جنبش‌های دانشجویی و اعتراضات گسترده در محوطه دانشگاه‌های بزرگ آمریکا و دیگر کشورهای غربی، در ماه‌های اخیر بسیار خبرساز شده و در کانون توجه رسانه‌های جهان قرار گرفته است. این اعتراضات موج تازه‌ای از آگاهی عمومی علیه فجایع رخ داده در غزه برانگیخته است.
دانشجویان و دانشگاهیان همواره از گروه‌های پیشتاز حامی فلسطین بوده‌اند و در این میان تجاوزات گسترده و بی‌امان نظامیان صهیونیست علیه مردم بی‌دفاع فلسطین طی هفت ماه گذشته و شهادت و مجروح شدن هزاران فلسطینی بی‌گناه، موج اعتراضات را در میان گروه‌های مختلف دانشجویی در دانشگاه‌های سراسر آمریکا و برخی کشورهای اروپایی به سر حد خود رسانده است. کارشناسان معتقدند که اعتراضات دانشجویان نسل جدید در کشورهای مختلف نشان می‌دهد که آنها در حمایت از فلسطین مصمم هستند و دروغ‌پراکنی غول‌های رسانه‌ای باعث نشده تا قشر جوان حقیقت‌طلب چشم‌های خود را بر روی جنایاتی که رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا در غزه مرتکب شده است ببندد.
در ایالات متحده، از کالیفرنیا تا نیویورک، ده‌ها دانشگاه در بیش از ۲۰ ایالت در حال تظاهرات هستند. همزمان که درگیری‌های پلیس با معترضان در دانشگاه کلمبیای نیویورک و دانشگاه کالیفرنیای لس‌آنجلس توجه جهانی را به خود جلب کرده است، تظاهرات و تحصن‌ها در سایر دانشگاه‌ها در اروپا، آسیا و آمریکای لاتین نیز برگزار می‌شود. اگرچه خواسته‌های معترضان در هر دانشگاه متفاوت است، اما اکثریت آنها از دانشگاه‌های متبوع خود خواسته‌اند تا همکاری فعلی خود با شرکت‌هایی که از اسرائیل و جنگ غزه حمایت می‌کنند را پایان دهند.
احمد فاروق موسی(Ahmad Farouk Musa)، بنیانگذار و مدیر جبهه رنسانس اسلامی (Islamic Renaissance Front) و استاد دانشگاه موناش این کشور درباره این موضوع با ایکنا به گفت‌وگو پرداخته است.
موسی که حرفه اصلی‌اش جراحی قلب است، جدا از دنیای آکادمیک و جراحی، به طور فعال درگیر فعالیت‌های اجتماعی است. وی برای ارتقا و استقرار جامعه مدنی کار می‌کند و در دانشگاه‌ها و سایر مراکز اسلامی در مالزی سخنرانی‌هایی درباره اسلام انجام داده و به‌طور خاص به موضوعاتی از جمله گفت‌وگوی بین ادیان به‌ویژه مسیحیان و مسلمانان و همچنین گفت‌وگوهای درون دینی به ویژه گفتمان شیعه و سنی علاقه‌مند است. او در وب‌سایت ارگان رسمی حزب اسلامی(PAS) مالزی در زمینه ارزیابی مجدد درک اسلام و تزریق عقاید مترقی و دموکراتیک مطالبی می‌نویسد.
وی به‌طور فعال درگیر کارهای تحقیقاتی بوده و مقالاتی را در سراسر آسیا و اروپا ارائه داده است. او چندین مدال برجسته در سطح ملی و بین‌المللی کسب کرده است. وی از اعضای بنیانگذار انجمن حرفه‌ای مسلمانان مالزی(MPF) است.
اعتراضات دانشگاهیان آمریکا؛ جرقه بیداری جهانیان
فاروق موسی درباره چگونگی آغاز اعتراضات دانشجویی در دانشگاه‌های آمریکا گفت: اعتراضات علیه حمله و جنگ ظالمانه اسرائیل در غزه در آوریل سال جاری در دانشگاه کلمبیا در نیویورک آغاز شد. این تظاهرات از آن زمان به بعد دانشگاه‌های سراسر آمریکا را فرا گرفت و در این مدت هزاران دانشجو و اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها دستگیر شده‌اند. پس از آن، اعتراضات به دانشگاه‌های دیگر در سراسر جهان از فرانسه تا استرالیا گسترش یافت. برخی این اعتراضات را به سنت فعالیت‌های دانشجویی با گرایش چپ تشبیه کرده‌اند که پیشینه آن به جنبش ضد جنگ ویتنام در دهه 1960 بازمی‌گردد. دانشجویان از دانشگاه‌هایشان خواسته‌اند با شرکت‌هایی که به طرز بی‌شرمانه‌ای از تهاجم اسرائیل به غزه سود می‌برند قطع رابطه کنند. بر اثر این جنایات تاکنون تقریباً 35000 نفر کشته و بیش از 70000 نفر زخمی شده‌اند.
وی درباره اهمیت اعتراضات دانشگاهی در ایالات متحده و سایر نقاط در افزایش آگاهی در مورد همبستگی با فلسطین و حقایق سیاست‌های رژیم صهیونیستی گفت: اول از همه، اجازه دهید چند قدم به عقب برگردیم. در 17 دسامبر 2010 در سیدی بوزید تونس، فردی به نام طارق الطیب محمد بوعزیزی خود را به آتش کشید. این اقدام خودسوزی کاتالیزور انقلاب تونس و ظهور بهار عربی(بیداری اسلامی) علیه رژیم‌های خودکامه در خاورمیانه و شمال آفریقا شد. ما نباید آن تاریخ را فراموش کنیم. به همین ترتیب، در 17 آوریل 2024، جنبش اعتراضی طرفدار فلسطین در دانشگاه کلمبیا در نیویورک هنگامی که دانشجویان در وسط محوطه دانشگاه چادر زدند و شروع به تظاهرات در حمایت از فلسطینیان در غزه کردند، جرقه خورد. من معتقدم کسی انتظار این را نداشت. این جرقه از یک پردیس دانشگاهی در شهر نیویورک، اکنون به بیش از 100 پردیس در ایالات متحده گسترش یافته است و موارد مشابهی را در دانشگاه‌های سایر نقاط جهان نیز می‌بینیم. آنها از مؤسسات دانشگاهی می‌خواهند که روابط مالی خود را با اسرائیل یا شرکت‌های مرتبط با جنگ ارتش اسرائیل در غزه قطع کنند. ما می‌بینیم که این تظاهرات نه تنها توسط دانشجویان، بلکه از سوی اساتید و هیات علمی دانشگاه‌ها حمایت می‌شود.
افشای ریاکاری آمریکا
این استاد دانشگاه مالزیایی درباره تأثیر این اعتراضات در اعمال فشار بین‌المللی بر اسرائیل برای پایان دادن به جنگ غزه گفت: هنوز سخت است در این باره اظهار نظر کنیم چرا که اعتراضات دانشجویی کنونی به اندازه اعتراضات جنگ ضد ویتنام در 60 سال پیش نبود. اگرچه شباهت‌هایی وجود دارد. اعتراضات جنگ ویتنام در میان روشنفکران چپ و فعالان صلح در محوطه دانشگاه‌های آمریکا آغاز شد، اما پس از آغاز بمباران ویتنام شمالی توسط ایالات متحده در سال 1965، اهمیت بیشتری یافت. آنها در آن شب به سمت پنتاگون حرکت کردند. به نظر من، تا زمانی که این حجم از اعتراضات را نداشته باشیم، نمی‌توانیم تغییری ایجاد کنیم. علاوه بر این، ما می‌دانیم که نتانیاهو بدون هیچ گونه پاسخگویی عمل می‌کند و تا زمانی که ایالات متحده به تأمین سلاح برای اسرائیل ادامه می‌دهد، فکر نمی‌کنم جنگ متوقف شود. در واقع، دیروز خواندم که میلیاردها دلار تسلیحات آمریکایی در حال ارسال برای اسرائیل است. ایالات متحده بزرگترین تأمین‌کننده تسلیحات به اسرائیل بوده است و پس از آن آلمان (شاید برای جبران هولوکاست گذشته خود) و ایتالیا قرار دارند. بنابراین اکنون نمی‌دانم که آیا آنچه ایالات متحده در طول این مدت در مورد دموکراسی و حقوق بشر موعظه می‌کرده واقعی یا بالاترین نمونه ریاکاری بوده است.
تأثیر مثبت شبکه‌های اجتماعی بر نسل جوان
وی افزود: برخی از کارشناسان می‌گویند اعتراضات نشان می‌دهد که نسل جدید نسبت به وضعیت فلسطین آگاهی بیشتری پیدا کند و این در درازمدت می‌تواند به فلسطینیان کمک کند. تقریباً همه رسانه‌های اجتماعی به‌طور مداوم نشان می‌دهند که اکثریت مردم بویژه نسل z طرفدار فلسطین هستند.
![مهمترین ثمره اعتراضات دانشگاهیان؛ شکست تبلیغاتی صهیونیست‌ها و افشای ریاکاری آمریکا]( "مهمترین ثمره اعتراضات دانشگاهیان؛ شکست تبلیغاتی صهیونیست‌ها و افشای ریاکاری آمریکا")
این اندیشمند مالزیایی ادامه داد: اجازه دهید برای درک این موضوع به نظرسنجی گالوپ نگاه کنیم. نظرسنجی گالوپ در مارس 2023 نشان داد در حالی که نسل قدیمی 46 درصد «همدردی مثبت» با اسرائیل داشتند، در حالی که نسل z سطح همدردی منفی 2 درصد داشتند یعنی با فلسطینی‌ها همدردی بیشتری تا اسرائیلی‌ها داشتند. من معتقدم حمایتی که اسرائیل از نسل‌های قدیمی دریافت کرد به خاطر یادآوری جنگ جهانی دوم و اسلام‌هراسی است. قبل از ظهور رسانه‌های اجتماعی، رسانه‌های جریان اصلی، انحصاری بلامنازع برای انتشار حقیقت ساختگی داشتند که می‌خواستند آن را به مردم تحمیل کنند. جای تعجب نیست که اطلاعاتی که آنها در اختیار توده‌ها قرار می‌دادند، تحت نفوذ شدید دولت‌ها و گروه‌های لابی با منافع شخصی بود. اما این روزها، جوانان با کمک اینترنت آگاه شده‌اند. آنها می‌توانند ویدئوهای قدیمی و جدید را از هم تشخیص دهند. آنها موفق شده‌اند ویدئوهای پخش شده آنلاین را که به‌طور گمراه‌کننده‌ای به حماس نسبت داده شده است، تشخیص دهند. در حالی که در واقعیت، ویدئوهای قدیمی مربوط به گروه‌های دیگر در خاورمیانه هستند، نه حماس. با این حال، نقطه عطف واقعی زمانی اتفاق افتاد که افرادی که به‌تازگی از این موضوع مطلع شدند و شروع به افشاگری علیه اسرائیل کردند، بلافاصله با ادعای یهودستیزی مواجه شدند.
این شرارت، صهیونیسم را در اذهان مردم رسوا کرد. بنابراین به نظر من اسرائیل در جنگ تبلیغاتی بازنده است و اینکه آیا این روند منجر به تغییر در مبارزات فلسطینی می‌شود، هنوز باید ببینیم، اگرچه من شخصاً به این تغییر خوشبین هستم.
خشونت پلیس آمریکا علیه دانشگاهیان
فاروق موسی ادامه داد: برخی از دانشگاه‌های ایالات متحده به پلیس اجازه ورود به محوطه دانشگاه را دادند تا معترضان را متفرق کند و در نتیجه صدها دانشجو و حتی اعضای هیئت علمی توسط پلیس دستگیر شدند. این موضوع بحث‌هایی را در مورد آزادی بیان و ریاکاری مقامات غربی ایجاد کرده است.
وی افزود: ما در مورد ورود پلیس ضدشورش به دستور مدیران برای برهم زدن اردوگاه معترضان به جنگ غزه خوانده‌ایم. می‌توانم بگویم که صحنه‌های دستگیری صدها دانشجو توسط پلیس در کلمبیا و UCLA یادآور اقدامات پلیس و گارد ملی علیه معترضان جنگ ویتنام در اواخر دهه 1960 است. البته این بسیار بد است که این اقدامات با بدترین نمونه‌های واکنش افراطی علیه دانشجویان ضد جنگ در دهه 1960 تشابهاتی داشته باشد. فقط برای ذکر یک مثال باید بگویم بیش از 54 سال پیش، گارد ملی اوهایو به جمعیت معترضان ضد جنگ در محوطه دانشگاه ایالتی کنت تیراندازی کرد و چهار دانشجو را کشت و 9 نفر را مجروح کرد. یازده روز بعد، پلیس ایالت به معترضان در کالج ایالتی جکستون در می‌سی‌سی‌پی تیراندازی کرد و دو دانشجو را کشت. پس از حوادث ایالت کنت و ایالت جکسون در سال 1970، فرماندار وقت پنسیلوانیا ریاست کمیته بررسی ناآرامی‌های دانشگاه را بر عهده داشت. نتیجه اصلی آن این بود که یک بحران اساسی تفاهم بین نسل‌های قدیمی‌تر و جوان‌تر وجود دارد. این گزارش این ایده را که محرک‌های بیرونی عامل تشدید خشونت هستند، رد کرد. شاید مهم‌تر از آن، این کمیته در سال 1970 ادعا کرد که ریشه ناآرامی‌های دانشگاه در اخلاقیات متزلزل دانشگاه یا چیزی که برخی از دانشجویان معترض دانشگاه شیکاگو امروز آن را ریاکاری می‌دانند، نهفته است. این یکی دیگر از مصادیق نفاق غرب در مورد آزادی بیان و عقیده است. اما چیزی که من مطمئن هستم این است که آنها نمی‌خواهند این فاجعه تکرار شود. با نگاهی به اعتراضات دهه 1960، واضح است که تیراندازی در محوطه دانشگاه در ایالت کنت و ایالت جکسون قابل اجتناب بود و نیازی به واکنش چنین سخت و خشن پلیس نبود. این موضوعی است که امروز پلیس آمریکا باید در نظر داشته باشد. پس باید در مواجهه با این نوع اعتراضات خویشتنداری کنند.
لزوم دفاع دانشگاه‌ها از حق آزادی بیان
این استاد مالزیایی ادامه داد: فکر می‌کنم برخی از دانشگاه‌ها بهتر از بقیه با معترضان برخورد کرده‌اند. به عنوان مثال، دانشگاه براون در رود آیلند، در مورد توافقنامه‌ای با آنها مذاکره کرد که به اعتراضات در آنجا پایان داد. چند دانشگاه دیگر نیز رویکرد مشابهی را در پیش گرفته‌اند. در واقع، خود دانشگاه کلمبیا هم در سال 1985 با جنبش ضد آپارتاید مذاکره کرد. بنابراین دور از انتظار نیست که مسیر جایگزینی برای آرام کردن وضعیت فعلی دنبال شود. در نهایت باید بگویم که نتیجه‌گیری نهایی کمیته مسئول بررسی این اعتراضات در حال حاضر ممکن است حتی مفیدتر از سال 1970 باشد و آن این است: «دانشگاه باید خویشتنداری کند. هر مؤسسه دانشگاهی که شایسته این نام باشد باید از حق دانشجویان و اساتید خود برای ابراز آزادانه نظرات دفاع کند. اعضای هیئت علمی قطعاً نقش مهمی در نافرمانی مدنی دارند. از یک سو باید از دانشجویان در حق اعتراض مسالمت‌آمیزشان حمایت کنند و تا حد امکان به دنبال حفظ این حق باشند. از سوی دیگر، آنها همچنین حق دارند از آزادی آکادمیک برای مخالفت با وضع موجود و دفاع از اهداف عالی استفاده کنند. این امر این امیدواری را ایجاد می‌کند که شاهد تعطیلی کلاس‌های درس، پیوستن به راهپیمایی‌های اعتراضی و محکومیت خشونت پلیس و همچنین همبستگی با دانشجویان دستگیر شده از سوی اعضای هیئت علمی حامی فلسطینی‌ها باشیم.
حق‌طلبی دانشجویان، پدیده‌ای تاریخی
وی در پاسخ به این سؤال که آیا در پی اعتراضات، تأثیری بر فضای دانشگاهی مشاهده کرده‌اید گفت: اگر منظور شما فرهنگ آکادمیک در دانشگاه‌هاست، نه، فکر نمی‌کنم هنوز تغییری رخ داده باشد. پردیس‌های دانشگاهی و فعالان دانشجویی همیشه عامل تغییر بوده‌اند. فعالیت دانشجویی در پاسخ به بی‌عدالتی قطعاً پدیده تازه‌ای نیست. ما همیشه شاهد چنین کنشگری در تلاش برای اصلاحات در صحنه سیاسی جهان بوده‌ایم. همانطور که قبلاً ذکر شد، در دهه 60، دانشجویان برای حقوق مدنی راهپیمایی کردند و علیه جنگ در ویتنام تظاهرات کردند. این جوانان بودند که از این مسائل دفاع کردند. این جوانان بودند که جسارت به چالش کشیدن برخی از بزرگترین بی عدالتی های آن زمان را داشتند. این جوانان بودند که مدافع صلح و برابری بودند. بنابراین مهم است که اهمیت جنبش‌های دانشجویی نه تنها به رسمیت شناخته شود بلکه مورد تجلیل قرار گیرد.
نقش لابی صهیونیستی آیپک
وی افزود: فکر می‌کنم هنوز برای پیش‌بینی در مورد نتایج این اعتراضات زود است. با این حال یک چیز مسلم این است که معترضان در سمت درست تاریخ قرار دارند. اما اینکه آیا این اعتراض مانند جنبش دانشجویان علیه حکومت آپارتاید آفریقای جنوبی ادامه خواهد داشت یا خیر، هنوز مشخص نیست. تاریخ نشان داده است که بین دهه‌های 1960 و 1980، فعالان دانشجویی ایالات متحده یک جنبش سراسری را رهبری کردند تا بر دانشگاه‌هایشان فشار بیاورند تا روابط مالی خود را با شرکت‌هایی که از رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی حمایت می‌کردند، قطع کنند؛ شبیه به مطالبات کنونی برای قطع همکاری با رژیم آپارتاید اسرائیل. آنها با موفقیت بر دانشگاه‌های خود فشار آوردند تا روابط مالی خود را با آفریقای جنوبی قطع کنند. اما مبارزه با صهیونیست‌ها داستان دیگری است. صهیونیست‌ها یک گروه لابی یهودی قدرتمند در آمریکا دارند که به نام آیپک (کمیته روابط عمومی آمریکا اسرائیل) شناخته می‌شود که رابط اصلی با دولت آمریکا است. در نتیجه، آنها نفوذ زیادی دارند و از آن استفاده می‌کنند.
گفت‌وگو از محسن حدادی
انتهای پیام
نظر شما