ودگزامتازون جهت پيشگيري در افراد در معرض خطر تحت نظر پزشك توصيه مي‌شود.
- در صورت بروز علايم سردرد، تنگي نفس، سرفه، اختلال تعادل، تهوع و ... كاهش ارتفاع سريع(300-1000متر) توصيه مي‌شود. در صورتي كه علائم برطرف نشد استفاده از اكسيژن و اتاقك‌هاي هيپرباريك،مصرف استازولاميد و دگزامتازون مي‌تواند كمك كننده باشد.
- مصرف استامينوفن، بروفن، ايندومتاسين وپروكلروپرازين مي‌تواند علائمي چون سردرد و تهوع را كاهش دهد.
∎