علیرضا قیامتی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: یکی از آشکارترین نکات و آموزه‌های شاهنامه بخشش و نداشتن کینه است و فردوسی در شاهنامه بارها فریاد زده که بخشش انسان‌ها باعث عزت‌مندی می‌شود و زمانی که انسان گذشت می‌کند کرامت و عزت نفس ویژه‌ای نیز پیدا می‌کند.
وی افزود: فردوسی در شاهنامه می‌گوید که گذشت کردن و بخشیدن باعث آرامش روحی می‌شود و زندگی همراه با گذشت و بخشش موجب ایجاد آرامش در زندگی می‌شود و بسیار می‌تواند به دوام و پایداری جامعه کمک کند.
ببخشای برمردم مستمند ز بد دور باش و بترس از گزند
این شاهنامه‌پژوه تصریح کرد: در جایی دیگر فردوسی می‌گوید کینه‌ها را کنار بگذارید و اگر کسی گناهی هم کرده گناه او را به یزدان بسپارید و ستیزه نکنید.
ابا آنک زو کینه داری به دل به مردی ز دل کینه‌ها برگسل
گناهش بیزدان دارنده بخش مکن روز بر دشمن و دوست دخش
ستیزه نه نیک آید از نامجوی بپرهیز و گرد ستیزه مپوی
همه مهر جویید و افسون کنید زتن آلت جنگ بیرون کنید
وی عنوان کرد: همه سخن فردوسی در شاهنامه این است که با هم مهربان باشید و از همدیگر جدا مباشید. توصیه و سفارش فردوسی به همه انسان‌ها این است که اگر کسی گناه کرد از گناه او چشم‌پوشی کنید و خشم خود را فرو بخوردید، چراکه فرو خوردن خشم موجب می‌شود که انسان به والایی زندگی دست پیدا کند و گوهر زندگی را با تمام وجود دریابد.
قیامتی خاطرنشان کرد: فردوسی در شاهنامه توصیه می‌کند که کینه‌ها از دل برود تا جامعه پویایی و نشاط بیشتری پیدا کند. راهکارهای مسالمت‌آمیز در جامعه روزافزون شود و بخششی که در اوج توانایی باشد بسیار ارزشمند است و همه را به آن سفارش می‌کند.
وی اظهار کرد: فردوسی سفارش می‌کند که کارها و گناهان گذشته را خیلی بزرگ نکنیم پوزش فرد را بپذیریم و زمانی که یزدان پوزش افراد را می‌پذیرد، دیگر شما هم باید این پوزش و توبه را بپذیرید.
به دل کارهای گذشته مگیر که یزدان زبنده است پوزش پذیر
هر آن کس که پوزش کند بر گناه تو بپذیر و کین گذشته مخواه
وی بیان کرد: کینه گذشته را رها و فراموش کنید، زیرا فردی که دنبال کینه است از خرد دور است. بنابراین کینه و خرد هیچ‌گاه با هم جمع نمی‌شوند و انسانی که قدرت گذشت نداشته باشد شاید نمی‌تواند بزرگی خود را هم نمایان کند.
به دانش نیاید سر جنگجوی نباشد به جنگ اندرون آبروی
سر مرد جنگی خرد نسپرد که هرگز نیامیخت کین با خرد
انتهای پیام
نظر شما