به گزارش خبرنگار ایلنا، چهار سال است به صورت روزمزد با قرارداد یک ماهه کار می‌کنند و حقوق‌شان، فقط حداقل‌های مزدی‌ست. کارگران شرکتی پتروشیمی چوار در استان ایلام، مدت‌هاست که در انتظار اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل هستند و از کارفرما فقط وعده و وعید می‌شنوند.

«از برج ده سال قبل شروع به وعده دادن کردند، قرار بود آخر سال اجرا شود که نشد، بعد گفتند انشالله بعد از عید، حالا چهارماه هم از عید گذشته و خبری از طرح طبقه بندی نیست»؛ یکی از این 600 کارگر می‌گوید: نه تنها طرح طبقه‌بندی اجرایی نشده بلکه از مزایای مزدی متداول هم محرومیم، نه سختی کار می‌گیریم، نه بدی آب و هوا و نه مزایای انگیزشی و رفاهی و این در حالیست که قراردادی‌های پتروشیمی همه این مزایا را با هم می‌گیرند.

این کارگر که به چهارسال کارِ روزمزدی و با قرارداد یکماهه معترض است، می‌گوید: در هفته‌های اخیر آمدند گفتند می‌خواهیم با شما قرارداد یکساله ببندیم، وقتی رفتیم پای قرارداد، دیدیم هیچ فرقی با قرارداد روزمزدی و یکماهه‌ی قبلی ندارد، خبری از مزایای مزدی در آن قرارداد نبود و همه چیز به نفع کارفرما تنظیم شده بود، صد درصد به نفع کارفرما!

در سال گذشته، چندین کارگر شرکتی در پتروشیمی چوار خودکشی کردند، سپس مدیران این واحد پتروشیمی قول دادند شرایط تغییر خواهد کرد، حالا چند ماه بعد از آن حوادث تلخ و آن مصاحبه‌های پر از وعده، در در پتروشیمی چوار بر همان پاشنه سابق می‌چرخد و خبری از تغییرات نیست؛ یک کارگر پتروشیمی چوار می‌گوید: هیچ چیز عوض نشده؛ ما کارگران شرکتی با سال‌ها سابقه کار، همچنان شهروند درجه چندم هستیم و در محرومیت به سر می‌بریم.