خبرگزاری حوزه | گاهی اوقات عظمت و اهمیت یک چیز سبب فراموشی آن می‌شود. جمله عجیبی است!

چگونه می‌تواند یک چیز مهم بخاطر اهمیت و عظمتش به فراموشی سپرده شود؟

بله! منشأ آن غفلت از ابعاد آنست؛ هنگامی که چیزی عظیم و مهم و ذوابعاد باشد، در طول زمان به برخی از ابعاد آن توجه و از ابعاد متعدد دیگر آن غفلت می‌شود و ممکن است به دلیل تفسیرهای مختلف از آن، نگاه حداکثری به او به نگاه حداقلی تقلیل یابد؛ لذا تذکر نسبت به آن قطعا سودمند و بلکه لازم و ضروری خواهد بود.

این چند خط پیرامون یک مظلومیست که دو روز قبل سالگرد تذکر درباره او بود:

او آن‌قدر مظلوم است که همه بر اهمیت و اولویت آن شهادت می‌دهند اما در میدان عمل تلاش چشمگیری برای اعتلای آن دیده نمی‌شود!

او آن‌قدر مظلوم است که عده‌ای با دوقطبی درست کردن، دلِ دوستان و هوادارانش را خالی می‌کنند!

او آن‌قدر مظلوم است که همه می‌دانند به شدت به او احتیاج داریم ولی فعلا مظلومیتش بر احتیاج به آن غالب است!

او آن‌قدر مظلوم است که به علت کم‌کاری دوستانش، دشمن از او استفاده می‌کند و هر روز جلوه‌ی دیگری را به رُخ می‌کشد!

او آن‌قدر مظلوم است که نائب‌الامام برای دفاع از او شخصاً به صحنه آمد و با عبارات شگفت‌انگیز و بلکه عبرت‌انگیز از او دفاع کرد!

او آن‌قدر مظلوم است که نائب‌الامام تذکر داد او باید اولویت شما باشد و الا ضرر خواهید کرد!

او آن‌قدر مظلوم است که نائب‌الامام هشدار داد اگر جدی‌اش نگیریم، دچار استحاله فرهنگی خواهیم شد!

او آن‌قدر مظلوم است که نائب‌الامام صریح فرمود که اگر استحاله فرهنگی شویم، اسلام سیلی سنگینی می‌خورد، و اگر این مظلوم جدی گرفته نشود مقدمه آن خواهد بود!

او آن‌قدر مظلوم است که نائب‌الامام تذکر و بلکه هشدار داد اگر جدی‌اش نگیریم جبرانش بسی سخت خواهد بود!

او آن‌قدر مظلوم است که نائب‌الامام توصیه کرد و تذکر داد که او باید از رتبه دوم به رتبه و اولویت اول تبدیل شود!

او آن‌قدر مظلوم است که نائب‌الامام اهمیت او را در این دوره نسبت به دوره‌های گذشته مضاعف دانست!

خلاصه آنکه او آن‌قدر مظلوم است که نائب‌الامام صریح اعلام کرد که نسبت به آن نگرانم!

گمان می‌کنم این مظلوم دیگر شناخته شده...

مظلومی که دو روز قبل سالگرد تذکرات شدیده و هشدارهای سهمگین درباره او بود، { تبلیغ } است.

۲۱ تیرماه سالروز بیانات قابل‌ تأمل و صریح نائب‌الامام و رهبر حکیم انقلاب اسلامی {حفظه‌الله} پیرامون تبلیغ بود؛

سالروز این سخنان عبرت‌انگیز بود:

«با اطلاعاتی که به من میرسد از جهات مختلف، نسبت به تبلیغ نگرانم. این قدر ظرفیت تبلیغ در این کشور انبوه و متراکم و گسترده است که ما اگر چندین برابر آن مقداری که کار میکنیم هم کار کنیم، به نظرم این ظرفیت پر نمیشود.

هم به تبلیغ احتیاج داریم، هم به موعظه احتیاج داریم، هم به تحقیق احتیاج داریم. امروز نگاه رائج در حوزه‌های علمیه این است که تبلیغ در مرتبه‌ی دوم قرار دارد، مرتبه‌ی اول چیزهای دیگر است مقامات علمی و امثال اینها؛ مرتبه‌ی دوم تبلیغ است و ما از این نگاه باید عبور کنیم؛ تبلیغ مرتبه‌ی اول است».

تذکر، مختصر و مفیدش شاید سودمندتر باشد.

اینک همه‌ی ما و آزمون ولایت‌مداری...

علی گلستانی