شرق: نشست خبری نمایشگاه آثار خوشنویسی نستعلیق جواد بختیاری، سه‌شنبه، دوم شهریور در گالری نقش و خط برگزار شد. در ابتدای این نشست جواد بختیاری به بیان توضیحاتی درباره هنر خوشنویسی و کاربردش در دنیای امروز پرداخت و گفت: «من به‌عنوان یک هنرمند باید خودم را بازتعریف کنم. آیا من هم باید با موج‌هایی که در جامعه وجود دارد همراه شوم؟ ما ایستگاه‌های فرهنگی - هنری قدرتمندی داریم که همان هنر سنتی ماست. هنر سنتی میراثی است که به ما رسیده و تقریبا در همه هنرهای ما موجود است؛ برای مثال باید از خود بپرسیم که آیا حافظ در زندگی امروز ما به‌عنوان متعادل‌کننده و کوک‌کننده ذهن ما جایگاه خود را دارد یا تنها به بُردن نامش بسنده می‌کنیم.» این استاد خوشنویسی افزود: «چندی پیش به خودم نهیب زدم که من به‌عنوان یک خوشنویس میراث‌دار هنر نستعلیق هستم و موظفم این هنر را در قابی دیگر بیان کنم.» وی ادامه داد: «گذشتگان ما خط را براساس نسبت‌های طلایی تعریف کرده‌اند و در دوره صفوی هم به اوج رسیده است. البته این در حالی بوده که هنرمندان ما به نسبت‌های طلایی واقف نبوده‌اند، اما براساس ذوق و قریحه خود این کار را کرده‌اند. امروز ما میراث‌دار چنین هنری هستیم. این استاد دانشگاه گفت: برخی نا‌آگاهانه گمان می‌کنند که نستعلیق هنری تکراری است درحالی‌که این هنر در فرم تکرار دارد نه در ذات. بازچیدمان خط نستعلیق بی‌نهایت است. در ترکیب‌بندی خط نستعلیق دست ما بی‌نهایت باز است. اگر هم جایی در این ترکیب‌بندی‌ها کوتاهی شده، نباید به حساب ذات هنر گذاشت بلکه ممکن است هنرمند برای ترکیب‌بندی تازه کوشش نکرده باشد. این خوشنویس که سابقه برگزاری نمایشگاه‌های متعددی را در ایران و کشورهای دیگر دارد، درباره نمایشگاه پیش‌رو گفت: در نمایشگاه حاضر سعی کرده‌ام تمام اصول زیبایی‌شناسی خط را رعایت کنم. سایه‌روشن انرژی موسیقی درون خط را نشان می‌دهد. تعادل بین سیاه و سفیدی و ترکیب‌بندی را رعایت کرده‌ام و باید بگویم که در ترکیب‌بندی، سفیدی نقش اساسی دارد. این فضای سفید همان سکوت است. اگر هنرمند سکوت را خوب نشناسد نمی‌تواند اثری پویا داشته باشد. وی ادامه داد: تمام سعی‌ام بر این بوده که تعادل در ترکیب‌بندی‌ها را حفظ کنم. همچنین در خوشنویسی این آثار از ابزار کاملا سنتی استفاده کرده‌ام؛ مرکب‌های قدیمی که از پوست گردو ساخته می‌شوند را به کار گرفته‌ام و جوهر رنگی استفاده نکرده‌ام. همچنین کاغذهایی با کمترین اسید را به کار گرفته‌ام.
بختیاری درباره اشعاری که برای خوشنویسی انتخاب کرده، گفت: اشعاری انتخاب کرده‌ام که اول و آخر دارند و مخاطب پس از خواندنشان منتظر ادامه آنها نیست؛ یعنی آنچه خوشنویسی شده، در ذات خود معنای کاملی دارد. البته هرجا هم که متن اصلی خوشنویسی برای تکمیل معنایش به مصرع یا بیت دیگری نیاز داشته، آن بیت یا آن مصرع را هم خوشنویسی‌ کرده‌ام. درکل باید بگویم که انتخاب اشعار تنها براساس احساس شخصی‌ام بوده است.
این خوشنویس درباره مراحل مختلف خوشنویسی تأکید کرد: در نوشتن، پیش از هر چیز به نیاز عاطفی خودم فکر می‌کنم. تا مادامی که روی اثر کار می‌کنم، از آن لذت می‌برم و با آن عشق‌بازی می‌کنم، اما پس از اتمام اثر و وقتی پایین اثر را امضا کردم، دیگر آن اثر یک اثر اقتصادی است که باید به فکر ارائه آن به جامعه بود.»