هدف از اجرای این پروژه، انتقال پایدار و ایمن انواع فرآورده‌های نفتی پالایشگاه تبریز به ظرفیت روزانه ۶۵‌هزار بشکه است که قابلیت افزایش تا ۱۰۰‌هزار بشکه را نیز دارد. حذف انتقال جاده‌ای، صرفه‌جویی در مصرف سوخت و زمان انتقال و کاهش خطرهای ترافیکی و تاثیرات مخرب زیست‌محیطی مربوط به انتقال جاده‌ای، از دیگر دستاوردهای این طرح است که با اجرای آن از تردد روزانه ۷۰۰دستگاه نفتکش جاده‌‌‌‌‌پیما در محورهای منتهی به این مقاصد جلوگیری خواهد شد. سراسر طول مسیر این خط به‌منظور جلوگیری از خوردگی، زنگ‌‌‌‌‌زدگی، شناسایی و ترمیم هرگونه نشت احتمالی با درنظرگرفتن الزام‌‌‌‌‌های زیست‌محیطی، به سیستم نشت‌‌‌‌‌یاب اتوماتیک، فیبرنوری و ایستگاه‌‌‌‌‌های حفاظت کاتدی نیز تجهیز شده‌است. اعتبار این طرح برای همه فرآیندهای اجرای این پروژه شامل مهندسی، تامین تجهیزات، اجرا و همچنین تملک اراضی مسیر خط لوله و... حدود یک‌هزار‌ میلیارد‌تومان بوده که از محل منابع داخلی تامین‌شده و مراحل اجرایی آن در فاز‌اول به‌صورت PC و در فاز‌دوم که شامل پروژه طرح تکمیلی بوده، به‌صورت ئی‌‌‌‌‌پی‌‌‌‌‌سی بوده‌است. فاز‌نخست این پروژه شامل بخش مهندسی پایه و تفصیلی در سال‌۱۳۸۹ انجام شده‌بود. نزدیک به ۱۰۰درصد کالا و تجهیزات موردنیاز پروژه از داخل کشور تامین شده‌ و در طول زمان عملیات، زمینه اشتغال مستقیم و غیرمستقیم سالانه ۱۲۰۰ نفر را فراهم کرده‌است.