به گزارش ایلنا، محمدحسین متولی درباره میزان دسترسی بیماران به انواع داروها، اظهار کرد: به طور کلی دسترسی به دارو سطوح مختلفی دارد و ممکن است بیماران در مورد این موضوع اطلاعات کافی نداشته باشند. به عنوان مثال داروی IVIG یک داروی بیمارستانی بوده و تنها باید در بیمارستان مصرف شود، بنابراین به‌منظور مدیریت مناسب‌تر، وجود این داروی حیاتی و گران قیمت در داروخانه‌های شهری توجیهی ندارد.

وی با اشاره به دلایل دسترسی دشوار به برخی از داروها در برخی داروخانه‌ها، تصریح کرد: ممکن است یک داروخانه به دلایل مختلف از جمله مسائل مالی با شرکت های توزیع کننده ۳۰۰ قلم دارو را درخواست نکرده باشد و یا ممکن است یک داروی ساده به دلیل مشکلات نقدینگی در شرکت های پخش دارویی بزرگ نیز موجود نباشد و یا در اختیار پخش‌های کوچک که تعداد ویزیتور محدود و پوشش محدود دارند، موجود باشد.

متولی افزود: برخی از اقلامی که تحت عنوان عدم دسترسی دارو مطرح می‌شود اصلا در گروه‌ داروها نبوده و صرفا فرآورده مکمل از نوع یک برند خاص باشد.

وی خاطرنشان کرد: باید توجه کرد که برخی دیگر از مواردی که از آن به عنوان عدم دسترسی یا دسترسی دشوار یاد می‌شود این است که آیا این دارو اصلا در فهرست رسمی کشور موجود هست؟ به طور مثال پزشکی از کمبود داروی باسیلیکسیمب خبر می‌دهد که اصلا دارو در فهرست داروی کشور نیست و با تجویر آن، بیمار برای پیدا کردن دارویی که اصلا وارداتی ندارد و در فهرست رسمی نیست دچار سردرگمی می‌شود.

به گفته متولی، برخی بیماران نیز دنبال دارو با برند خاصی هستند که به دلیل سیاست‌های حمایت از تولید داخل واردات داروهای دارای مشابه تولید داخل، محدود یا ممنوع است.

رئیس اداره پایش زنجیره تامین داروی سازمان غذا و دارو گفت: بسیاری از داروها نیز قابلیت جایگزینی با داروی مشابه دارند.

وی با بیان اینکه اساسا عدم دسترسی و دسترسی دشوار دارو همواره همه جای دنیا جود دارد، افزود: مسئله مهم این است که چه دارویی با چه سطح اهمیتی برای چه مدتی دیر تامین شود؛ به طور کلی تعریف ما از دیر تامینی ژنریک دارو با موجودی زیر یک ماه در سطح پخش است.