همان سایت ورزشی معروفی که چند هفته پیش در یک خبر اختصاصی مدعی شده بود که سردار آزمون به لالیگا خواهد رفت و در تیم سویا بازی خواهد کرد، روز پنجشنبه با تیتر «سورپرایز سردار»، خبر داد که مهاجم ملی‌پوش ایران به تیم الشباب‌الاهلی امارات می‌رود! دوستان یا معنی کلمه سورپرایز را نمی‌دانند یا خبر ندارند که الشباب‌الاهلی تیمی در لیگ حرفه‌ای امارات است، وگرنه قطعا چنین تیتری را به کار نمی‌بردند.
همین سایت چند روز پیش در خبری دیگر با تیتر: «اختصاصی: این شما و این تصمیم غیرمنتظره سردار» مدعی شده بود که آزمون با توجه به عملکرد خوبش در آ‌اس رم، به یک لیگ معتبر اروپایی خواهد رفت، اما هم سردار و هم این سایت، ما را سورپرایز کردند! اما فارغ از شوخی، تیتر مناسب برای چنین انتقالی این بود: «کوه موش زایید» دو ماه است منتظریم سردار به یک تیم خوب اروپایی دیگر برود و چند سالی در این قاره بماند، اما کلا عمر فوتبالش در این قاره بیشتر از یک سال نشد و استاد دوباره برگشت به قاره آسیا!
حالا باید به جای انتظار برای گلزنی مقابل امثال بایرن‌مونیخ و دورتموند و میلانی‌ها و یوونتوس و لاتزیو و ... منتظر گلزنی‌اش به عجمان و حتی و الامارات و بنی‌یاس باشیم و البته تیتر‌های اغراق‌آمیز دوستان درباره این گل‌ها! و احتمالا تیتر‌هایی مشابه این: «همبازی سردار در امارات، بعد از سال‌ها پدر شد» یا مثلا: «تصادف جزئی خواهر مربی سردار در امارات» تازه سردار اینجا دم‌دست هم هست و می‌توانند کلی خبر و عکس اختصاصی هم تهیه کنند. باید ببینیم سورپرایز بعدی اساتید چیست.
این همه عجله برای شروع لیگ؛ چرا؟
با این موضوعاتی که در اطراف فوتبال وجود دارد و هر روز هم متاسفانه بر حجم گستردگی فساد در آن افزوده می‌شود، آیا بهتر نیست به جای پاک کردن صورت مسئله یعنی برگزاری لیگ، راهکاری برای سالم‌سازی در فوتبال ارائه دهیم تا وضع از این چیزی که در حال حاضر هست بدتر نشود! در فوتبالی که متاسفانه قرارداد برخی از بازیکنان آن برای یک فصل نزدیک به۱۰۰ میلیارد رسیده است، آیا این شائبه وجود ندارد که در کنار همین پرداخت‌های بی‌حساب و کتاب و نامتعارف فساد‌های بیشتری گریبان فوتبال را بگیرد؟
پولی که دیگر باید بپذیریم، اولویت اول و آخر بازیکنان و مربیان آن است! بازیکنانی که دیگر برای آن‌ها تعصب یک شوخی است! بازیکنانی که برای آن‌ها رنگ‌ها یک بازی به حساب می‌آیند! برای مربیانی که سال‌هاست داخل یک گردونه قرار گرفته و از این تیم به آن تیم می‌روند و فقط خودشان صحنه‌گردان این تئاتر پر حرف و حدیث هستند و آخرش هم همانی می‌شود که همه ما می‌دانیم و می‌دانید. وقتی یک فوتبالیست، میلیونی بازی می‌کند، اما برای همان فوتبال، عایدی‌اش میلیاردی است و همواره هم طلبکار جامعه، باشگاه و … است و غر می‌زند و لاف تعصب، آیا وقتش نرسیده که یک نسخه شفابخش تجویز کنیم؟
بازیکنانی که به قول مجید جلالی الگو شده‌اند، اما برای الگو شدن تربیت نشده‌اند! آیا از این فوتبال پُر هزینه فساد سر باز نمی‌کند؟ آیا این فوتبال پُرهزینه، دیگر ارکان فوتبال را وسوسه نخواهد کرد؟ بپذیریم، هیچ اتفاقی نمی‌افتد اگر ما این فوتبال را اندکی با تاخیر برگزار کنیم، اما برای پرداخت‌هایش، برای برگزاری‌اش، برای استاندارد کردنش متر و معیار مشخص کنیم.
منبع: رزونامه هفت صبح
نظر شما