كاهش بهاي نفت ماه‌هاست كه در اخبار جهان تكرار مي‌شود و كشورهاي صادركننده و شركت‌هاي انرژي نگران زيان‌هاي خود هستند، اما سال جاري شاهد گسترش توليد انرژي‌هاي تجديدپذير نيز بوده است.  به نوشته سايت گلوبال ريسك، قيمت‌هاي پايين نفت هم بر صادركننده جاافتاده همچون اوپك و هم رقباي جديد همان نفت شيل امريكا تاثير گذاشته است. نفت ارزان سبب شده بسياري كارشناسان پرسش‌هايي درباره اثر آن بر انرژي‌هاي تجديدپذير مطرح كنند. آنان مي‌گويند نفت ارزان باعث جلوگيري از سرمايه‌گذاري در عرصه انرژي‌هاي تجديدپذير خواهد شد.
اما در سوي ديگر، گروهي ديگر از كارشناسان مي‌گويند شايد ۱۰سال پيش وضع اين‌گونه بود، اما در خلال 6ماهه دوم سال۲۰۱۵ و 6ماهه اول سال۲۰۱۶، انرژي‌هاي تجديدپذير دوره كاهش بهاي نفت را به‌راحتي پشت‌سر گذاشتند. اكنون ۸ميليون نفر در بخش انرژي‌هاي تجديدپذير كار مي‌كنند و كشورهاي مختلف از جاماييكا گرفته تا ژاپن سرمايه‌گذاري را افزايش داده‌اند.
در سال۲۰۱۵، سرمايه‌گذاري در انرژي‌هاي تجديدپذير تقريبا دو برابر سرمايه‌گذاري در بخش نفت و گاز بود، يعني حدود ۲۸۶ميليارد دلار كه باعث توليد ۱۴۷گيگاوات ظرفيت توليد برق جديد شد. به عبارت ديگر، در سال گذشته فقط به اندازه كل ظرفيت توليد برق آفريقا برق وارد مدار شد. باوجودي كه اين نابرابري تا حدي ناشي از كاهش سرمايه‌گذاري در بخش نفت و گاز به‌دليل كاهش قيمت‌هاست، نبايد به ملاحظات ديگر بي‌توجه بود. اول اينكه نمي‌توان وضعيت مناسب انرژي‌هاي تجديدپذير را به كاهش سرمايه‌گذاري در بخش نفت و گاز نسبت داد، چون صادركنندگان نفت براي حفظ سهم خود از بازار توليد را افزايش دادند.
دوم آنكه حجم سرمايه‌گذاري در انرژي‌هاي تجديدپذير مغاير با اين گفته است كه انرژي سبز مقرون به صرفه نيست. اكنون براي نخستين‌بار در تاريخ شاهد هستيم كه كشورهاي در حال توسعه بيش از كشورهاي توسعه يافته روي اين اشكال انرژي سرمايه‌گذاري مي‌كنند. چين در اين زمينه پيشتاز است و يك سوم سرمايه‌گذاري را در اين عرصه انجام مي‌دهد. درواقع كشورهايي كه بيشترين سرمايه‌گذاري را به نسبت توليد ناخالص داخلي در اين زمينه كرده‌اند، عبارتند از: موريتاني، جاماييكا، هندوراس و اورگوئه. مراكش اكنون بزرگ‌ترين نيروگاه خورشيدي را دارد. اكنون ۱۷۳كشور اهدافي را در عرصه انرژي سبز معين كرده‌اند.  شيلي نمونه خوبي در اين زمينه است. اين كشور ۲۹نيروگاه خورشيدي ساخته است و ساخت ۱۵نيروگاه ديگر در برنامه است. اين امر باعث افزايش چهاربرابري توليد برق خورشيدي از سال۲۰۱۳ شده است. وجود ظرفيت مازاد سبب شده كه ظرف ۴ماه اول سال جاري قيمت برق ظرف ۱۱۳روز به صفر برسد. نكته مهم اين است كه افسانه هزينه انرژي‌هاي تجديدپذير براي هميشه از ميان رفته است. شيلي باوجود ظرفيت مازاد قصد دارد ظرف سال جاري ۱.۴گيگاوات برق خورشيدي ديگري توليد كند.
در اروپا كه يكي ديگر از مراكز استفاده از انرژي‌هاي تجديدپذير است، بروز بحران مالي و ديگر مشكلات سبب كاهش ۲۲درصدي سرمايه‌گذاري در اين انرژي‌ها شده است. با اين حال، انرژي سبز اكنون بزرگ‌ترين منبع انرژي اروپاست و ۴۴درصد انرژي مصرفي آن را تشكيل مي‌دهد. اتفاقات مهمي هم در اين قاره رخ داده است. در ارديبهشت براي نخستين‌بار ظرف ۱۵۰سال گذشته، انگليس يك هفته را بدون برق توليدي از نيروگاه‌هاي زغال‌سنگي پشت‌سر گذاشت. زغال‌سنگ همواره در انگليس به‌عنوان زادگاه انقلاب صنعتي نقش برجسته‌يي در سبد انرژي آن داشته است.  پارسال، دانمارك از رهگذر وزش بادهاي مستمر توانست به ۱۴۰درصد ظرفيت برق توليد كند. انرژي توليدي نه فقط كل برق مصرفي دانمارك را تامين كرد، بلكه اين كشور توانست به آلمان، سوئد و نروژ برق صادر كند. در ارديبهشت نيز ميزان برق توليدي از منابع انرژي تجديدپذير در آلمان به 45.5گيگاوات رسيد. در همين ماه پرتغال توانست برق مصرفي كشور را به مدت ۴روز تمام از منابع تجديدپذير تامين كند. اين كشور توانسته از سال۲۰۱۳ تا به حال ۵۳۰مگاوات به ظرفيت توليد برق تجديدپذير بيفزايد. اكنون پرتغال يكي از پيشتازان استفاده از منابع تجديدپذير انرژي در اروپاست و سال گذشته توانست ۴۸درصد انرژي مصرفي كشور را از اين منابع تامين كند.