نیرومند در پاسخ به این پرسش که این شهادت تا چه اندازه می‌تواند منشأ اثر تولید آثار فرهنگی باشد، عنوان کرد: خلاف آنچه در حوزه‌های نظامی و ساخت گروه مقاومت داشتیم و به موفقیت‌های خوبی در عرصه بین‌الملل رسیدیم، در حوزه تبلیغات و انجام کار‌های فرهنگی خیلی کاهلی داریم.

او ادامه داد: متأسفانه همان‌گونه که حضرت آقا هم فرمودند، نتوانستیم چندان در این زمینه کار کنیم. خوب است دوستانی که در حوزه مقاومت فعال می‌شوند و در صحنه نبرد هزینه می‌کنند، مقداری به این موضوع توجه کنند که جنگ نرم و سخت باید همراه با هم اتفاق بیفتد. بنابراین، تبلیغات و کار‌های فرهنگی را باید به اهلش بسپاریم؛ اگر هزینه و سرمایه‌گذاری کنیم، در این زمینه واقعا می‌توانیم جریان‌ساز باشیم.

این طراح و گرافیست خاطرنشان کرد: واقعا چشم انقلابیون عالم به ایران دوخته شده و ما متوجه آن نیستیم؛ یعنی نه‌تن‌ها نتوانستیم خودمان را مطرح کنیم، بلکه نتوانستیم زمینه دیدن کسانی که به ما چشم دارند را فراهم کنیم. بنابراین، امیدوارم این حوادث درسی برای مسئولان شود که حوزه فرهنگ و به‌خصوص فرهنگ مقاومت را جدی بگیرند و همان‌گونه که در عرصه نظامی هزینه می‌کنند، برای عرصه فرهنگ، اندیشه و جنگ ادراکی هم هزینه کنند. اگر این اتفاق بیفتد، می‌توانیم امیدوار باشیم بار میدان را از روی دوش بخش نظامی برداریم و بین بچه‌های اهل فرهنگ و کسانی که به‌طور عمیق به مبارزه با استکبار اعتقاد دارند، توزیع کنیم.

او یادآوری کرد: به نظرم جهان هم کاملا تقسیم‌بندی شده و جبهه حق و باطل با ریخته‌شدن خون پاک این بزرگان مشخص و روشن شده است. تمام این‌ها به تفکر نیاز دارد و می‌توانیم به کمک همان اندیشه‌ای که فناوری‌های نظامی را ساختیم و اقتدار امروز را ایجاد کردیم، در حوزه فرهنگی هم این اقتدار را رقم بزنیم.

او در پاسخ به این‌که آثار خلق‌شده در حوزه هنر باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد، گفت: من روی این بحث ندارم که چه خلق شود، بلکه روی این تأکید دارم که چگونه به دست مخاطبان برسد؛ چون در حال حاضر به اندازه کافی کار تولید می‌شود، اما پیام زمانی منتقل می‌شود که مخاطبش برسد. به عبارتی، بچه‌ها در حال تولید هستند، اما زمینه انتقال این پیام به جهان فراهم نیست و انتظار می‌رود بخشی از آثاری که در ایران تولید می‌شود، در تظاهرات ضدصهیونیستی باید دیده شود، اما نیست و این یعنی نتوانستیم پیام خود را به مقصد برسانیم. این پیام را هنرمند به مقصد نمی‌رساند، بلکه سیستم‌های مدیریتی این امکان را فراهم می‌کنند که بچه‌ها بتوانند وارد این جنگ جهانی حوزه فرهنگ شوند و بتوانند پیام خود را منتقل کنند.