همشهری آنلاین: ستاره نیست اما بازی‌اش در بسیاری از سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی باعث شده که او را به خوبی بشناسند. امیرحسین هاشمی فارغ‌التحصیل رشته سینماست، ورودش به عرصه بازی به آشنایی‌اش با مهدویان برمی‌گردد. نخستین بار برای بازی در مجموعه تلویزیونی «آخرین روزهای زمستان» ساخته محمدحسین مهدویان تست داد ولی پذیرفته نشد. اوایل دهه۹۰ وارد تئاتر شد و چندین نمایش کار کرد و بعدتر در چند فیلم کوتاه مهدویان حضور داشت تا اینکه برای بازی در فیلم «ایستاده در غبار» مهدویان که هنوز خودش هم آن سال‌ها شناخته شده نبود بازی کرد. امیرحسین هاشمی در این فیلم در کنار هادی حجازی فر بازی کرد و بعدتر در «ماجرای نیم‌روز» نیز با مهدویان همکاری کرد. «لاتاری» فیلم دیگری بود که هاشمی در آن حضور داشت. این فیلم پرمخاطب‌ترین فیلم سی و ششمین دوره جشنواره فجر و تاریخ جشنواره فجر است. این بازیگر جوان با سریال «گیله‌وا» حضورش در تلویزیون را بار دیگر تجربه کرد و بعد هم در «ماجرای نیم‌روز ۲» حاضر شد. سال۱۳۹۸ در ۲سکانس از فیلم سینمایی درخت گردو ساخته محمدحسین مهدویان حضور داشت. در فصل اول مجموعه نمایش خانگی زخم کاری ساخته مهدویان، نقش کریم را ایفا کرد و حضورش در این سریال به دیده‌شدنش خیلی کمک کرد. این بازیگر در «مرد بازنده» نیز بازی کرد و به‌نظر می‌رسد بیشترین حضورش در سینما و نمایش خانگی بازی در کارهای مهدویان بوده است.

با توجه به اینکه در همه آثار مهدویان حضورداشته‌اید، به‌نظر می‌رسد شما جزو بازیگران ثابت آثار آقای مهدویان باشید؟
من در بیشتر آثار آقای مهدویان همکاری داشتم و این برایم باعث افتخار است که بازیگر ثابت این کارگردان مستعد و درجه‌یک باشم. خیلی از بازیگران دنبال این هستند که با کارگردان‌های مستعد و کار بلد کار کنند و مهدویان هم یکی از خوب‌هاست که به همکاری با او افتخار می‌کنم و فکر می‌کنم حتما چیزی در وجود من دیده که در همه آثارش نقشی را کم یا زیاد برای من درنظر گرفته و این امتیاز من است که این کارگردان همیشه روی من حساب می‌کند.

به‌نظر می‌رسد در «زخم کاری» توانستید در میان تماشاگران بیشتر دیده شوید؛ چطور شد نقش کریم را بازی کردید؟
کیومرث مرادی که کار انتخاب بازیگران را بر عهده داشت، معرفی شدم. درباره این پروژه صحبت کردیم چون کاراکتر کریم به لحاظ سن و سال کمی با من تفاوت داشت؛ در نهایت، منجر به همکاری شد. من کریم را به‌گونه‌ای دیدم که آن را بازی کردم و در واقع، این مخاطب است که باید بگوید نقش کریم را چطور دیده و دریافت کرده است.

بیشتر بازی‌های شما در کارهای مهدویان بوده؛ در کنار بازیگران زیادی بازی کرده‌اید؛ کدام بازیگر برایتان جذاب بوده و بازی‌اش را دوست دارید؟
بازی هادی حجازی‌فر را خیلی دوست دارم و در کنار او بازی کرده‌ام و آموخته‌ام.

بازیگران این روزها بیشتر راغب هستند تا در سریال‌های نمایش خانگی حضور پیدا کنند تا در تلویزیون و حتی سینما؛ شما با توجه به تجربه حضورتان در بخش نمایش خانگی دوست دارید کجا بازی کنید؟
من هیچ وقت نخواسته‌ام که به هر قیمتی کار کنم. برایم مهم است که در پروژه‌ای کار کنم که حالم خوب باشد و دوستش داشته باشم چه تئاتر باشد، چه تلویزیون یا سینما و نمایش خانگی.این روزها سر یک‌سریال نمایش خانگی هستم، البته از تلویزیون، سینما و دیگر پلتفرم‌ها هم پیشنهادهایی بوده که خیلی باب میلم نبوده‌اند.

از تلویزیون پیشنهاد دارید. چه شرایطی باید وجود داشته باشد تادر تلویزیون کارکنید؟
کار خوب باشد، همه جا کار می‌کنم. من هیچ گاردی با جای خاصی ندارم، هرچند که با بعضی‌ها مسئله دارم اما این باعث نمی‌شود که صفر و صدی نگاه کنم. من در این مملکت کار و زندگی می‌کنم و به هزار و یک‌جا هم تندترین و سخت‌ترین نقدها را دارم. البته که متأسفانه شنونده‌ای نداریم. ارگان‌ها و مسئولان اصولا شنونده نیستند و در بهترین حالت، ژست شنونده را می‌گیرند ولی نه می‌شنوند و نه می‌خواهند بشنوند و معمولا براساس معیارها و تصمیمات از پیش تعیین شده خودشان یا برای خوشایند افراد دیگری کارها را پیش می‌برند ولی همه این نقدها به این معنی نیست که من جایی را خط میزنم و با جایی کار نمی‌کنم، چون این رسانه‌ها، همه برای ما مردم است. رسانه ملی، رسانه مردم است هر چند هم که اینطور نشان داده شود که برای قشر خاص و تفکر خاصی‌است، اما اینطور نیست. با همه اینها ما اگر تلاش نکنیم و عقب بکشیم، درنهایت اتفاقی می‌افتد که همان اقلیت به‌دنبالش هستند.

این روزها رئالیتی‌شوها تولید و پخش‌شان زیادشده است؛ تولید سری‌های مختلف این بازی، برای مخاطب، خسته‌کننده نمی‌شود یا فکر می‌کنید همچنان جذاب است؟
باید ببینیم از چه منظری به این موضوع، نگاه می‌کنیم. از منظر سازنده برنامه یا مخاطب و یا حتی از منظر نظارت. به‌نظر من این مسئله برای برنامه‌ساز حائز اهمیت است که آیا من مخاطب خواهم داشت یا این نوع از برنامه، اشباع شده است؟ طبیعتا مخاطب با رفتارش مشخص می‌کند که آیا این برنامه را دوست دارد یا نه. قطعا اگر برنامه‌ساز احساس کند که برنامه‌اش مخاطب ندارد، سراغ برنامه دیگری می‌رود. این موضوع برای برنامه‌ساز و پلتفرم پخش کننده، قابل بررسی است و طبیعتا آنها هم بی‌فکر نیستند که بخواهند برای محتوایی که مخاطب ندارد، پول و زمان و انرژی هزینه کنند. به‌نظر من این برنامه‌ها در حال حاضر مخاطب‌شان را دارند چون یک نوع تفریح و سرگرمی‌اند که در ساعات استراحت مردم، می‌تواند جذاب و سرگرم‌کننده باشد.

خودتان نه به‌عنوان بازیگر بلکه به‌عنوان یک شخص حقیقی بازی اهل بازی‌های جمعی که این روزها از پلتفرم‌ها پخش می‌شود؛ هستید؟
بازی را دوست دارم چون برای لحظاتی من را از مسائل و دل مشغولی‌هایی که در زندگی وجود دارد، جدا می‌کند. معمولا در بازی، اهل رقابتم ولی برایم مرگ و زندگی نیست. یعنی اینطور نیست که به‌واسطه بازی به کسی توهین کنم یا حرمتی را بشکنم ولی در عین حال اگر به این مرزها نرسد، همیشه دوست دارم بازی‌ها را ببرم.

از تجربه حضورتان در رئالیتی‌شوها بگویید به‌خصوص شب‌های مافیا که در آن حضور دارید؟
اگر بخواهم درباره کلیت بازی مافیا بگویم، خیلی این بازی را دوست دارم و برایم جالب است که در برنامه مافیا حضور داشته باشم. زودیاک هم به واسطه سناریوی جذابی که داشت، بازی جذابی بود و به نسبت همه سری مافیاهایی که دیده‌ام، با یک نکته سنجی و با ظرافت خاصی تولید شد که کار با کیفیتی درآمد و این کیفیت، هم برای شرکت کننده‌ها و هم بینندگان برنامه کاملا محسوس بود. آنقدری که از نظر من زودیاک در کیفیت برنامه و رویکرد تبلیغاتی و پرزنت کردن یک بازی مافیای دیگر که توسط همکاران ما در یک پلتفرم دیگر پخش می‌شد، هم تأثیر گذاشت. یعنی برای تولید و پخش زودیاک، زحمات زیادی کشیده شده بود و تک تک آیتم و جزئیات برنامه، به بهترین شکل ممکن برگذار شده بود که این اتفاق منجر به ایجاد یک فضای رقابتی شد و در نهایت باعث شد که آن برنامه مافیا هم به کیفیتش اضافه شود که از نظر من این اتفاق، ارزشمند است. باید از محمد بحرانی هم یاد و تشکر ‌کنم که به بهترین شکل گردانندگی زودیاک را اجرا کرد و به این پوزیشنی که در آن بود، اضافه کرد و به آن هویت بیشتری داد. محمد بحرانی در زودیاک حضوری بیش از چیزی که مخاطب می‌بیند داشت، با کمک‌ها و انرژی فوق العاده‌ای که در پشت صحنه به گروه تزریق می‌کرد.

از نظر شما حضور بازیگران در رئالیتی شوها و گیم‌شوها در آینده کاریشان تأثیر منفی دارد؟ و یا حضورشان در این برنامه‌ها منجر به دسته بندی بازیگر داستانی یا بازیگر رئالیتی شو می‌شود؟
این نگرانی همیشه وجود دارد. همین لحظه هم احتمالا خیلی از همکاران ما این دغدغه و نگرانی را دارند و من به هر کسی که این نگاه را دارد، حق می‌دهم. به هر حال هر کس برای خودش مسیری را تعیین کرده که براساس آن اهداف و اولویت‌هایش را مشخص می‌کند. من خودم چنین تصوری داشتم که حضور در شوهای مختلف، من را از مسیر بازیگری دور کند اما به‌نظرم این تصورات برای سال‌های قبل، محتمل‌تر بود. فیلمسازان ما می‌دانند که نوع حضور و بازی یک بازیگر در رئالیتی شو و گیم شو با شکل رفتار و بازی‌اش در یک فیلم و سریال متفاوت است و همچنین حضور بازیگران در شوها یک اتفاق رایج در دنیاست که به هیچ‌گونه خط‌کشی و دسته‌بندی در بین بازیگران، منجر نمی‌شود و اصولا مردم و مخاطب برایم اهمیت زیادی دارند و می‌دانم مخاطب بی‌شمار این برنامه امروز، دوست دارد من را در این برنامه ببیند، ترجیحم امروز احترام به خواست مخاطب است، الان در دورانی هستیم که تولیدات داستانی و سرگرمی با هم آمیخته شده. ما بازیگرانی را داریم که کارشان را از یک پلتفرمی مثل اینستاگرام شروع کرده‌اند و الان در تلویزیون یا سینما بازی می‌کنند. می‌خواهم بگویم که سلایق و معیارهای انتخاب و معیارهای ارزشگذاری عوض شده، پس به‌نظرم آدم‌ها باید به این فکر کنند که آیا ترجیح می‌دهند براساس اتفاقات روز پیش بروند یا کماکان روی یک‌سری آرمان یا هر چیزی که برایشان مهم است، باقی بمانند. در نهایت مردم هستند که انتخاب می‌کنند چه چیزی یا چه‌کسی را ببینند و مخاطبش باشند. برای شخص من نظر همه محترم است، همانطور که توقع دارم که به تصمیمات من هم احترام گذاشته شود.