به گزارش شادا، مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت امور اقتصادی و دارایی در پاسخ به گزارش مورخ سی‌ام اردیبهشت ماه 1403 روزنامه جهان صنعت با عنوان «دشمن فرضی اقتصاد» توضیح داد: بر اساس یک اصل اقتصادی در همه دنیا هر شخص حقیقی و حقوقی که فعالیت اقتصادی دارد به نسبت درآمد خود و بر اساس قانون باید مالیات آن را پرداخت کند.

مالیات یک درآمد ثابت و پایدار در همه کشورها محسوب می‌شود و هرگونه گریز و فرار مالیاتی جرم محسوب شده و در قانون برای آن مجازات تعیین شده و این مساله بر اجرای هرچه بیشتر و بهتر عدالت اجتماعی و نیز ارائه خدمات اجتماعی به همه آحاد جامعه کمک می‌کند و البته در نظام مالیاتی و اقتصادی ایران که سال‌ها به فراموشی سپرده شده بود؛ به دلیل فقدان اجرای این اصل بین حقوق‌بگیران که قبل از کسب درآمد و حقوق‌شان، مالیات خود را به عنوان خوش‌حساب‌ترین مودیان پرداخت می‌کردند با افرادی که در فضای سوداگری درآمدهای قابل توجه داشته اما از مالیات گریزان بودند، بی‌عدالتی دیده می‌شد.

بنابراین عزم دولت برای اخذ مالیات از سوداگران و سفته‌بازان که زندگی و معیشت مردم را در دلالی و سفته بازی به گروگان گرفته‌اند، جدی است و البته که در همه اقتصادهایی که به سمت تولید و پیشرفت اقتصادی رفتند، از طریق ابزارهای مالیاتی اجازه ندادند که پول‌ها به سمت این دسته دلالی‌ها و سفته بازی‌ها برود.

طرح مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی برای پر کردن یک خلأ در قوانین مالیاتی ایران طراحی شده است، در واقع بخشی از پازل قوانین مالیاتی ایران را برای تطابق با استانداردهای جهانی محقق می‌کند.

طرح مالیات بر سفته‌بازی و سوداگری به شکلی طراحی شده است که به ‌دلیل معافیت‌های گسترده در طرح، درصد انگشت‌شماری از افراد جامعه مشمول آن می‌شوند. این طرح از نظر قانونی ذیل قانون پایانه‌های فروشگاهی و سامانه مؤدیان مصوب ۱۳۹۸ قرار گرفته است و به نوعی تکمیل‌کننده آن است.

مالیات بر سوداگری؛ مالیاتی بازدارنده برای تغییر رفتار سوداگران مالیاتی است و مالیاتی برای تأمین مالی درآمدی دولت نیست و به عبارت ساده‌تر مالیاتی برای نگرفتن است که هرچه‌قدر کارآمدتر اجرا شود و نرخ‌ها بازدارنده باشد و سوداگری کمتر ایجاد شود، منفعت آن برای اقتصاد ملی بالاتر خواهد بود.

این مالیات برای مقابله با سوداگری است و به ضرر افراد سوداگری است که در بازارهای چهارگانه به دنبال سفته‌بازی و دلالی هستند؛ بنابراین کنترل سوداگری مهم‌ترین دستاورد این نوع مالیات است و افزایش هزینه فعالیت‌های غیرمولد همچون سفته‌بازی و سوداگری در بازار املاک، ارز، سکه و غیره به نحوی که مزیت خود را از دست دهند، از اهداف وضع مالیات بر عایدی سرمایه است.

در حقیقت، مالیات بر سوداگری برای فعالیت‌های سوداگرانه هزینه ایجاد می‌کند و موجب انتقال سرمایه‌ها از حوزه فعالیت‌های سوداگرانه به حوزه تولید خواهد شد که بیشترین کمک به رشد تولید و پیشرفت اقتصادی است.