مطالعات نشان می‌دهد از هر ۲۰ آمریکایی یک نفر، بیشترین میزان آب آشامیدنی مورد نیاز خود را از طریق آب بسته‌بندی شده تامین می‌کند و تنها ۱۰ درصد آنها منحصراً آب لوله کشی می‌نوشند. این درحالیست که کارشناسان هشدار می‌دهند وقت آن رسیده تا در عادات نوشیدن آب تجدیدنظر کنیم.

 

به گزارش ایسنا، نویسندگان این مطالعه می گویند این تغییر عادت برای سلامت فردی و سیاره‌ای ما ضروری است. در حالی که آب موجود در بطری ها در کشورهایی که به آب تمیز چاه یا شهری دسترسی ندارند نجات دهنده است، نویسندگان می‌گویند بقیه افراد به دلیل عادت به مصرف این محصول به طور غیرضروری خود را در معرض سموم قرار می‌دهند و از پلاستیک اضافی استفاده می‌کنند.

 

 

بر اساس تجزیه و تحلیلی که توسط متخصصان Weill Cornell Medicine-Qatar نوشته شده، میزان بالایی از آلودگی در آب‌های بسته بندی مشاهده شده است هرچند میزان این آلودگی بسیار متفاوت است. به گفته کارشناسان بین ۱۰ تا ۷۸ درصد نمونه‌های آب بطری حاوی آلاینده‌هایی هستند که ممکن است برای سلامتی انسان مضر باشند. عمده این آلاینده‌ها عبارتند از:

 

میکروپلاستیک‌ها: یک مطالعه بزرگ در اوایل امسال نشان داد آب بطری‌شده ۱۰۰ برابر بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد حاوی نانوپلاستیک است. اکنون می دانیم که این قطعات پلاستیکی راه خود را به بسیاری از اعضا و بافت‌های بدن ما باز کرده اند، جایی که ممکن است باعث التهاب، تغییرات متابولیک، مشکلات تولید مثل و حتی تغییرات مغزی مرتبط با بیماری پارکینسون شوند. البته این فقط نوشیدن آب بطری نیست که ما را در معرض میکروپلاستیک ها قرار می دهد.

 

«رولف هالدن»، مدیر مرکز مهندسی بهداشت محیطی دانشگاه ایالتی آریزونا می‌گوید: از هر ۱۰ بطری پلاستیکی ۹ بطری در محیطی قرار می‌گیرد که به میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها تجزیه می‌شوند که باعث آلودگی جهانی و اثرات نامطلوب سلامتی بر موجودات زنده از جمله انسان می‌شود.

 

فتالات ها: از این مواد شیمیایی برای انعطاف پذیری و دوام بیشتر پلاستیک استفاده می شود و آنها را می توان در همه چیز از محصولات آرایشی و بهداشتی گرفته تا غذا، کفپوش و آب بطری پیدا کرد. فتالات‌ ها به‌عنوان «اختلال‌کننده‌های غدد درون‌ریز» شناخته می‌شوند، زیرا با سیستم غدد درون ریز که هورمون‌ها را تنظیم می‌کند، تداخل دارند. این مواد شیمیایی با مشکلات سلامت باروری، ضریب هوشی پایین در کودکان و تغییرات متابولیک مرتبط هستند.

 

PFAS: این ترکیبات بیشتر به عنوان مواد شیمیایی ماندگار شناخته می شوند. ممکن است صدها یا هزاران سال طول بکشد تا PFAS در محیط تجزیه شود و تا یک دهه طول بکشد تا این مواد از بدن انسان خارج شوند. همچنین در حالی که این ترکیبات در حال حاضر در بدن ما هستند، سطوح بالای PFAS ممکن است به سطوح بالاتر کلسترول، تغییرات آنزیم های کبدی، پره اکلامپسی در دوران بارداری، وزن کم هنگام تولد و خطر بیشتر سرطان بیضه و کلیه بیانجامد. آنها همچنین ممکن است به چاقی و مشکلات متابولیک کمک کنند.

 

BPA: بیسفنول A یا BPA نیز یک ماده شیمیایی است که برای محکم‌تر کردن بسته‌بندی مواد غذایی استفاده می‌شود و کمتر در برابر خوردگی یا شکسته شدن آسیب‌پذیر است. اما این مواد هم مانند فتالات ها، هورمون ها را مختل می کند و با خطرات بالای ناباروری، دیابت، بیماری های قلبی عروقی و سرطان سینه و پروستات مرتبط است. با این حال، سازمان غذا و داروی آمریکا، سطوح BPA را در بسته بندی مواد غذایی ایمن می داند و پس از بررسی چهار ساله اعلام کرد که استانداردهای ایمنی نیازی به تغییر ندارند.

 

به گزارش «یاهو لایف»، بسیاری از نگرانی ها در مورد مواد شیمیایی موجود در بطری های آب و بسته بندی مواد غذایی بر اساس مطالعات حیوانی است زیرا مطالعه آن در انسان دشوار است. دکتر «جیمی آلن»، دانشیار فارماکولوژی و سم شناسی در دانشگاه ایالتی میشیگان می گوید: ما همه پیامدهای قرار گرفتن در معرض برخی از این مواد شیمیایی را نمی دانیم اما مطمئناً آنها نگران کننده هستند.