همشهری آنلاین_فاطمه عسگری نیا: کسی که آنقدر از کودکی عاشق غواصی و ماجراجویی زیر آب بود که حالا نه تنها تبدیل به یکی از اساتید دنیای غواصی شده بلکه از سر عشق و علاقه به دنیای آبی امروز یکی از دوستداران محیط زیست آبی هم شده است و هر از گاهی همراه با دوستانش تور زباله های آبی را بر شانه می اندازند و با سفر به اعماق رودخانه های بزرگ و خروشان، دریاچه ها و سدهای غول پیکر نسبت به پاکسازی آنها از وجود زباله های رها شده اقدام می کنند. البته کار داوطلبانه آنها همراه با ماجراجویی هایی است که این لذت آن را دو چندان می کند. از پیدا شدن اشیاء عجیب و غریب تا روستاهایی که زیر آب دفن شده است.
خودش را این گونه معرفی می کند؛ جوانی ۳۶ ساله با ۱۲ مدرک غواصی. از مدرک غواصی کودکان گرفته تا غواصی تکنیکال! از سالی که لباس غواصی به تن کرده و با این عنوان دل به آبهای سرد و گرم کشور زده، ۱۲ سالی می گذرد. اما او در این ۱۲ سال برای غواصی و همزیستی با دنیای زیر آب از جان مایه گذاشته است: «از کودکی به انجام کارهای سخت عادت داشتم البته آنچه کنار انجام کارهای سخت همیشه به من انگیزه می داد آموزش دیدن کارهای جدید بود. و بعد از آن، آموزش هرچه آموخته بودم به بچه های هم سن و سال خودم. »
می گوید از کودکی به خاطر زندگی در یک خانواده پر جمعیت مشغول کار و کسب شدم چراکه تامین هزینه های زندگی برای پدرم به تنهایی سخت بود: «پدرم راننده تاکسی بود و از عهده همه هزینه های زندگی بر نمی آمد به خاطر همین من به عنوان بچه بزرگ باید به او کمک می کردم. این شرایط باعث شد تا تجربه انجام مشاغل زیادی را داشته باشم. اما روزی که دنبال غواصی رفتم فکرش را هم نمی کردم غواصی همه زندگی ام شود. بعد از شرکت در اولین دوره آموزشی که به اتفاق دوستم در کیش دیدیم فصل تازه ای از زندگی من شروع شد. دیدن ماهی های رنگارنگ زیر آب و مرجان های دریایی، مرا عاشق دنیای زیر آب کرد و همین عشق و علاقه باعث شد بعد از تکمیل تمام دوره های آموزشی امروز به عنوان یک مربی این رشته را آموزش دهم.»
پاکسازی داوطلبانه بسترهای آبی
محمد وقتی برای شنا به اعماق سدها، دریاچه ها و رودخانه ها می رفت دیدن زباله های بسیاری که در بستر این فضاهای آبی رها شده بود او را آزار می داد چرا که معتقد است این زباله ها کم کم نه تنها محیط زیست آبی را آلوده می کنند که جان جانداران آبی را هم به خطر می اندازند: «من در خوزستان و در شهرستان دزفول زندگی می کنم اما امکان اموزش رشته غواصی را به لحاظ رعایت استانداردها و محدودیتهایی که وجود دارد در رودخانه های دزو کرخه وسدهای این منطقه نداریم در فاصله دو کیلومتری ما دریاچه دوقلوی ایران به نام آبدانان وجود دارد. آب این دریاچه به حدی تمیز و شفاف است که تا عمق ۱۲ متری آن را می توان با چشم دید. وقتی برای غواصی به این دریاچه می رفتیم و از دنیای زیر آب عکس می گرفتیم چیزی که مرا بسیار اذیت می کرد زباله هایی بود که در بستر این دریاچه رها شده بود. یک روز با شاگردهایم تصمیم گرفتیم داوطلبانه بستر دریاچه را از وجود این زباله ها تمیز کنیم و با جان و دل این کار داوطلبانه و انجام دادیم. حالا ۵ سال است که به طور مستمر این کار را انجام می دهیم و درواقع به یکی از علاقه مندیهای ما تبدیل شده است و نه تنها در استان خوزستان این کار را انجام داده ایم بلکه تجربه کار در چادگان اصفهان را در کنار سیمین دشت تهران، شوشتر و سراب نیلوفر کرمانشاه هم داریم.» به گفته محمد، پاکسازی بستر رودخانه های خروشان و پر عمق با بستر دریاچه ها و سدها تفاوت زیادی دارد: «در رودخانه ها به خاطر جریان داشتن آب ما بین ۳ تا ۵ کیلومتر را می توانیم با جریان آب حرکت کرده و غواصی کنیم و توری زباله خود را پر کنیم اما در دریاچه ها چون جریان آب وجود ندارد و بیشتر باید شنا کنیم حدود ۵۰۰ تا ۷۰۰ متر را می توانیم پاکسازی کنیم.»
از وقتی آنها قصه پاکسازی بسترهای آبی را برای مردم در فضای مجازی روایت کرده اند مردم بیشتر مراقبت به حفظ پاکیزگی این فضاها می کنند و از رها کردن زباله ها در این امان خودداری می کنند رفتاری که به خوبی در جریان فعالیت های این غواصی مشهود است. در جریان پاکسازی بسترهای آبی محمد و دوستانش در کنار زباله هایی مانند جعبه های خالی کنسرو و شیشه های نوشیدنی و... و. کلی طلا پیدا کرده اند از جمله یک حلقه ازدواج که حین عکاسی از دست عروس و داماد داخل آب افتاده بوده البته با اطلاعرسانی در پیجشان موفق شده اند صاحب همه این طلاها را پیدا کنند : «یکی دیگر از چیزهایی که این روزها من و دوستانم زیاد زیر آب پیدا می کنیم هلی شات های سقوط کرده در آب است هلی شات هایی که به خاطر داشتن پلاک های ثبتی حتی جنازه شان هم برای صاحبانشان ارزشمند است و از ما خواهش می کنند آنها را پیدا کنیم چون اگر کسی با پلاک ثبت شده آنها تخلفی انجام دهد مالک پلاک باید پاسخگوی آن باشد.»دنیای اشیا عجیب و غریب پیدا شده زیر آب برای محمد و دوستانش هر روز تازگی های خودش را دارد و همین تازگی ها و شگفتی ها شوق و ذوق انها را بیشتر می کند.
روستای شها با نخلهایش زیر اب
غواصی های محمد و دوستانش همراه با ماجراجویی های بسیار است به گفته خودش یکی از بهترین خاطره هایی که از این ماجراجویی ها دارد پیدا کردن روستای شُها زیرآب بود : «در حال شنا در عمق ۴۵ متری پشت سد دریاچه دز بودیم که درخت های نخل زیر آب توجه ما را به خودش جلب کرد وقتی نزدیک شدیم تعداد درختان بیشتر و بیشتر شد و دورو برشان سنگ چین های مرتب داشت که حکایت از ساخت آنها به دستان مردمان بومی منطقه داشت ابتدا گمان کردیم این روستا روستای پامنار است اما وقتی درباره آن در پیج فضای مجازی صحبت کردیم متوجه شدیم اسم روستا شُها بوده و به مردمی که در آن زندگی می کردند شُهایی می گفتند پسر خان این روستا با من در فضای مجازی صحبت کرد و گفت به خاطر ساختن سد این روستا و چند ابادی دیگر به زیر آب رفتند. از این فضا فیلم گرفتیم اما چون عمق آب زیاد بود و امکان پایین رفتن بیشتر وجود نداشت صبر کردیم تا در فرصت مناسب عکس و فیلمهای آن را تهیه کنیم.» حالا محمد و دوستانش قرار گذاشته اند به محض پایین رفتن عمق آب در انتهای پاییز برای عکسبرداری از این روستا و گشت گذاری در آن غواصی کنند.
غار نوردی در عمق ۲۵ متری زیر اب
محمد تجربه شیرین غار نوردی زیر اب را هم دارد : «حین غواصی در عمق ۱۵ متری رودخانه دز بودیم که یک حفره بزرگ توجه ما را به خودش جلب کرد وقتی وارد شدیم متوجه شدیم مسیر غار رو به پایین می رود. مسیر را تا عمق ۲۵ متری ادامه دادیم جایی که انتهای مسیر اصلی را نشان می داد و از انجا باید مسیر پله کانی را غار را پیش می رفتیم که به خاطر امکانات محدود و چراغ قوه ضعیفی که داشتیم امکان جلوتر رفتن را نداشتیم. اما این تجربه هم یکی از شیرین ترین تجربه هایی است که زیر اب داشتم و اصلا قابل قیاس با غار نوردی در خشکی نیست و به نظرم هیجانش حتی بیشتر هم بود.»آرزویی که زیر آب براورده شدیکی از شیرین ترین خاطره هایی که محمد از غواصی دارد براورده کردن ارزوی یک نفر زیر اب بوده است: «یک روز اقایی که روی ویلچر بود وقتی با من اشنا شد از بزرگترین ارزوی زندگی اش گفت و آن رفتن زیر اب و دیدن دنیای زیر اب بود حتی حاضر بود میلون ها تومان پول پرداخت کند تا به ارزوی خود برسد اما من حاضر شدم داوطلبانه او را همراه خود زیر اب ببرم. وقتی لباس غواصی پوشید و زیر اب رفتیم در عمق ۵ متر جای زیبایی را پیدا کردم که راحت بنشیند و ببیند وقتی به چشمانش زیر کلاه غواصی نگاه کردم بخاطر اشک شوقی که ریخته بود قرمز بود در همان لحظه دستهایش را بالا گرفت و خدارا شکر کرد وقتی بالا امدیم و در خشکی قرار گرفتیم برای مدتی انگار شوکه شده بود بعد که حالش جا امد مرا محکم بغل کرد و در حالیکه گریه یم کرد می گفت تو مرا به ارزویم رساندی این شیرین ترین لحظه زندگی من بود. »