شفقنا- محققان در یک مطالعه جدید گزارش دادند، ویروسی که گیاهان لوبیا چشم سیاه چشم بلبلی را آلوده می‌کند، “کارآمدی وسیع الطیف” در کمک به خنثی کردن بخش وسیعی از سرطان‌های متاستاتیک در موش٬ها نشان داده است، این ویروس ممکن است پتانسیل مشابهی در انسان داشته باشد.
به گزارش شفقنا؛ وبگاه روزنامه الشرق الاوسط نوشت: «نانوذرات جمع‌آوری‌شده از “ویروس موزاییک لوبیا چشم بلبلی” نرخ بقا را افزایش داده و به طور سیستماتیک رشد تومور را در موش‌های مبتلا به انواع مختلف سرطان از جمله سرطان سینه، روده بزرگ و تخمدان سرکوب می‌کند».
تیمی در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو دریافتند که موش‌هایی که تومورهای آنها با جراحی برداشته شده بود نیز پس از درمان، بهبودهای مشابهی را نشان داده‌اند، ویروس موزاییک لوبیا چشم بلبلی یک پاتوژن گیاهی است که متخصص در لوبیا چشم بلبلی (Vigna unguiculata)، نوعی حبوبات است که شامل زیرگونه‌ای به نام نخود سیاه چشم است.
این ویروس مستقیماً به سلول‌های سرطانی در موش حمله نمی‌کند، اما به عنوان نوعی ایمونوتراپی عمل می‌کند، درمانی که به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند سرطان را پیدا کرده و از بین ببرد.
مطالعه جدید بخشی از تحقیقات در حال انجام است که توسط آزمایشگاه نانومهندس نیکول اشتاینمتز در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو هدایت می‌شود. Steinmetz و همکارانش سال‌ها صرف آزمایش نانوذرات ویروس موزاییک لوبیا چشم بلبلی به‌عنوان تعدیل‌کننده ایمنی کرده‌اند، موادی که سیستم ایمنی را سرکوب یا تحریک می‌کنند.
شایان ذکر است، نانوذرات قبلاً نتایج امیدوارکننده‌ای را در افزایش پاسخ ایمنی هنگام تزریق مستقیم به تومور نشان داده‌اند که این درمان می‌تواند به جلوگیری از گسترش سرطان و عود آن کمک کند.
محققان توضیح می‌دهند که از آنجایی که ویروس موزاییک لوبیا چشم بلبلی یک ویروس گیاهی است، نمی تواند پستانداران را آلوده کند، با این حال سیستم ایمنی موش‌ها هنوز تمایل دارند آن را به عنوان یک ویروس خارجی تشخیص دهند. تحقیقات آنها نشان داد که این یک واکنش شدید سیستم ایمنی را تحریک می‌کند، که همچنین برای حمله به تومور مجاور و همچنین هر توموری که ممکن است در آینده ایجاد شود، تحریک می شود.
اما بر اساس مطالعه جدید این همه ماجرا نیست. برای دستیابی به موفقیت، نیازی نیست که نانوذرات مستقیماً به تومورها تزریق شوند، زیرا می‌توانند به صورت سیستمیک برای مختل کردن متاستاز و افزایش نرخ بقا برای طیف گسترده‌ای از سرطان‌ها نیز وارد شوند.
در این مورد، اشتاینمتز می گوید: «ما تومورهای موجود یا بیماری‌های متاستاتیک را درمان نمی‌کنیم بلکه از تشکیل آن جلوگیری می‌کنیم، ما درمان سیستمیک را برای بیدار کردن سیستم ایمنی بدن برای از بین بردن بیماری قبل از تشکیل و ایجاد متاستاز ارائه می‌دهیم.
Steinmetz و همکارانش مطالعه جدید را با پرورش گیاهان نخود چشم سیاه در آزمایشگاه و آلوده کردن آنها به ویروس موزاییک لوبیا چشم بلبلی آغاز کردند. این ویروس شروع به تکثیر خود کرد و میلیون‌ها نسخه جدید برای جمع آوری محققان ایجاد کرد.
در آزمایش یک درمان بالقوه سرطان، هدف Steinmetz استفاده از مهندسی نانوذرات ویروس‌های گیاهی برای آموزش سیستم ایمنی برای مبارزه با سرطان است. با توجه به اینکه نانوذرات به دست آمده قبلاً برای تجویز بر روی موش‌ها در آزمایش‌ها مناسب بودند و نیازی به هیچ گونه تغییری نداشتند. او توضیح داد: “آنها نانوذرات قدرتمندی هستند که در طبیعت یافت می‌شوند و توسط گیاهان نخود چشم سیاه تولید می‌شوند.”
در این زمینه، محققان این نانوذرات را به موش‌ها تزریق کردند و یک هفته بعد موش‌ها را با تومورهای متاستاتیک از جمله سرطان سینه، کولون و تخمدان و سرطان پوست به چالش کشیدند.
در مقایسه با گروه‌های کنترل موش‌های درمان‌نشده، موش‌هایی که درمان نانوذراتی را دریافت کردند، رشد تومور را کاهش داده و نرخ بقا را افزایش دادند. حتی یک ماه بعد هم زمانی که موش‌ها دوباره با تومورهای جدید به چالش کشیده شدند هم همینطور بود.
این مطالعه همچنین شامل آزمایش٬هایی برای آزمایش اثربخشی نانوذرات پس از جراحی برای حذف تومورها بود. این همچنین رشد کمتر تومور و نرخ بقای بالاتر را در بین موش‌های تحت درمان نشان داد که به گفته محققان بسیار هیجان‌انگیز است.
Steinmetz می گوید: «حتی اگر جراحی برای برداشتن تومورها انجام شود، هیچ جراحی کامل نیست و در صورت عدم ارائه درمان اضافی، خطر رشد متاستاز وجود دارد. او افزود: «ما از نانوذرات ویروس‌های گیاهی خود پس از جراحی برای تقویت سیستم ایمنی برای رد هرگونه بیماری باقیمانده و جلوگیری از ایجاد متاستاز سلول‌های سرطانی در گردش استفاده می‌کنیم» ما متوجه شدیم که آنها واقعاً خوب عمل می‌کنند و باید دید که آیا در انسان‌ها نیز به خوبی کار می‌کنند یا خیر.
محققان در پایان گفتند: “مطالعات آینده به دنبال کشف مکانیسمی است که ما را به نتایجی که در مطالعه جدید ظاهر شد و ایمنی درمان را در حیوانات دیگر تعیین می کند، و راه را برای انجام آزمایشات بالینی در انسان هموار می کند.”
نظر شما