صاحب‌خبر - سکوت سنگین رسانه ها در برابر ایدز و اعتیاد در جامعه پیامدهای نادیدنی غیبت سلامت جنسی را به وجود آورده است .
رسالت و ماموریت اصلی جشنواره فیلم سلامت باید هشدار به جامعه هنری درباره اهمیت مقوله سلامت و بیماری های مختلف و اهمیت پیشگیری از آن ها و عیان ساختن خلاء موجود در این موضوع پر اهمیت باشد ، اما نگاهی که بر این جشنواره حاکم بود دردی را از سلامت جامعه دوا نمی کند .
پرداختن به مسائل درمانی و بیماری های مختلف در آثار سینمایی و تلویزیونی و مستند به گونه ای که موضوع اصلی را در بر بگیرد کمتر جزو اولویت های متولیان و حتی هنرمندان بوده است و آن ایجاد برخوردهای سلیقه ای و نداشتن نگاه مکتوب و واقعی به وضعیت سلامت در جامعه است .
فیلمسازان عموما یا بهانه خود را یک بیماری قرار داده اند تا داستان خود را بر اساس آن روایت کنند یا بیشتر به عنوان حاشیه به مسئله سلامت پرداخته اند . در بعضی از آثار لوکیشن بیمارستان جزو ثابت فیلمها و سریال های ایرانی است ، اما متاسفانه خود مقوله سلامت و بیماریها و علی الخصوص مقوله پیشگیری از بیماری همانند ایدز هیچگاه به طور جدی دغدغه فیلمساز و هنرمند ما نشده است الا در پلان هایی بسیار محدود که آن هم خط سانسور آن را در نطفه خفه کرده است .
امروز سرمایه گذاری در تولید آثار سینمایی و تلویزیونی بالاخص مستندهای واقعی که به شفاف سازی حاشیه های سلامت در جامعه نگاه قابل توجهی نماید می توان جلوی ابتلا به بیماری ها علی الخصوص ایدز را در جامعه گرفت .
بیماری مهلک ایدز ، بدون درنگ و با شتاب غیر قابل تصور ، از مرزها و درها و پنجره ها عبور کرده ، و چون بلایی بی درمان و آسمانی ، بیش از هر بلا و آفتی که انسان تا به امروز با آن روبرو شده ، جهان و آدمیان را به شدت تهدید می کند .
اپیدمی نابود کننده ایدز ، وبا و طاعون و مالاریا و آبله نیست ، ایدز است . ویروسی خطرناک و مهلک ، که در هر جا و هر گوشه ای ، و در هر لحظه ، در کمین انسانها بالاخص مردم ایران و قشر نوجوان و جوان می باشد .
باعث تاسف است که سالهای سال است که بنا بدلایل سیاسی و فرهنگی و اجتماعی ، سعی کرده ایم تا با پنهان کردن آمار و حقایق ، وجود خیلی از مسائل را در جامعه نادیده گرفته ، و با پاک کردن صورت مسئله ، مسئله را حل کنیم .
جامعه امروز در برابر آسیب های اجتماعی در باتلاقی گرفتار شده است که اگر دست روی دست بگذاریم و اهمیتی برای این فاجعه مهم قائل نشویم امنیت ملی را به خطر خواهد کشاند .
باید پرسید که چرا جامعه اسلامی امروز ایران نمی خواهد ننگ قبول ایدز را بر خود تحمل و باور کند ، اما مگر ننگ و لکه ایدز ، از ننگ و لکه ربا و فساد و فحشاء و اعتیاد بدتر می باشد ؟
آنچه که امروز جهان را تهدید می کند ، بمب هسته ای نیست ، که بمب نابودکننده ایدز است . ایدز بدون رنگ و بو و نشانی و صدا می آید و نهفته می ماند ، تا در یک موقعیت مناسب حمله خود را آغاز کند و نوجوان ها و جوانان ما را به کام مرگ بکشاند .
آیا جشنواره فیلم سلامت در روییداد اول به این موضوع مهم پرداخته بود ؟
یک زن و دختر آلوده خیابانی ، با پنهان کردن بیماری و برای انتقام ، قادر است تا دهها و صدها و هزاران خانواده را مواجه با خطر آلودگی ایدز نماید ، آیا ما قدرت به نمایش گذاشتن این مسئله را در آثار خود را داریم ، مطمئننا جواب مشخص است که مصلحت اندیشی های بی اساس در به نمایش گذاشتن این حقیقت شفاف کار را امروز به اینجا کشانده است که رشد قابل توجه بیماری ایدز نوجوان 14 ساله ما را تهدید و آلوده کرده است .
اینجاست که ماموریت جشنواره فیلم سلامت باید شفاف سازی واقعیت های جامعه و اطلاع رسانی به مردم از طریق نمایش فیلمهای داستانی و مستند و آموزشی باشد ، آیا این در جشنواره امسال موج می زند .پخش سرنگ و دیگر وسایل بهداشتی جنسی در زندانهای غیر مختلط ، بیانگر شیوع و شروع خطر از زندانها می باشد ، زندانهایی که خیلی بیشتر از زندانیان سیاسی و عقیدتی ، زندانیان فساد و فحشاء و اعتیاد را در خود جای داده اند . روشنفکران و نخبگان سیاسی شده و سیاسی نگر، از حقیقت تلخی که وجود جوانها و خانواده ها را تهدید می کند ، غافل مانده اند ، و گسترش بی صدا و آرام ایدز ، می رود تا جامعه را در مسیر انحطاط و سقوط قرار دهد و این یک حقیقت آشکار است و با دعا و مصلحت اندیشی نمی شود .
نوجوانان و جوانان نقطه مقابل این خطر بزرگ و جدی می باشند ، نوجوانان و جوانانی که برای معتاد نشدن آموزش ندیده و برای مقابله با خطر اعتیاد و فساد و انحرافات جنسی تربیت نشده اند ، چگونه می توانند از تارهای پنهان و زیبای ایدز فرار کنند ؟ آیا این مسئله مهم در جشنواره فیلم سلامت تعریف شده است ؟آیا در جشنواره فیلم سلامت به آمار دختران فراری و خیابانی اشاره کرده است ، یا رسانه ملی و مطبوعات به آن پرداخته است . مسلما جواب مشخص است که هنوز باور نداریم که واقعیت ها را باید در مردم شفاف سازی کرد. اگر آمار دختران فراری و زنان خیابانی اعلام شده بود ، اینگونه فحشاء گسترش نمی یافت ، امن نشان دادن جامعه ، باعث احساس آرامش و امنیت کردن خانواده ها می گردد ، و این شروع سقوط برای خانواده هایی می باشد ، که جامعه را پاک از هر گناه و فساد و خطری قلمداد می کرده اند .
رسالت جشنواره فیلم سلامت باید اطلاع رسانی به خانواده های ایرانی و شفاف سازی نماید ، وزارت بهداشت و درمان باید برای این جشنواره و شفاف سازی واقعیت ها در جامعه هزینه نماید و اما اگرهای مصلحت اندیشی را کنار گذاشته و صورت مسئله ها را پاک ننماید .
بیماری ایدز ، حقیقتی که وجود دارد و پنهان مانده است . آمار در هر شهر و مرکز باید بدون پرده پوشی بدرستی اعلام و اطلاع رسانی و ریشه یابی شود ، مسافران ایرانی خارج از کشور باید در رابطه با ایدز در ایران آگاهی داشته باشند ، یک معتاد در نهایت جدا از خود می تواند باعث نابودی یک یا چند نفر دیگر از افراد جامعه گردد ، و یک مبتلا به بیماری ایدز می تواند باعث ابتلا بسیاری از افراد جامعه گردد که اگر این کار را نکنیم ، این حقیقت را باید بیان کرد که ایران فاجعه جدید ایدز را در بالاترین رشد در حال تجربه کردن است .
با توجه به مطالعه ای که بر روی کشورهای متفاوت از سال 1982 انجام گرفته ، مشخص شده که در بیش از 10 کشور جهان ، سرعت انتشار ایدز در کمتر از شش ماه از صفر به پنجاه درصد رسیده است ، و در این میان عامل ارتباط جنسی غیر مرتبط با اعتیاد تزریقی ، تنها 3 دهم تا 3 درصد نقش داشته است. و این یعنی زنگ خطر، غفلت از رشد پنجاه درصدی در شش ماه ، چیزی بالاتر از خطر است. یعنی 42 ماه پنج میلیارد نفر!
اگر خطر جدی گرفته نشود ، بسیاری از کشورها و فرهنگها و تمدنها را نه جنگ داخلی و جنگ خارجی و بمب هسته ای ، که ایدز به سرعت و در کوتاه زمان نابود خواهد کرد ، و جهان هنوز برای مقابله با این ویروس ویرانگر آماده نیست .
جهان صنعتی ، اینک برای مبارزه بی امان با این بیماری عصر بیدادگری ، به اخلاق و مذهب و خدا و دین نیاز دارد ، و این عقیده است که می تواند راه نفوذ را بر ایدز ببندد و بهترین روش فرهنگ سازی و شفاف سازی در جوامع بشری و کشور خودمان ایران است .
بر اساس آمار و بدون در نظر گرفتن آمار شهرستانها و استانهای کشور، بیش از 100 هزار معتاد پرخطر تزریقی مانند بمب تهران را تهدید می کنند . بمب های رها شده ایی که هر لحظه ممکن است در جایی منفجر شوند .
آمار مبتلایان و هزینه درمان بیماری ایدز رو به افزایش است و تبعات مختلف آن ، بر بخش های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی جامعه و کشور تاثیر خواهد گذاشت ، همچون که تا به امروز، معتادان مواد مخدر ، نقش مهم و غیر قابل انکاری در از بین بردن سرمایه ملی کشور داشته اند .
اینجاست که باید جشنواره سلامت نقش اصلی خود را بازی نماید و حقیقت را در جامعه شفاف سازی نماید تا رسالت واقعی خود را به نمایش بگذارد .
ایدز یک حقیقت است ، یک حقیقت تلخ ، که می بایست با آگاهی و احتیاط آن را قبول و باور کرد . ایدز ، شب است و سیاهی ، سیاهی است و تباهی ، و برای مقابله با سیاهی شوم ، باید که چراغی روشن کرد . ایدز ، بشر را به انتهای تاریخ خواهد رساند ؟از طرفی هم به جواب این سوال فکر کنیم ! چرا فیلمسازان ما از تصویرسازی پیرامون بیماری ایدز واهمه دارند ؟ مگر نه اینکه یکی از فلسفه های هنر آگاهی بخشی به مخاطبان و آسیب شناسی است پس چرا در این باره هیچ کار قابل توجهی انجام نشده است یا به عبارتی چرا این اجازه داده نمی شود که کار شود و واقعیت را در جامعه شفاف سازی نمود .
جواب مشخص است ، پیشگیری بهتر از درمان است ، صورت مسئله ها را پاک نکنیم و با کمک جامعه هنری و پزشکی حقیقت ها را شفاف سازی و به تصویر بکشانیم .∎