مدير اداره آموزش و پرورس استثنايي استان اصفهان از حال ناخوش مدارس استثنايي استان اصفهان و احتمال خانه نشيني 5 هزار دانش‌آموز سخن گفت.
تعداد کم مدارس نيز نمکي بر زخم دانش‌آموزان استثنايي اصفهان است و اين در حالي است که آموزش و پرورش حتي در تامين هزينه‌هاي رفت و آمد اين دانش‌آموزان نيز مانده است. تعدد و تنوع مشکلات تحصيل دانش‌آموزان استثنايي در استان اصفهان ما را بر آن داشت تا در خصوص آشنايي با شرايط اين دانش‌آموزان به سراغ فاطمه ارغنده، مدير آموزش و پرورش استثنايي استان اصفهان رفته و از آخرين وضعيت اين دانش‌آموزان با خبر شويم. مدير اداره آموزش و پرورس استثنايي استان اصفهان خانم درباره تعداد دانش‌آموز استثنايي در مدارس استان اصفهان که به تحصيل مشغول گفت:البته بهتر است از دانش‌آموزان مدارس ما به عنوان دانش‌آموزان با نياز خاص نامبرده شود و از اين رو بايد عرض کنم که در حوزه مدارس استثنايي سه نوع آمار از دانش‌آموزان وجود دارد.
در مجموع مي‌توان گفت که کل دانش‌آموزان با نيازهاي خاص استان به همراه دانش‌آموزان مرزي 11 هزار و 300 نفر هستند که از اين تعداد هفت هزار و 200 دانش‌آموز با نيازهاي خاص هستند. همچنين پنج هزار و 100 دانش‌آموز با نيازهاي خاص در مدارس خاص تحصيل کرده و دو هزار و 100 نفر از اين دانش‌آموزان نيز تحت طرح تلفيقي فراگير در کنار دانش‌آموزان عادي مشغول به تحصيل هستند.
به صورت ميانگين مي‌توان گفت که سالانه 250 دانش‌آموز با نيازهاي خاص وارد مدارس استثنايي استان اصفهان مي‌شوند. ازغنده گفت:در حال حاضر در استان اصفهان 136 مدرسه و فضاي آموزشي ويژه و خاص و186 کد فضاي آموزشي داريم و در اين راستا بايد عرض کنم که منظور از کد آموزشي اين است که در برخي مدارس خاص چند مقطع تحصيلي در يک مکان آموزش داده مي‌شود. البته از 136 فضاي موجود 18 مرکز ويژه يادگيري است و مابقي مدارس آموزشي عمومي. اما در خصوص استاندارد بودن و سلامت فضاي فيزيکي 118 مدرسه ويژه دانش‌آموزان خاص استان اصفهان نيز بايد گفت که در حال حاضر تنها 30 درصد از اين مدارس با استانداردهاي تعريف شده نزديک است و 70 درصد از اين مدارس به بازسازي، نوسازي و تعمير اساسي نياز دارند.در اين راستا بايد توجه داشته باشيم که برخي از اين فضاهاي آموزشي بخش‌هاي اضافي و غير قابل استفاده همچون انبار برخي از مدارس بوده که در اختيار دانش‌آموزان با نيازهاي خاص قرار گرفته است.
همچنين بايد توجه داشته باشيم که بسياري از اين مدارس نيز تخريبي بوده و بايد به صورت کامل بازسازي شوند. وي در مورد اينکه آيا مدارس موجود پاسخگوي نياز دانش‌آموزان با نيازهاي خاص استان اصفهان است گفت:اين موضوع از دو جنبه قابل بررسي است. در حال حاضر با جمعيت فعلي دانش‌آموزان خيلي از مدارس تخريبي و نياز به نوسازي دارند اما حتي اگر تخريبي‌ها را هم حساب کنيم در بخش دانش‌آموزان آسيب جسمي‌حرکتي در شهر اصفهان و در مناطق پر جمعيت مانند نجف آباد نياز به مدرسه مناسب سازي شده داريم. همچنين دانش‌آموزان با آسيب بينايي در حال حاضر در مدارسي با شرايط بسيار نامناسب مشغول به تحصيل هستند و نياز به راه‌اندازي مجتمع آموزشي کامل و بزرگ دارند تا همه مقاطع تحصيلي را داشته باشد. بايد توجه داشته باشيم که جمعيت فعلي که ما با عنوان دانش‌آموزان با نياز ويژه ميشناسيم حداقل دو سوم جمعيت واقعي دانش‌آموزان با اين شرايط در استان اصفهان است. بنابراين ما هنوز نتوانسته‌ايم يک سوم دانش‌آموزان استثنايي را وارد مدرسه کنيم. مدير اداره آموزش و پرورس استثنايي استان اصفهان افزود: خيلي از اين دانش‌آموزان در روستاها هستند و دسترسي به مدارس ويژه ندارند و معلمان تدريس عمومي‌نيز انگيزه‌اي براي پذيرش اين دانش‌آموزان ندارند چرا که نه حقوق ويژه و نه مزايا دارند. همچنين بسياري از والدين نمي‌خواهند بپذيرند که فرزندشان دچار آسيب است و با فعاليت‌هاي بخش مدارس استثنايي آشنايي ندارند. در اين راستا بايد توجه داشته باشيم که در برخي مدارس دانش‌آموزان با نيازهاي خاص با هزينه‌هاي چند برابري نگهداري شده و با دادن نمره غير واقعي به آنها ارتقاي تحصيلي دريافت مي‌کنند. وي درباره وضعيت اعتبارات مدارس استثنايي گفت:مشکل شديد در زمينه اعتبارات داريم .مشکل اساسي ما اين است که راه‌هاي کسب درآمد نداريم و وابسته به اعتبارات دولتي هستيم. خيرين هم معمولا آموزش و پرورش استثنايي را با بهزيستي اشتباه مي‌گيرند و کمتر به سمت ما مي‌آيند. وقتي دولت اعتبار لازم را نداشته باشند ما آسيب ميبينيم مانند چند سال اخير که در شرايط بدي به سر برده‌ايم. همچنين بايد توجه داشته باشيم که در مدارس استثنايي به صورت ميانگين 25 تا 100 دانش‌آموز تحصيل مي‌کنند و خانواده اين دانش‌آموزان نيز از اقشار کم درآمد جامعه هستند و نمي‌توان به کمک والدين به مدارس تکيه کرد.
در اين راستا نبايد فراموش کنيم که مخارج يک دانش‌آموز استثنايي براي نگهداري و تحصيل چندين برابر دانش‌آموزان عادي است چون براي جبران آسيب ما بايد هم خدمات توانبخشي براي بچه‌ها داشته باشيم و هم دانش‌آموزان نياز به يکسري از سخت افزارها بيشتر است. براي مثال يک دانش‌آموز با آسيب شنوايي يک گوش نياز به سمعک به قيمت پنج ميليون تومان دارد که هر چند وقت يک بار بايد تعويض شود و معلول جسمي‌حرکتي نيز علاوه بر هزينه پوشک و توانبخشي که بالا است با کار درماني و فيزيوتراپي بايد از پيشرفت بيماري جلوگيري کنيم. از همين رو براي جلوگيري از پيشرفت بيماري بايد ماهي يک ميليون تومان هزينه کنند تا بيماري کنترل شود. مدير اداره آموزش و پرورس استثنايي استان اصفهان بزرگ‌ترين چالش پيش روي دانش‌آموزان استثنايي در استان اصفهان را عدم دسترسي کافي به مدارس استثنايي و بالا بودن هزينه‌هاي اياب ذهاب دانست و گفت:ممکن است در يک ناحيه و منطقه در استان اصفهان تنها يک مدرسه استثنايي داشته باشيم. همچنين تنها چهار مدرسه براي گروه‌ها با آسيب‌هاي شنوايي و بينايي در استان اصفهان داريم ضمن اينکه مجتمع شبانه روزي هنوز براي اين دانش‌آموزان نداريم و از اين رو دانش‌آموزان مجبور هستند که هر روز براي دريافت خدمات آموزشي هزينه اياب و ذهاب زيادي را پرداخت کنند.
∎