بر کسی پوشیده نیست که نقطه قوت ارتش اسرائیل، نیروی هوایی و نقطه ضعف آن نیروی زمینی‌اش است. صهیونیست‌ها با آگاهی از همین نکته، در نبرد یکساله غزه کوشیدند نقطه ضعف خود را بواسطه نقطه قوت خویش جبران کنند یعنی با در پیش گرفتن راهبرد زمین سوخته و بمباران گسترده هوایی، مسیر نیروی زمینی خویش را هموار سازند.

البته این راهبرد مناسبی برای استیلای موقت بر روی زمین بود اما به درد بیرون کشیدن گروگان‌ها از زیر زمین نمی‌خورد! در نتیجه نقطه ضعف نیروی زمینی اسرائیل را مجددا جلوه‌گر ساخت. از سویی سربازان صهیونیست حریف چریک‌های حماس نمی‌شدند و فقط حکم گوشت جلوی گلوله را داشتند و از سوی دیگر، نتانیاهو به دلیل شکست در آزاد کردن گروگان‌ها پس از یکسال جنگ، تحت فشارهای داخلی بسیار قرار داشت. همه این‌ها او را به این نتیجه رساند که صحنه نبرد را تغییر داده و به لبنان منتقل کند.

نتانیاهو از حمله به لبنان دو هدف اصلی را دنبال می‌کند: اول آنکه حواس‌ها را از نقطه شکستش (گروگان‌ها) پرت نموده و مدتی زمان می‌خرد و مهمتر آنکه با نشان دادن تصویر یک بازیگر دیوانه از خود در لبنان، شانس خویش را برای درهم شکستن اراده محور مقاومت امتحان می‌نماید. اگر محور مقاومت درهم‌شکسته شود او می‌تواند حتی امیدوار باشد که سنوار داوطلبانه گروگان‌ها را تحویلش دهد.

بنابراین نبرد در لبنان بیش از آنکه برای صهیونیست‌ها یک نبرد میدانی و تاکتیکی باشد، نبرد اراده‌هاست. نتانیاهو در جبران شکست آزادی گروگان‌ها، وعده بازگشت آوارگان شمال اسرائیل به خانه‌هایشان را داده است و برای این هدف مجبور است به هر ترتیبی که شده رزمندگان حزب‌الله را از شمال سرزمین‌های اشغالی دور کند.

 میدان لبنان اما یک تفاوت اساسی با غزه دارد: فرصت صهیونیست‌ها در لبنان بسیار محدود است. آن‌ها فقط چند هفته فرصت دارند که حزب‌الله را به تسلیم واداشته و بستر را برای بازگشت آوارگان فراهم کنند چون طولانی شدن نبرد در شمال، نتیجه عکس داده و لحظه بر لحظه بر شمار آوارگان می‌افزاید. افکار عمومی اسرائیل و دولت‌های غربی شاید دو سه ماهی بتوانند صبوری کرده و به امید درهم شکستن اراده مقاومت و مردم لبنان به نتانیاهو شانس جدیدی بدهند اما نه آنقدر که شمار آوارگان از حد گذشته و مسیر قهقرای رژیم صهیونیستی به نقطه‌ای بدون بازگشت برسد.

 فرصت کم نتانیاهو در لبنان دلیل دیگری برای رویکرد جنون‌آمیز وی است. او در لبنان هم همچون غزه می‌کوشد با تکیه حداکثری بر نقطه قوت خود (نیروی هوایی) اراده مقاومت را درهم‌بشکند. اگر این اتفاق نیافتد ارتش اسرائیل مجبور است برای عقب راندن رزمندگان حزب‌الله به پشت رودخانه لیتانی از نیروی زمینی کمک بگیرد. راه‌حلی که تجربه چندروز اخیر نشان داد امیدی به آن نیست چون این نیروی زمینی همان نیروی شکست‌خورده در غزه است.