اعدام نمر در راستای ناکارآمدی سیستم فرسوده پادشاهی تفسیر می‌شود و مفری برای آل‌سعود از وضعیتی که به آن گرفتار شده‌اند، ایجاد نمی‌کند. جنایت اخیر پرونده سیاهی هم برای دولت آل سعود است که به حقوق بشر اعتقاد ندارد و ناقض حقوق اولیه شهروندان خود است و هم رسوایی دیگری بر مدعیان غربی و متحدان عربستان است که در قبال چنین مسائلی همواره معیارهای دوگانه داشته‌اند و با از دست دادن قوه بینایی خود، دچار کوری مزمن در برابر این ظلم آشکار شده‌اند. جنایت بزرگی که در نیجریه در مورد شیخ ابراهیم زکزاکی انجام می‌شود یا اعدام شیخ نمر خلاف شعارهای آزادی و حقوق بشری است که غربی‌ها سر‌می‌دهند؛ اما واکنش غربی‌ها به این جنایات، فقط سکوت است. چرا‌که منافع آنها با بشکه‌های نفت عربستان که به نازل‌ترین قیمت در اختیارشان قرار می‌گیرد، گره خورده است. ١١ سپتامبر به‌عنوان نقطه عطف تروریسم در سال‌های اخیر از دل عربستان بیرون آمده و ریشه همه فتنه‌های منطقه، وهابیت است. اعدام شخصیتی مانند شیخ النمر که ابزاری جز سخن گفتن برای پیگیری اهداف سیاسی و دینی خود نداشت، فقط عمق بی‌تدبیری و بی‌مسئولیتی حاکمان عربستان را نشان می‌دهد.
سرمقاله: «جهل، کینه‌توزی و انتقام»؛ سیدرضا صالحی‌امیری
صاحب‌خبر -